Zorzę północną, pojawiającą się na niebie w okolicach północnego bieguna, nazywa się Aurora borealis. Zorzę południową, obserwowaną bliżej bieguna południowego, nazywa się Aurora australis.
Tańczące na niebie światła zorzy tworzą świetlne łuki, mieniące się wszystkimi kolorami tęczy i zajmującymi duże obszary nieba.
Źródło zorzy polarnej znajduje się na Słońcu. Czasem na jego powierzchni dochodzi do niewyobrażalnie silnych eksplozji, w wyniku których w przestrzeń kosmiczną wyrzucone zostają cząstki słoneczne. Mkną one także w kierunku Ziemi. W jonosferze (zjonizowanej warstwie atmosfery) cząstki słoneczne zderzają się z innymi cząstkami, pozbywając się ładunku elektrycznego. „Obdarowane” nim cząsteczki świecą, a my obserwujemy to zjawisko jako zorzę.
Występowanie zorzy polarnej głównie za kołem podbiegunowym związane jest z działaniem pola magnetycznego Ziemi. Bieguny magnetyczne Ziemi „przyciągają” pędzące cząstki słoneczne, zmieniając ich tor ruchu.
Można wyróżnić kilka odmian zórz różniących się od siebie kształtami i barwami.
