W 1555 r. Nostradamus wydał "Stulecia", pierwsze 100 z ponad 2000 przepowiedni mających ukazać się drukiem do 1557 r. Odniosły one ogromny sukces i astrolog otrzymał dworską nominację. W stojąca u progu wojny domowej Francji, publikacja Nostradamusa była na wagę złota. Nostradamus napisał swoje przepowiednie tajemniczym językiem - rodzajem żargonu będącego mieszanką francuskiego, włoskiego, hebrajskiego, greckiego, hiszpańskiego i łaciny. Nostradamus przyznawał, że używał takiej mieszkanki języków specjalnie. Każda z przepowiedni ma formę czterowiersza. Taki niezrozumiały styl miał chronić go przed gniewem władców, którzy nie byli zadowoleni z przepowiedni.
Według sceptyków miał być to umyślny unik Nostradamusa, by przepowiednie można było różnie rozumieć. W rezultacie powstało niemal 400 różnych interpretacji, każda stara się wyjaśnić jakieś tajemnice przepowiedni sięgających aż do 3797 r. Wielu władców, jak choćby królowa Francji Katarzyna, nie zamierzało jednak czekać, aż przepowiednie Nostradamusa zweryfikuje historia. Postanowiła bezgranicznie zaufać astrologowi i nadać mu funkcję nadwornego lekarza jej syna, Karola IX.
Według jednej z opowieści Nostradamus przywołał anioła Anaela i poprosił, aby w lustrze pokazał przyszłość dzieci królowej. Lustro pokazało krótkie panowanie trzech synów Katarzyny,natomiast jej znienawidzony zięć Henryk z Nawarry miał po nich objąć rządy na 23 lata 9przepowiednia się sprawdziła). Przerażona królowa przerwała seans. Od tej pory Nostradamus ubierał wszystkie niepomyślne wieści w wieloznaczne słowa, gdyż władcy absolutni - bez względu łaskawe nastawnie do wróżbiarza - karali posłańca surowo.