Naukę różnych trików najlepiej zacząć od ćwiczeń akrobatycznych na sucho. Pomocna okaże się tu batuta, a na stoku – skoki w puch śnieżny. Warto też podglądnąć, co robią inni, i tu bezcennym źródłem jest Internet. Istnieje też w Polsce kilka szkółek, w których można zapoznać się podstawowymi ewolucjami i poznać tajniki o doborze optymalnego sprzętu.
Obecnie wyróżnia się trzy podstawowe kategorie trików newschoolowych, a wiele z ich elementów zaczerpnięto z technik snowboardingowych. Pamiętajmy jednak, że to freestyle, więc ilość różnych kombinacji i wykonań może być nieskończona.
Graby
Newschoolowcy zaczynają najczęściej przygodę od grabów. To żargonowana nazwa ewolucji, w której narciarz chwyta dowolną część narty (chwyt za rękę czy nogę nie jest grabem). Liczy się długość i wysokość lotu po odbiciu ze skoczni, a także umiejętność „zamrożenia” ciała w chwili uchwycenia narty w charakterystycznej dla danego graba pozycji. Jeśli narciarz utrzyma tą sylwetkę odpowiednio długo, najlepiej prawie aż do lądowania, a przy tym potrafi bezpiecznie wylądować, świadczy to o osiągnięciu naprawdę wyżyn tej sztuki.
Spiny
Kolejny stopień trudności wyznaczają spiny, czyli obroty ciała wokół osi pionowej, a w wersji rozszerzonej (wykonywanej na dużych skoczniach) – wokół osi pochylonej. Dysponując nartami typu twintips, narciarz może zaczynać obrót jadąc do przodu lub do tyłu (spiny typu fakie). Najczęściej wprowadzane modyfikacje obejmują opóźnienie fazy obrotu by rozpocząć ją po chwili „zamrożenia” ciała w powietrzu (tzw. late)
Flipy
Najbardziej zaawansowane triki wiążą się z wykonaniem salta (tzw. flip). Umiejętność wykonania frontflipów i backflipów (salto odpowiednio w przód i w tył) w połączeniu ze spinami (np. rodeo czy misty) świadczą o wysokiej klasie narciarza.
Popularność freestylu spowodowała, że większość stacji narciarskich przygotowuje mniejsze bądź większe snowparki. Prawie we wszystkich montowane są raile i/lub boksy (czyli poręcze i skrzynie), na których narciarz uprawia tzw. jibbing (czyli jeżdżenie po wszystkim, co zostało stworzone przez człowieka). W każdym ośrodku narciarskim z reguły znajduje się też rynna śnieżna w kształcie U (half-pipe), najczęściej o szerokości ok. 15m i wysokości kilku metrów. Na takiej konstrukcji wprawny narciarz może jeździć przez długi czas, osiągając przy tym duże prędkości. Niezastąpionym elementem snowparku są skocznie o różnej odległości między progiem a miejscem lądowania.
Dla prawdziwych pro we freestylu przygotowywany jest specjalny tor z wieloma skoczniami, boksami i railami, a zawody w tej konkurencji nazywane są slopestyle.
