Moja mama jest totalnie zajebistą sztuką. Obchodząc każde kolejne urodziny zawsze, z uporem maniaka powtarza, że ciągle ma 18 lat, a każda próba wmówienia jej, że jest inaczej po prostu nie ma sensu, bo mama faktycznie z daleka dalej wygląda na swoje wymarzone 18.
Oczywiście co roku trzeba zrobić jeden krok do tyłu, żeby "z daleka" zrobiło się jeszcze trochę dalej, ale nawet jeśli, to i tak wielki sukces. Fantastyczny sukces genetyczny niestety jak do tej pory nie współgrał z umiejętnością obsługi nowych technologii.
Oczywiście mama ma telefon, ale przed wojną też były już telefony, więc to żadne osiągnięcie. W przeciwieństwie do niespalenia się ze wstydu, kiedy mama wyciąga to cudo w miejscu publicznym. To już jest osiągnięcie. Nie chodzi o to, że się snobuję i dyskryminuję ludzi z dysfunkcją obsługi smartfona.
Nie, po prostu telefon mamy nie ma ani przedniej, ani tylnej obudowy. Jest samą płytą główną z wyświetlaczem i guzikami, a właściwie to tym czymś do wciskania pod guzikami. Mama nauczyła się go obsługiwać kilka lat temu, a próba zmiany tego szajsu na coś nowszego skończyła się zwrotem do sklepu… czegoś nowszego.
Mamę rozbolała głowa od zbyt dużej ilości nowinek technicznych. Niestety, a właściwie to na szczęście, mama oprócz dotychczasowego zacofania technologicznego jest też wielką fanką mojej twórczości. Codziennie więc wstawała rano i czekała na moje materiały w Dzień Dobry TVN.
Na palcach jednej ręki można policzyć te, które ominęła… a jednak się zdarzało. Później przychodził czas na pretensje… ale dlaczego mi nie powiedziałeś, że będzie coś twojego, nie wiedziałam, zaspałam itd. Mówię – mama ale to wszystko jest w internecie… - ale wiesz, że ja nie umiem…. I tak w kółko. Mama miała nawet epizod z uniwersytetem trzeciego wieku, ale chyba wygórowana średnia wieku kursantek informatyki dla seniorów paradoksalnie ciągnęła ją w dół. 24 grudnia znowu to samo… - mama oglądałaś ? - nie… - to włącz fejsa, już jest… i znowu otrzeźwienie… mama nie ma fejsa, ani nawet pojęcia co zrobić, żeby mieć fejsa… I nie wytrzymałem. Koniec tego.
W wigilię poszedłem do sklepu, poprosiłem najlepszy i najdroższy tablet, wszak dla mamy. Musiał być najlepszy, żeby był najszybszy. Mama szybko traci cierpliwość, jak się coś wolno ładuje. Ma być akcja i reakcja. I jest.. reakcja, która z każdym dniem szokuje mnie coraz bardziej… Zaczęło się od wspomnianego Facebooka, który mama biegle opanowała już drugiego dnia świąt. Messenger? Wciąga nosem, nawet z wysyłaniem zdjęć. Wreszcie może się wyspać, bo kiedy wstaje moje materiały już są na www. Ale nie w tym rzecz…
Wczoraj telefon od mamy wbił mnie w fotel. - Wiesz co…? - Mówi. – Nie wiem… - odpowiadam. - Przeczytałam na moim tablecie, że na Filipinach jest ciepło, mają świetne jedzenie, można fajnie żyć za 1600 złotych miesięcznie no i, co najważniejsze, nie ma tam Misiewicza i innych głąbów, więc ja się przenoszę, od jutra idę na angielski… Mówi to moja mama, która do tej pory na słowo „wakacje” dostawała wysypki, ba! Mama, która wycieczkę z Powsina do Śródmieścia traktowała jak lot na Marsa.
Była matka domatorka, jest matka reformatorka. Teraz mam nowy pomysł, gogle VR wirtualnym z Misiewiczem w kosmosie. Może mamie zrobi się lżej na sercu, kiedy zobaczy swojego ulubieńca w czarnej… dziurze, a ja nie będę musiał na święta latać do Manili, to bardzo nie po drodze.
Filip Chajzer: Motiwejszon power spicz
Przeczytaj więcej komentarzy na Polki.pl: Roszczeniowej Trzydziestki, Krystyny Mirek, Anny Kowalczyk
