CZERŃ -jako nie kolorowa barwa pozostaje w analogicznym stosunku do bieli; podobnie jak ona odpowiada absolutowi. Z tego też względu może wyrażać tak pełnię życia, jak i jego totalny brak. Nierzadko pojawia się w aspekcie nie zróżnicowania, otchłanności, zwłaszcza przy opisywaniu pra chaosu, śmierci czy ciemności. Pozostaje bliska rezygnacji i bólowi jako barwa żałobna w przeciwieństwie do bieli, która wyraża nadzieję. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę, że w krajach Wschodu, np. w Japonii czy Chinach, żałobnym kolorem jest biel. Czerń, będąc barwą nocy, uczestniczy w alegorycznym zestawieniu "matka- płodność –tajemnica - śmierć", dlatego też stosunkowo często jest kolorem bogiń płodności, bogiń - matek i ich kapłanek; w tym ujęciu czasami bywa symbolicznie spokrewniona z barwą krwi, czerwienią. W Chinach jest kolorem żeńskiej zasady yin i jest przeciwstawiana żółci (niekiedy czerwieni), jako uzupełniające ją przeciwieństwo. W czarnej magii jest barwą zła, negatywną.
CZERWIEŃ -barwa ognia oraz krwi, co sprawia, że jest ambiwalentna w symbolicznym ujęciu: w sensie pozytywnym znamionuje życie, miłość, natchnioną namiętność, ciepło, płodność, w średniowieczu również władzę (kolor królów); w znaczeniu negatywnym jest oznaką wojny, pożogi, niszczącej siły ognia, rozlewu krwi. Szatan i Nierządnica Babilońska są odziani w czerwień; jest to wyraz pożerającej mocy piekielnego ognia lub nieokiełznanych żądz i namiętności. W alchemii często uchodziła za barwę kamienia mądrości, rozumianego jako kamień noszący cechy światła słońca. Wibracja ta wyraża gotowość do dzielenia się, podwarunkiem braku zdominowania jej przez inne. Taktowne wyrażanie własnej woli. Stałość charakteru oraz odwaga w odkrywaniu nowych lądów wynikająca bezpośrednio z okresu szczęśliwego dzieciństwa. W negatywnym aspekcie dominuje infantylność, nieodpowiedzialność, płytkie i bezmyślne towarzystwo. Brak idei. W życiu prywatnym mogą wystąpić niekorzystne zawirowania. Egoizm, autorytaryzm, brak wiarygodności i rzetelności. Podatność na wpływy nisko rozwiniętych osób.
ZŁOTO- najszlachetniejszy z metali, będący symbolem niezmienności, wieczności i doskonałości, ponieważ w dużym stopniu wytrzymuje działanie temperatur oraz kwasu, daje się polerować, jest błyszczące i rozciągliwe. Z uwagi na swój kolor jest identyfikowane ze Słońcem, bądź z Ogniem. W ezoterycznym myśleniu jest oznaką poznania, a w chrześcijańskiej symbolice wskazuje na jedną z najwyższych cnót, miłość. Wytwarzanie złota przez alchemików, które wiązało się z szukaniem kamienia mądrości, należy widzieć przede wszystkim w ścisłym związku z dążeniem do oczyszczenia duszy, symbolizowanej właśnie przez złoto. W negatywnym ujęciu jest synonimem bogactwa, kwintesencją wszystkich ziemskich dóbr.
ŻÓŁTY- jasny kolor, bliski znaczeniu złota, światła i Słońca. Symbol wieczności i przemienienia. Kojarzony zawsze z lewą półkulą mózgową. Aktywizuje nasz potencjał intelektualny. Żółć jest jedną z barw podstawowych utożsamianą z mądrością, imaginacją oraz byciem szczęśliwym. Jest często synonimem dojrzałości, zwłaszcza w kontekście barw jesieni. Ludzie preferujący żółty kolor są łowcami przygód w duchowym sensie, wciąż poszukują nowych możliwości samo spełnienia. Chińczycy przeciwstawiali ja czerni, ale z drugiej strony ściśle z nią wiązano na zasadzie odpowiednich relacji między zasadami jin i yang. Zauważono, iż żółć powstaje z czerni, tak jak Ziemia z prawód. Dla nich oznacza ona także środek wszechświata, stąd jest to barwa cesarza. Często rozróżniano odcienie żółci: złotożółty- dobry, jasny, żółty niczym siarka- zły. Dla islamistów kolor ten oznacza mądrość oraz dobrą radę, natomiast bladożółty- zdradę bądź oszustwo.
SREBRNY -jak rzadko który łatwo dostosowuje się do innych, może być łączony z wieloma innymi barwami. Zwalcza stany letargiczne, kojarzone generalnie z perłami, Księżycem i kobiecością. Mowa jest srebrem, milczenie złotem.
