Bez widocznej przyczyny występuje stan ciągłego poirytowania, zakłócający spokój dnia, to znów uderza w twarz fala gorąca i powoduje mocne zarumienienie. Innym częstym symptomem jest bezsenność. Zaczyna się to od trudności z zaśnięciem, po pewnym czasie objaw ten staje się codziennym problemem powodującym permanentne zmęczenie.
Te nieznane dotąd stany wywołują niepewność i bezradność. Widząc, że zmieniają się jej reakcje, kobieta traci pewność siebie, staje się pesymistyczna i niecierpliwa. Czasem zaczyna wierzyć, że otaczający ja ludzie nie są już tacy sympatyczni jak dawniej. Kobieta czuje się więc przybita i stale rozdrażniona. Co przyniesie jutro? Co będzie pojutrze?
Bardzo ważnym jest bycie w pełni świadomą tego, co dzieje się w okresie przemiany. Jednak lata przekwitania nie u wszystkich kobiet przebiegają jednakowo. Przeprowadzone badania wykazały, że okres przekwitania w różnych warunkach socjokulturowych jest odczuwany i przeżywany w inny sposób. Nawet w jednej tylko grupie czas ten odznacza się przeróżnymi objawami, a to w zależności od pewnych czynników, które poniżej przeanalizujemy.
Na przykład w Japonii, gdzie szacunek dla kobiet wzrasta wraz z ich wiekiem, akceptują one okres przekwitania bez większych problemów i skarżą się relatywnie mało na dokuczliwe objawy.
Czytaj też: Joga po pięćdziesiątce.
Także w Indiach gdzie kobiety oczekują z radością tej przemiany, bowiem zyskują wtedy większą wolność, nie pojawiają się masowo uciążliwe symptomy. (Nie muszą już żyć tak powściągliwie jak dotąd, mogą swobodniej się ubierać i nie muszą zasłaniać twarzy). Tak samo ma się rzecz wśród kobiet arabskich, co stwierdzono podczas odpowiednich badań.
Także w pewnych społecznościach afrykańskich kobiety oczekują z radością okresu przekwitania, bowiem odtąd zaczyna się dla nich okres wolności seksualnej. Wciąż jednak jeszcze nie wiemy, czy te zaobserwowane reakcje są następstwem odmiennych wzorów kulturowych, czy też istnieją różnice fizjologiczne, uzależnione etnicznie. Czy prowadzone są badania porównujące obniżanie się poziomu hormonów w różnych grupach etnicznych, nie wiadomo.
Przeprowadzono jednak wiele badań dotyczących okresu przekwitania i w większości z nich koncentrowano się przeważnie na negatywnych aspektach zjawiska, jak na przykład na symptomach i chorobach spowodowanych spadkiem poziomu hormonów. Jest to charakterystyczna postawa zachodnich społeczeństw, które nadają zbyt wielką wartość młodości i płodności. Z tego właśnie powodu kobiety przeżywają kryzys emocjonalny, nawet jeśli temat „rodzenie dzieci” został już zamknięty albo nigdy nie życzyły sobie dziecka. Uczucie „to już minęło; koniec, kropka” – jest dla wielu kobiet nie do zaakceptowania. Wierzą, że odtąd będą się szybciej starzeć i starają się za pomocą kuracji hormonalnych odwlec w czasie ten znienawidzony i niosący stres proces.
Źródło: Dinah Rodrigues, „Joga hormonalna”, Wydawnictwo KOS.
