Ocenia się, że pismo chińskie powstało najwcześniej 8 tysięcy, a najpóźniej 4,5 tysiąca lat temu w Chinach.
Pismo chińskie nazywa się sylabowym pismem logograficznym. Każdy znak tego pisma odpowiada w mowie jednaj sylabie.
Niewielka część znaków pisma chińskiego to tzw. piktogramy – znaki z których kształtu można domyślić się znaczenia.
Trudno ocenić dokładną liczbę znaków, gdyż pismo chińskie jest systemem otwartym. Oznacza to, że wciąż powstają nowe znaki. Nie można przez to mówić o alfabecie chińskim, ale właśnie o systemie.
W toku długiej ewolucji pisma chińskiego powstało dotąd około 50 tysięcy znaków.
Współcześnie w większości tekstów powstaje przy użyciu 5 – 6 tysięcy znaków. Jest to ilość niezbędna do przyswojenia, aby móc swobodnie czytać.
Tradycyjny sposób zapisu w piśmie chińskim to zapis pionowy z góry na dół.
W latach 50 XX wieku, chińskie władze komunistyczne zapoczątkowały reformę, w wyniku której uproszczono ok. 50% znaków. Pismo tradycyjne nadal pełni jednak funkcję reprezentacyjną i uczą się go ludzie wykształceni.
