Rasa ta została stworzona w 1886 roku przez Karla Dobermana – dyrektora więzienia (niektórzy twierdzą, że był to poborca podatkowy) z miasta Apolda w Turyngii. Pragnął on mieć mocnego, wytrzymałego, odważnego psa, bezgranicznie oddanego panu. Doberman jest krzyżowką pinczera, greyhounda, rottweilera, a także manchester terriera. Ten ostatni miał utrwalić czarne umaszczenie. Z tej mieszanki ras powstał umięśniony, silny, proporcjonalny pies. Ma opinię groźnego bezkompromisowego zwierzęcia, którego lepiej się bać. Rozwiewamy niektóre mity.
1. Nad dobermanem trudno zapanować.
To zależy od okoliczności. Jeśli pies ma zrównoważonego właściciela, który poświęca zwierzęciu dużo uwagi i właściwie kieruje nim od urodzenia, to szczeniak wyrasta na dobrze ułożonego, spokojnego, oddanego psa. Trzeba prowadzić go pewną ręką i nie ulegać, a wtedy na pewno się podporządkuje. W żadnym wypadku nie wolno go bić i karać (nie należy tego robić w stosunku do wszystkich zwierząt).
2. Doberman nie lubi dzieci.
To nieprawda. Dobrze ułożony pies potrafi być bardzo łagodny i wyrozumiały zarówno dla dzieci, jak i dla osób starszych, słabych. Szczególnie opiekuńcze potrafią być suki. Okazują dzieciom swoje uczucie i są szczególnie wyczulone na niebezpieczeństwo. Trzeba natomiast wykazać czujność, gdy w pobliżu są obce dzieci.
3. Dobermany nie nadają się na pomocników niepełnosprawnych.
Nieprawda. Duża wszechstronność i sprawność tych psów sprawia, że coraz chętniej są wykorzystywane do pomocy ludziom niepełnosprawnym. W razie potrzeby, mogą także skutecznie obronić swego opiekuna. Bardzo przywiązują się do swego pana i są mu dozgonnie wierne.
4. Doberman nie potrzebuje ruchu.
Fałsz. Doberman wymaga dużej aktywności. Musi mieć możliwość intensywnego wybiegania się, bo to korzystnie wpływa na jego psychikę. Pies, który ma za mało ruchu staje się niecierpliwy, drażliwy, niespokojny. Spokojny spacer na smyczy to za mało. Musi mieć przestrzeń do harców.
5. Doberman jest mało inteligentny.
Nieprawda. Pies ten należy do najinteligentniejszych ras. Bardzo bystry, szybko się uczy. W czasie II wojny światowej psy tej rasy służyły w oddziałach marines i bezbłędnie potrafiły wyczuć i wyszukać snajperów. Doberman ma silny charakter, więc powinien mieć też opiekuna o mocnym, zdecydowanym charakterze. Potrzebuje stanowczości i silnej więzi ze swoim panem.
