Arcydzieło - pasjans

Arcydzieło - pasjans
Arcydzieło to starodawny pasjans, który jest popularny również dzisiaj i ma mnóstwo wariantów. Znany jest również pod nazwami: Dwóch sąsiadów domatorów, Studnia, Twierdza, Mistrzowski, Napoleon, Nowy domator, Więźniowie, Piwnica, Ulubiony i Les Prisoniers.
/ 23.09.2016 13:14
Arcydzieło - pasjans

Arcydzieło

Do gry będzie potrzebna pełna talia z 52 kart. Z talii wyciągamy asy i umieszczamy je w pionowym rzędzie podstawowym. Z lewej i prawej od asów podstawowych wykładamy pionowe rzędy z odkrytych kart. Cyfry nad pionowymi rzędami oznaczają porządek rozkładania – od rzędu pod numerem 1 do rzędu pod numerem 10.

Osiem górnych poziomych rzędów – cztery z prawej i cztery z lewej strony od asów podstawowych – mają po pięć kart. Nazwijmy te rzędy głównymi. Dwa dolne rzędy zawierające po cztery karty (z prawej i lewej od rezerwy) nazwiemy pomocniczymi. Na asy zbieramy karty do koloru w porządku rosnącym lub malejącym, przy czym porządek zbierania powinien być zachowany dla wszystkich kolorów – albo rosnący, albo malejący. Kolejność zbierania gracz ustala po wyłożeniu talii. Grającymi są skrajne karty każdego poziomego rzędu. Po ich przełożeniu grającymi stają się karty, które zostają na brzegach.

Grające karty możemy przekładać jedną na drugą do koloru w dowolnym porządku, rosnącym lub malejącym. Przypuśćmy, że na brzegu jednego z rzędów leży dama trefl, a w drugim walet trefl. Możemy przełożyć waleta na damę lub odwrotnie, damę na waleta w zależności od tego, co nam bardziej pasuje.
Piwnica (studnia) oznaczona na rysunku przerywaną linią jest miejscem na kartę rezerwową. Do niej można przełożyć dowolną grającą kartę. Wyjąć ją ze studni możemy dopiero wtedy, gdy z prawej lub lewej strony nie zostanie żadnej karty, tzn. dopóki przynajmniej jeden z dolnych rzędów nie zostanie rozebrany całkowicie. Po rozebraniu dolnego rzędu karta ze studni może zostać przełożona na dowolne miejsce zgodnie z zasadami przekładania grających kart. Na puste miejsce w piwnicy możemy położyć nową grającą kartę.

Zwolniony główny rząd wolno uzupełnić przekładając grającą kartę. Pusty rząd pomocniczy nie jest uzupełniany. Pasjans wyszedł, jeśli na koniec wszystkie karty zostały zebrane na podstawowe.

  • Tenże pasjans można rozkładać nie wyjmując podstawowych asów przed rozkładaniem. Gracz wykłada karty od lewej do prawej. Karta, która znajdzie się na szóstym miejscu w pierwszym rzędzie staje się podstawową. Karty tej samej wartości co podstawowa są wykładane w podstawowy rząd. Piwnicy nie ma. W procesie rozkładania rząd pomocniczy gra tak, jak główny. Pozostałe zasady są identyczne. Pasjans ma swoją nazwę „ nowy domator” i „dwóch sąsiadów domatorów”.
  • Wariant „więźniowie” różni się od „nowego domatora” tylko tym, że podstawową staje się pierwsza karta, która zostanie wyłożona.
  • Pasjans o tej samej nazwie „więźniowie” można grać z wyłożeniem czterech poziomych rzędów po 12 (sześć z lewej i sześć z prawej) kart w każdym.
    Podstawową również jest pierwsza karta, która wyjdzie.

 

Piwnica

W podanym wariancie nie wyjmujemy asów przed rozłożeniem. Karty wykładamy w cztery poziome rzędy po jedenaście kart w każdym. Nazwiemy te rzędy „głównymi”. Niżej wykładamy jeszcze jeden poziomy rząd. Osiem kart tworzące ten rząd są wykładane po cztery z lewej i prawej strony. Między nimi zostawiamy miejsce na jedną kartę. Te dwa rzędy nazwiemy „pomocniczymi”. Załóżmy, że w wyniku rozłożenia wyszła następująca sytuacja:

Podstawowymi są karty, które znalazły się w centrum w wyniku rozłożenia. Na nie zbieramy karty do koloru w dowolnym porządku – rosnącym lub malejącym. Przy tym kolejność zbierania kart na wszystkie podstawowe gracz wybiera sam, lecz porządek musi zostać taki sam dla wszystkich kolorów – albo rosnący, albo malejący.

