Pianę z piwa, w odróżnieniu od piany kąpielowej, która składa się z wielu połączonych ze sobą bąbelków, tworzy wiele sferycznych pęcherzyków jednakowej wielkości, średnicy ok. 0,1 do 0,2 mm. Gdyby przyjrzeć się kroplom piany, na jej obrzeżach tworzą się pojedyncze pęcherzyki, które działają jak maleńkie soczewki rozpraszające.
Tak jak przejrzysta szklana kulka, której współczynnik załamania jest wyższy od współczynnika załamania otaczającego powietrza, może działać jak silne szkło powiększające, tak kuliste bąbelki powietrza w piwie rozpraszają światło, bo wypełniające je powietrze ma niższy współczynnik załamania niż otaczający je płyn. W efekcie światło padające na powierzchnię piany, przechodząc przez wiele pęcherzyków, zostaje wydajnie rozproszone w różnych kierunkach.
Do tego rozpraszania przyczyniają się również do odbicia od powierzchni pęcherzyków. Część światła powraca na powierzchnię piany, a ponieważ fale wszystkich długości ulegają rozpraszaniu w taki sam sposób, widzimy pianę jako białą. Rozpraszanie światła przez pęcherzyki piany jest podobne do rozpraszania przez kropelki wody w chmurach, które wydają się przez to białe. Taki proces rozpraszania nazywa się rozpraszaniem Miego.
