Drogowskaz dla poszukujacych, oparcie dla zagubionych, przesłanie dla każdego
PROROK Khalila Gibrana i LISTY MIŁOSNE PROROKA w wyborze i adaptacji Paula Coelho to jedna pozycja, składająca się z dwóch odrębnych części. Pierwsza - "Listy miłosne proroka" to przepełniony uczuciem tekst o głębokiej więzi, jaka łaczyła Khalila Gibrana i Mary Haskell. Druga - "Prorok" - to zbiór krótkich przypowieści, dotyczących tego, co w życiu ważne - miłości, małżeństwa, dzieci, dawania, jedzenia i picia, pracy, radości i smutku, domu, stroju, kupowania i sprzedawania, zbrodni i kary, praw, wolności, rozsądku i pasji, bólu, zrozumienia siebie, nauczania, przyjaźni, mowy, czasu, modlitwy, przyjemności, piękna, religii i śmierci oraz tego, co dobre, a co złe. Niektórzy twierdzą, że Prorok stał się po Biblii największym bestsellerem XX wieku i książką kultową. Wymienia się go jednym tchem z Małym księciem, Buszujacym w zbożu czy Alchemikiem. Słowa Khalila Gibrana o miłości i małżeństwie towarzysza często ceremoniom ślubnym. W latach 60. stał się przewodnikiem kontrkultury, inspiracja dla dzieci kwiatow i pozostaje drogowskazem duchowym dla kolejnych pokoleń.Przeczytałem po raz pierwszy Proroka w latach sześćdziesiatych. Posłużyłem się wtedy fragmentem mówiacym o dzieciach, starajac się wytłumaczyc moim rodzicom, kim jestem. Myślałem wówczas: Gibran jest buntownikiem.
Po raz drugi przeczytałem Proroka w latach osiemdziesiatych, aby przypomniec sobie jego niezwykłą prostotę i siłę. Sadziłem wtedy: Gibran jest mędrcem.
Po raz trzeci przeczytałem Prorokaw latach dziewięćdziesiatych. Miałem już na swoim koncie kilka
opublikowanych ksiażek i wiedziałem, że zbuntowany duch i słowa madrości nie zawsze odzwierciedlają złożony świat duszy pisarza. Pytałem wówczas sam siebie: Kim jest Gibran?
Ponowna lektura Proroka nie dała odpowiedzi na to pytanie, ale się nie zniechęciłem i szukałem dalej. Przeczytałem po raz kolejny niektore z jego dzieł, dwie biografie, aż w końcu, dzięki libańskiej przyjaciółce, Souli Saad, natrafiłem na jego listy. Kiedy człowiek kocha, odkrywa swoja duszę...
Paulo Cohelio
w przedmowie do Listow miłosnych Proroka
w przedmowie do Listow miłosnych Proroka
Khalil Gibran (1883 - 1931) - urodził się w 1883 roku w Bszarre, górskim miasteczku na północy Libanu, w ojczyźnie wspaniałych cedrow, z których jak głosi Biblia Salomon zbudował światynię Jerozolimską. Khalil (po arabsku: przyjaciel) został ochrzczony w obrzadku maronickim, ktory dominuje wErod liba.skich chrześcijan. Po dziadku ze strony ojca, zgodnie z ówczesnym zwyczajem, otrzymał imię Gibran (ten, ktory naprawia, ktory łaczy). W świecie arabskim znany był jako Gibran Khalil Gibran, na Zachodzie zasłynał jako Khalil Gibran. Młody Khalil był silnie zwiazany z matką Kamila. Kochajaca i wyrozumiał a, pomagała w rozwoju zdolnoEci artystycznych syna. Z ojcem, człowiekiem o szorstkim i porywczym charakterze, stosunki nie układały się najlepiej.
