Ukształtowany w latach 60. XX wieku w USA. Do Polski trafił pod koniec lat 60.
Główne założenia:
-
sprzeciw wobec konsumpcjonizmowi
- podważenie mechanizmów władzy
- negatywny stosunek wobec małżeństwa, rodziny, Kościoła oraz szkoły
- założenia pacyfistyczne
- odtrzucenie materializmu
- niewiara w dorosłych, związana z hasłem: " nie wierzcie nikomu po trzydziestce"
- propagowanie ideologii ekologicznych
- wolonośc seksualna
- narkotyki jako wejście w stan oświecenia
Subkultura ukształtowała się na założeniach religii typu buddyzm i hinduizm. Pragnęli pozbyć się ograniczeń. Najważniejsze wyznawane wartości, to miłość, pokój i wolność.
Rozróżniały ich długie włosy, niechęć do noszenia skóry oraz używanie elementów ozdobnych, jak kwiaty. Stąd określenie dzieci-kwiaty. W stroju dominowały luźne bluzki z szerokimi rękawami, wytarte dżinsy, cygańskie spódnice, ekologiczne ozdoby czy apaszki. Najczęściej wybieranymi kolorami przez hipisów były barwy natury.
Założenia pacyfistycznie ukazały się wyraźnie w okresie wojny wietnamskiej. Członkowie grupy otwarcie wyrażali swój sprzeciw. Nieraz odbyły się protesty antywojenne.
Hippisi nie byli pozytywnie nastawieni do instytucji domu. Woleli tułaczy tryb życia. Wędrowali, nikim ani niczym się nie przejmując. Zasady i nakzay dla nich nie istniały.
Hippis inaczej pojmuje instytucję rodziny. Rodziną dla niego jest zbiorowość hipisów. Wszyscy hipisi są braćmi. Panuje pomiędzy nimi zgoda. Rodzinne spotkania odbywały się podczas koncertów, festiwali bądź manifestacji antywojennych.
Obyczaje są bardzo rozluźnione, jak np. wolność seksualna. Argumentowali to słowami: " zamiast wojować, lepiej uprawiać seks".
Z przyrodą żyli w zgodzie. Stąd dieta wegetariańska. Zwierzętom nie należało wyrządzać krzywdy. Spacery najczęściej odbywały się boso, w poszanowaniu Matki Natury.
To, co najbardziej odstrasza społeczeństwo w kulturze hippisowskiej to zażywanie narkotyków. Przedstawiciele tej subkultury wierzyli, że substancje psychotropowe, halucynogenne pomogą odnaleźć im oświecenie. Narkotyki pojawiły się w tej subkulturze po inicjatywie profesora Timothego Learego. Początkowo sięgali głownie po marihuanę, LSD, haszysz. Później popularność zdobyły heroina i amfetamina. Właśnie to doprowadziło do tego, że społeczeństwo postrzegało hiippisa jako narkomana. Choć zażywanie narkotyków nie było powszechne i nakazane w subkulturze, stereotyp wciąż się rozprzestrzeniał. Niestety, duża część hippisów odurzona narkotycznymi transami, zapominała o głownych ideologiach grupy pozwalając równocześnie na wyniszczanie samego siebie.
Kolejną integrującą rzeczą dla hippisów była muzyka, zwłaszcza rockowa, psychodeliczna, folkowa. Najpopularniejszymi wykonawcami hippisowkimi byli: The Doors, The Animals, Bob Dylan, The Beatles, Van Morrison. Subkulturze hippisowskiej udało się utworzyć specjalny festiwal. Woodstock zawsze będzie kojarzony z ruchem hippisów.
Manson jako negatywne spojrzenie na subkulturę hippisowską
Charles Manson wstąpił do grupy hippisowskiej w latach 60. Swoją działalność rozwinął zakładając specjalną grupą, nazwawszy ją Rodziną. Nawoływał swych braci do morderstw. Manson twierdził, że do morderstw skłoniły go jego własne interpretacje piosenek Beatlesów. Wpływ Charliego na grupę był naprawdę duży. Manson dla członków grupy był guru, bogiem. Mógł zrobić z nimi co tylko chciał. Rozwinął również idee rasistowskie. Twierdził, że zbliża się wojna między białymi a czarnymi. Wszyscy biali mieli zginąć. Choć Manson nikogo nie zabił osobiście, szacuje się, że z jego inicjatywy zamordowano około 35 ludzi, w tym żonę Romana Polańskiego - Sharon Tate.
Hippisi w Polsce
Głównym założeniem był sprzeciw wobec tyranii władzy. W związku z tym byli bardzo źle traktowani przez władze i milicję obywatelską. Głównym pretekstem aresztowań hippisów było zażywanie narkotyków.
Propagandowa prasa przedstawiała ich jako wyrzutków społeczeństwa. Od Zachodu nie przejęli założenia wolnego seksu. Z substancjami narkotykowymi początkowo mieli wiele problemów. Używali więc rozpuszczalnika do czyszczenia ubrań, środka odchudzającego zawierającego amfetaminę. Rozpoczęło się produkowanie fałszywych recept. Narkotyki zaczęły się pojawiać w drugiej połowie lat 70. Co do muzyków kojarzonych z ruchem można wymienić: Osjana, Olgę Jackowską (Kora), Czerwone Gitary, Marylę Rodowicz. Z ruchem kojarzono również poetę Edwarda Stachurę. Kolejne znane hippisowskie nazwisko to Jurek Owsiak, założyciel sławnego przystanku Woodstock.
W Polsce za sprawą księdza Andrzeja Szpaka częśc hippisów przejęła idee chrześcijaństwa. Ropoczęły się pielgrzymki zwane hippisowsko-szpakowymi. Uczestniczenie w obrzędach religijnych opiera się na zasadzie dobrowolności. Jeśli ktoś nie chce, to nie musi. Ruch chrześcijańsko-hippisowski przetrwał do dziś.
Według stereotypowego myślenia hippisi to brudni, biedni włóczędzy. Do tego narkomani. Takie spojrzenie powoduje, że nie widzi się głównych założeń ruchu. Zapomina się, że pierwotni hippisi pochodzili z bogatych domów. A wstąpienie do grupy, było dla nich wyrażeniem buntu wobec konsumpcjonizmowi i materializmowi. Fakt, zdarzały się negatywne przypadki, jak Manson, ale nie ma co uogólniać. Każda podgrupa ma swoje wady i zalety oraz wyjątki od reguły.
