Gołąbek winny Russula xerampelina

Gołąbek winny
Grzyb jadalny, występuje często latem i jesienią w lasach iglastych – sosnowych oraz świerkowych. Lubi gleby kwaśne. Nie jest nadzwyczaj cenny pod względem kulinarnym, nie polecany do suszenia ze względu na brzydki zapach. Ale dobrze smakuje smażony na blasze lub patelni.
/ 11.09.2009 13:40
Gołąbek winny

Wysokość 5-10 cm. Kapelusz ma charakterystyczną barwę czerwonego wina burgunda. W młodości półkolisty, z wiekiem płaski do wklęsłego. Brzeg pogięty, gładki. Skórka matowa, lepka. Blaszki krótko przyrośnięte do trzonu, kremowe, z wiekiem żółcieją, po naciśnięciu czerwienieją.

Trzon wysokości 4-8 cm, grubości 1,5 – 3 cm, biały, gładki, nabiegający czerwono, z wiekiem różowieje. Równogruby, jędrny, za młodu wnętrze watowate, a z wiekiem porowate. Miąższ kremowy, z brązowawymi przebarwieniami, jędrny w kapeluszu. Charakterystyczny rybi zapach, nadpsuty zapach, szczególnie wyraźny, gdy potrzymamy grzyba w ciepłej dłoni oraz podczas suszenia, niektórym przypomina zapach śledzi. Smak łagodny.

Nie mylić z trującym gołąbkiem brunatnym (Russula badia), którego można odróżnić po ostrym smaku i silnym zapachu przypominającym olejek cedrowy.
Trujący gołąbek wymiotny (Russula emetica) w starszym wieku także może przypominać gołąbka winnego – różnica polega na tym, że trzon gołąbka winnego jest różowy lub winny a u wymiotnego biały. Blaszki gołąbka winnego po naciśnięciu przebarwiają się na czerwono lub brązowo, u wymiotnego pozostają niezmienne.

Redakcja poleca

REKLAMA