Gibran był chłopcem nieśmiałym. Stronił od ludzi, unikał towarzystwa rówieśnikow, wolał poświęcać czas na czytanie, rysowanie i pisanie. Jeśli komuś udało się wciągnąć go do rozmowy, zdarzało się, że oowiadał niestworzone historie. W 1895 roku Kamila z czworgiem dzieci wyemigrowała do Bostonu. W 1896 roku Gibran zaczał uczęszczać do Denison House - instytucji, ktora zajmowała się uzdolnionymi artystycznie dziećmi ze slumsow i ze środowisk imigracyjnej biedoty. W tym samym roku po raz pierwszy spotkał awangardowego bosto.skiego fotografa Freda Hollanda Daya, ktory zaprzyjaźnił się z młodym Khalilem i wywarł na niego duży wpływ artystyczny i intelektualny. Gibran chłonał podsuwane mu lektury i zaczał poważnie myślec o swoim artystycznym powołaniu.
Rok później Khalil, pragnac kontynuowac naukę arabskiego, wyjechał do Libanu i wstapił do słynnej
Madrasat al-Hikmat . Szkoły Madrości. W 1902 roku, w wieku 19 lat opuścił Liban, do ktorego nigdy już nie powrocił, i udał się do Bostonu, gdzie poświęcił się malarstwu. W tym samym roku na gruźlicę umarła jego siostra, w następnym odszedł przyrodni brat i spadł kolejny, najokrutniejszy cios - utrata matki.
Smutek, który pojawia się tak często w obrazach, wierszach i listach Khalila, płynie z rozpaczy po utracie najbliższych. Gibran znalazł pocieszenie i zachętę do dalszej pracy u swojej przyjaciółki Josephine Peabody. Dwa lata poeniej spotkał Mary Haskell. Był to początek wielkiej przyjaźni, która z czasem przekształciła się w platoniczną miłość. Dzięki pomocy materialnej Mary Haskell był w stanie całkowicie poświęcic się sztuce. W 1905 roku zaczał publikowac po arabsku poematy prozą. W 1908 roku wydał kolejna książkę, zbiór krótkich opowiadań. W wieku 25 lat dzięki stypendium Mary Haskell wyjechał do Paryża, gdzie przez dwa lata studiował malarstwo.
Tam poznał m.in. Augusta Rodina, którego zdaniem Gibran to William Blake XX wieku.
Po powrocie do Bostonu zakochany Gibran oświadczył się Mary Haskell, która jednak z obawy przed skandalem i utratą pozycji towarzyskiej nie zgodziła się za niego wyjść. Gibran nie przestaje pisac. W Kairze opublikował poematy proza, a w 1911 roku zaczął pracę nad pierwszym utworem po angielsku Kolejny utwór, Broken wings, to jego jedyna powieść, opowiadająca historię miłości stłamszonej przez chciwość, konwenans i szowinizm. W 1912 roku Gibran na dobre przeniósł się do Nowego Jorku. Tutaj poznał Carla Gustava Junga, który wprowadził go w świat psychoanalizy oraz zgodził się, by Khalil wykonał serię jego portretów.
Niewiele osób wie, że słynne słowa: Nie pytaj, co kraj może zrobic dla ciebie, pytaj, co ty możesz zrobić dla kraju, wypowiedziane przez Johna F. Kennedy'ego w trakcie zaprzysiężenia na prezydenta, zostały zaczerpnięte z listu, ktory Gibran wystosował do narodów Syrii i Libanu. Pod wpływem jednego ze zwolennikow Junga, zwiazał się z wpływowym czasopismem literackim "Seven Arts", w którym opublikował kilka poematów prozą. Coraz częściej wystawiał obrazy w prestiżowych galeriach na Piątej Alei.
Prorok ukazał się w 1923 roku i w krótkim czasie odniósł olbrzymi sukces. Kolejne ksiażki Gibrana to: Kingdom of the Imagination (1927), Jesus, Son of Man(1928), a w 1931 roku The Earth Gods. Miesiąc później, 10 kwietnia 1931 roku, Khalil Gibran umiera na marskość watroby w nowojorskim szpitalu. Na wiadomość o jego śmierci "The New York Sun" napisał: Prorok nie żyje!
Ciało Gibrana zostało przewiezione do jego ojczyzny - Libanu i pochowane w klasztorze Mar Sarkis, który ukochał w dzieciństwie. Dziś znajduje się tam muzeum poświęcone jego pamięci.
Po śmierci sława Khalila Gibrana rosła. Książki osiagnęły milionowe nakłady i zostały przetłumaczone
na kilkadziesiat języków.
Wydawnictwo Drzewo Babel
