Polka.pl:
Moja historia :
Jedynym wspomnieniem, jakie pamiętam z Matulą, to wyprawa do Zoo. Była słoneczna niedziela, a ja miałam 8 lat. Nie pamiętam dokładnie, ile, lecz wiem że strasznie wierciłam Matuli dziurę w brzuchu o tę wyprawę. Oglądałyśmy żyrafy, słonie jednak najbardziej zapamiętałam małpy, gdyż Matula naśladowała je specjalnie dla mnie. Było tak cudownie, tylko ja i Mama, nikt inny się nie liczył.
Okrążyłyśmy Zoo kilka razy, a i tak było nam mało, nie liczyły się zwierzęta, lecz czas spędzony z Matulą. Tak mało czasu spędzałyśmy ze sobą, gdyż Matula pracowała w innym mieście, była w domu tylko w weekendy.
Po powrocie do domu dostałam od Mamy kartkę z Zoo na pamiątkę, po czym udałam się spać. Nie zdążyłam nawet podziękować Matuli za tak spędzony dzień. Następnego dnia Matuli już nie było, pojechała do pracy i już nigdy nie wróciła. W drodze do pracy potrącił ją pijany kierowca.
Miała kręcone krucze włosy, jej perfumy pachniały delikatnym mydłem, zawsze była uśmiechnięta. Tyle tylko pamiętam z opowiadań rodziny.
W małym pudełeczku trzymam kartkę z Zoo, Matuli zdjęcie i flakonik jej perfum, listy do Taty. Jest w nich tyle uczucia, z którego powstałam ja. Tyle chciałabym jej powiedzieć tyle pytań, na które nie znam odpowiedzi. Gdy chodzę na grób Matuli, wiem, że czuwa nad mną i swoimi wnukami, Kubusiem i Miłoszem. Mają dopiero 7 m-cy i nie wiele rozumieją, lecz często opowiadam im o Babci.
Czy ją kocham? Kocham, ale jak dziecko kocha Mamę. Nie zdążyłam poznać tego głębokiego uczucia, jakim się obdarza swą Mamę.
Mówcie swym Mamom, jak bardzo je kochacie i za co, dziękujcie za każdy gest i cieszcie się wspólnymi chwilami. Dziękuję!!
Weź udział w konkursie, wygraj kosmetyki dla swojej mamy!
