Ma rodowód kubański. Powstała pod wpływem rytmów i pieśni pierwszych niewolników afrykańskich, których ok. 400 lat temu przywieziono na Wyspy Karaibskie. Jego istotą są gwałtowne, wijące się ruchy bioder, ramion i tułowia.| 1. Podobnie jak w jivie, wszystkie kroki stawiamy na podeszwach. Rumba jest tańcem całego ciała, ale barki i głowa przez cały czas pozostają niemal w bezruchu. Partner obciąża lewą nogę, partnerka prawą. |  |
| 2. Krok podstawowy do przodu. Partner stawia lewą nogę w przód i przenosi ciężar ciała do tyłu na prawą nogę. Partnerka odwrotnie, czyli przesuwa prawą nogę do tyłu i przenosi ciężar ciała na lewą. |  |
 3. Partner wraca na prawą nogę, partnerka na lewą. Charakterystyczną cechą rumby jest ruch bioder. Przy stawianiu kroku prawą nogą wysuwamy do przodu prawe biodro, przy lewej nodze – lewe. |
 4. Wykończenie kroku podstawowego do przodu. Partner przesuwa lewą nogę w bok i obciąża ją, partnerka przesuwa prawą nogę w bok i również ją obciąża. Krok podstawowy można powtarzać dowolną ilość razy. |
 5. Krok podstawowy do tyłu. On stawia prawą nogę do tyłu, ocierając delikatnie podeszwą o posadzkę. Przenosi ciężar ciała w przód na lewą nogę i staje na całej stopie. Piętę lewej nogi unosi w górę i jednocześnie rozluźnia kolano lewej nogi, a prostuje prawej. Przy tym prawe biodro wysuwa nieco w prawo i w bok. Ona tańczy odwrotnie, wysuwając lewe biodro. Później on przesuwa prawą nogę w bok, a ona lewą. |
 6. Pozycja końcowa. Rumba kubańska nie należy do najłatwiejszych. Dlatego przed wykonaniem pozycji końcowej zalecamy, aby powtórzyć kroki podstawowe. W pozycji końcowej partnerka ustawiona tyłem do partnera stojącego w rozkroku, robi gwałtowny skręt bioder w prawo. Jednocześnie stając na palcach zgina kolana i osuwa się nieznacznie wzdłuż ciała partnera, który przytrzymuje ją powyżej łokci. |
Fot. Zoom
Artur Szczukiewicz, Anna Grzelczak
Korzystaliśmy z książki Mariana Wieczystego „Tańczyć każdy może”.