Często zdarza się, że do rzędu podstawowego trafiły karty tego samego koloru. W takim przypadku jedną z kart wybieramy na podstawową i na nią zbieramy karty koloru, a pozostałe są uważane za wolne i mogą zostać przełożone w każdej chwili na podstawową lub inną grającą. Ale karty do koloru na nie zbierać nie możemy. Na przykład u nas do rzędu podstawowego trafiły trzy trefle. Możemy wybrać na podstawową dwójkę trefl z górnego rzędu. Wtedy dziewiątkę trefl leżącą z lewej strony na górze przekładamy do rezerwy, a na dwójkę kładziemy asa trefl, na niego króla trefl i w ten sposób zwalniamy miejsce w rzędzie podstawowym na pikową lub karową podstawową.

Grającymi są skrajne karty poziomych rzędów. Po ich przełożeniu grającymi stają się karty, które znajdą się na brzegach rzędów. Grające karty możemy przekładać jedną na drugą do koloru w dowolnym porządku, rosnącym lub malejącym. Nie możemy dokładać kart na karty znajdujące się w pomocniczych rzędach.

Piwnica (studnia) oznaczona na rysunku przerywaną linią jest miejscem na kartę rezerwową. Do niej można przełożyć dowolną grającą kartę. Wyjąć ją ze studni możemy dopiero wtedy, gdy z prawej lub lewej strony nie zostanie żadnej karty, to znaczy dopóki nie zostanie rozebrany całkowicie przynajmniej jeden z dolnych rzędów. Po rozebraniu dolnego rzędu karta ze studni może zostać przełożona w dowolne miejsce zgodnie z zasadami przekładania grających kart. Na puste miejsce w piwnicy możemy położyć nową grającą kartę.

Zwolniony główny rząd wolno uzupełnić przekładając grającą kartę. Pusty rząd pomocniczy nie jest uzupełniany. Pasjans wyszedł, jeśli na koniec wszystkie karty zostały zebrane na podstawowe.

Ulubiony

Do gry będzie potrzebna pełna talia z 52 kart. Z talii wykładamy na stół pierwszą kartę koszulką do dołu. To będzie karta podstawowa. Porządek rozkładania pierwszych dwudziestu dwóch kart jest pokazany na rysunku. Dalsza kolejność jest oczywista.

W wyniku rozłożenia otrzymujemy osiem poziomych rzędów rozmieszczonych z prawej i lewej od kart podstawowych i dwa rzędy pionowe. Podczas rozkładania karty o identycznej wartości wykładamy w rząd podstawowy oznaczony na schemacie literą „P”. Na podstawowe zbieramy karty do koloru w porządku rosnącym lub malejącym, przy czym porządek zbierania powinien być zachowany dla wszystkich kolorów – albo rosnący albo malejący. Kolejność zbierania gracz ustala przed wyłożeniem całej talii. Grającymi są karty brzegowe karty każdego poziomego rzędu. Na rysunku te karty są oznaczone literą „G”. Po ich przełożeniu grającymi stają się karty, które zostają na brzegach.

Grające karty możemy przekładać jedną na drugą do koloru w dowolnym porządku, rosnącym lub malejącym. Zwolniony poziomy rząd kart wolno uzupełnić przekładając grającą kartę. Pusty rząd pomocniczy nie uzupełnia się. Jeden raz w trakcie całej gry można „odwrócić” obydwa „pionowe” rzędy, tzn. uczynić grającą kartę górną, a grającą – górną. Przy tym obydwa rzędy powinny zostać odwrócone jednocześnie. Pasjans wyszedł, jeśli w rezultacie wszystkie karty zostały zebrane na podstawowe.

Źródło: Wydawnictwo PRINTEX

Tagi: pasjans

Redakcja poleca

REKLAMA