Dzikość tras, możliwość wyznaczania śladu w nienaruszonym śniegu i bliskość dziewiczej natury pociągają do wypraw offpiste. Pamiętajmy, że zawsze musimy wcześniej przemyśleć, dokąd pójdziemy i wyposażyć się w odpowiedni ekwipunek. Dobra praktyka nakazuje nie robić tego w pojedynkę. Jeśli nie mamy towarzystwa powinniśmy raczej trzymać się terenów należących do ośrodka narciarskiego i zjeżdżać pomiędzy wyznaczonymi trasami.
Bezpieczeństwo
Jednym z największych wyzwań jest bezpieczne dojście do miejsca, z którego rozpoczniemy zjazd. Musimy dobrze rozumieć panujące warunki terenowe i śniegowe, gdyż największym zagrożeniem (obok braku odpowiednich umiejętności i brawury) są lawiny.
Trasę podejścia planujmy raczej wzdłuż grani (ale trzymajmy się z dala od jej krawędzi), mniej pochyłymi stokami lub przez tereny zadrzewione. Powinniśmy cały czas zachować czujność i obserwować, co dzieje się wokół. Szczególną uwagę potrzebujemy zwracać na stabilność pokrywy śnieżnej.
W tym celu powinniśmy badać kijkiem nienaruszony śnieg i wyczuwać warstwy w pokrywie. Od czasu do czasu możemy również opuścić założony ślad i sprawdzić, jak zachowuje się śnieg pod butami. Dzięki temu poznamy, z czego składają się górne warstwy. Ale uwaga na nawisy! T o niebezpieczeństwo czyhające w ukryciu, którego raczej unikajmy. Jeśli nie mamy wyboru, powinniśmy stąpać po nich bardzo uważnie, gdyż często załamują się pod ciężarem człowieka.
Pamiętajmy także, że opady, szybki wzrost temperatury, a szczególnie wiatr mogą poważnie wpływać na stabilność pokrywy śnieżnej.
Sprzęt i umiejętności
Jazda poza wyznaczonymi trasami wymaga naprawdę wysokich umiejętności narciarskich oraz dużej wiedzy o wszystkich aspektach zagrożenia lawinowego. Sprzęt, oprócz specjalnych nart freeridowych, powinien zawierać także zestaw przeciwlawinowy (minimalny to detektor, sonda i łopata lawinowa). Dobrym pomysłem jest zaopatrzenie się w kask i specjalny ochraniacz na kręgosłup.
Alternatywą do czasochłonnych podejść do punktu, z którego możemy szusować poza trasami jest skorzystanie z helikoptera (tzw. heli-skiing) lub ratraka (cat-skiing). W Europie nie jest to dość powszechne, gdyż stanowi znaczne zagrożenie lawinowe, a ponadto, duża część terenów dziewiczych jest objęta restrykcjami związanymi z ochroną środowiska.
Freeride we wszystkich postaciach cieszy się ogromną popularnością w Kanadzie i USA, gdzie dzikich terenów, wprost wymarzonych do wypraw off piste, jest bezliku.
