Dla wielu kultur drzewo iglaste jest symbolem płodności, dobrobytu i narodzin. Tradycja ubierania świątecznego drzewka zrodziła się w Alzacji, gdzie choinkę przystrajało się w jabłuszka i papierowe ozdoby. Podobno szczególnym zwolennikiem drzewka bożonarodzeniowego był sam Marcin Luter, który głęboko wierzył, że świąteczne dni powinno się spędzać w domu, w gronie rodzinnym. Za jego to też sprawą choinki szybko rozpowszechniły się wśród protestanckich rodzin.
Najstarszy piśmienniczy dowód zdobienia drzewka na Boże Narodzenie pochodzi z 1418 roku, kiedy to niemieccy piekarze z Fryburga ustawili choinkę w szpitalu Świętego Ducha i przyozdobili świątecznymi smakołykami. Sama zaś tradycja ubierania drzewka najprawdopodobniej sięga XVI wieku.
Kościół na początku sceptycznie podchodził do tego zwyczaju, ale musiał ulec, gdyż choinka bożonarodzeniowa bardzo spodobała się zwykłym ludziom. W tej sytuacji Kościół, można by powiedzieć, zaanektował zwyczaj ubierania drzewka świątecznego. Choinka miała odtąd symbolizować biblijne „drzewo dobrego i złego”. Tak więc za sprawą Kościoła tradycja choinki zaczęła rozprzestrzeniać się na cały świat, w XIX wieku dotarła do Anglii i Francji, a następnie dalej na południe.
W Polsce choinka upowszechniła się na przełomie XVIII i XIX wieku za sprawą niemieckich protestantów. Ponieważ zamieszkiwali oni głównie w miastach, początkowo tradycja ta miała charakter mieszczański. W późniejszych latach obyczaj ten zaczęto przenosić i na wieś, gdzie zaczął on wypierać słowiański zwyczaj strojenia snopka siania.
Pierwsze polskie choinki ubierano głównie ozdobami zrobionymi ze słomek i kolorowego papieru. Szklane bombki, które współcześnie królują na naszych choinkach, również pochodzą z od naszych zachodnich sąsiadów.
Według tradycji choinkę powinno ubierać się w wigilijny poranek, w dniu, w którym obchodzimy imieniny biblijnych rodziców Adama i Ewy. Drzewko powinno stać do dnia Trzech Króli.
Początkowo drzewko bożonarodzeniowe było przystrajane pierniczkami, domowymi ciastkami, sianem, papierowymi zabawkami lub piórkami. Teraz choinkę ubieramy łańcuchami, które przypominają węża kusiciela, jabłka – symbol grzechu pierworodnego, a na czubek choinki wkładamy gwiazdę, która nawiązuje do gwiazdy betlejemskiej. Warto w tym miejscu wspomnieć, że na terenie naszego kraju istniał znacznie wcześniej podobny zwyczaj, który wywodził się jeszcze z tradycji pogańskiej. Otóż Dziewczęta i chłopcy przy śpiewie kolęd przystrajali wegetujące w zimie drzewka w sadach. Wg pogańskich wierzeń tak przystrojone drzewko symbolizowało drzewo życia, wiecznie żywej zieleni mimo ciężkiej dla roślin pory roku.