BŁĘKIT -barwa nieba, oddali, wody. Odczuwana jest najczęściej jako przejrzysta, niematerialna i chłodna, czysta. Jest to barwa boskości, prawdy i - w sensie trwania przy prawdzie: oraz z uwagi na trwały firmament nieba - wierności. Jako symbol czystości jest barwą płaszcza Mafii; na Wschodzie do dzisiaj uchodzi za kolor chroniący przed złym spojrzeniem.
FIOLET- barwa znajdująca się pomiędzy czerwienią a błękitem, jest symbolem pośredniczenia, równowagi, miary i umiarkowania (między niebem a ziemią, duchem a ciałem, miłością a mądrością itp. Barwa Męki Chrystusa w sensie symbolicznej aluzji do pełnego związania się Boga z człowiekiem poprzez Mękę i Śmierć Chrystusa.
INDYGO - jako barwa wywodząca się z ciemnoniebieskiego spektrum ma silne lecznicze właściwości. Zbyt często nosząc ten kolor możemy nieświadomie i niechcący spowodować silną stymulację wibracji Trzeciego Oka, co z kolei może doprowadzić do zaburzenia energetycznego całej aury.
NIEBIESKI -barwa uspokajająca i ziębiąca. Jasnoniebieski wpływa pozytywnie na oczy. Kolor łagodzący, wprowadza spokój i pogodę ducha. Jest także kojarzony z konserwatyzmem i obowiązkowością a także z namysłem, samoobserwacją i introspekcją, Ludzie noszący tę barwę, przy pewnej wewnętrznej aktywności wykazują się najczęściej bardzo dużym poczuciem sprawiedliwości, również w stosunku do własnej osoby. Lojalni w przyjaźni, ostrożni wobec obcych. Ludowa tradycja nie darzy niebieskiego szczególną sympatią.Znane są powiedzenia niebieski ptaszek czy niebieskie migdały.
PURPURA - wybitnie zwracający uwagę, kojarzony z żałobą, pompatycznością, ceremonialnością i uroczystościami. Ciężki gatunkowo kolor, cechujący ludzi aroganckich i wyniosłych o silnej indywidualności, nierzadko popadających w ekscentryzm. Często miewają górnolotne koncepcje życia, ciążą w stronę snobizmu i elitarności. To kolor otwierającego się kwiatu, wstawanie zorzy polarnej i ostatnie promienie zachodzącegosłońca. Może wywoływać ekstazę, po której dość szybko następuje krótka faza irytacji a następnie depresji.
SZARY - obserwowany w aurze jest zawsze oznaką istniejącej choroby. Jest barwą ostrożności, rozwagi, rozsądku, kompromisu, momentem równowagi pomiędzy dwoma skrajnościami. Ludzie noszący tę barwę poszukują wewnętrznego spokoju i rozluźnienia, nie martwiąc się jednocześnie wewnętrznymi źródłami energii. Często wybierany przez ludzi starszych, pragnących resztę życia przeżyć bez wzlotów czy upadków. W sesjach czytania aury jest zawsze najtrudniejszym kolorem do zinterpretowania.
ZIELEŃ - kolor królestwa roślin, zwłaszcza tych wschodzących wiosną; życia, świeżości. Kolor pośredni pomiędzy czerwienią ognia, a błękitem nieba. Chociaż zieleń jest stosunkowo często przeciwieństwem czerwieni, zdarza się, iż ją zastępuje, ale wówczas gdy występuje jako barwa życia. Symbolizuje również nadzieję, długie życie i nieśmiertelność. Chińczycy ujmują ją w symbolicznym związku z błyskawicą i piorunem, drewnem, a także zasadą yin- yang. Wśród islamistów jest kolorem materialnego i duchowego zdrowia, barwą mądrości i proroków. Z kolei alchemicy postrzegali procesy przemiany jako interakcje pomiędzy tymi dziedzinami, które były symbolizowane przez męską czerwień i żeńską zieleń. U nich, jak i u okultystów istotną rolę odgrywa zielone światło, występujące zarówno w naturze przy spalaniu różnych chemicznych substancji, jak i jako dające się zaobserwować świetlne zjawisko podczas wschodu i zachodu Słońca [chodzi o zielony promień]. Jest to oznaka oświecenia, jak i śmierci oraz życia. Alchemicy widzieli też tajemny ogień, żywego ducha, w obrazie zielonego, przezroczystego i dającego się topić kryształu.
BRĄZ - jest barwą silnych i solidnych ludzi, tzw. robotników tego świata, wytrwałych i cierpliwych. Sumienni, odpowiedzialni, stali w poglądach lekkimi skłonnościami w stronę konserwatyzmu. Nie są spontaniczni. Największym problemem brązowych jest ich mała ruchliwość i niezdolność do szybkiego dopasowywania s o zmieniających się okoliczności. Stale noszący ciemny brąz kumulują w sobie negatywne cechy tej barwy- są ociężali, bierni, ospali, stapiają się z tłem, nie chcą rzucać się w oczy. Często bywa wybranym kolorem ludzi cierpiących na dolegliwości trzustki i głębokie depresje. W kolorze franciszkańskich habitów jest barwą ascezy, pokuty, cierpienia i podporządkowania.
