Wróciłaś ze szpitala. Ledwo trzymasz się na nogach, a największym twoim marzeniem jest – położyć się wygodnie i wyspać. Starasz się myśleć pozytywnie „Będę dużo czasu poświęcać starszemu dziecku. Zawsze będę mówić mu jak bardzo go kocham. Pozwolę mu podawać pieluszki i pomagać przy kąpieli i wszystko się jakoś ułoży”.
Niestety to przeważnie nie jest takie proste. Nie warto liczyć na to, że starszak spojrzy na maleństwo i od razu obudzą się w nim opiekuńcze uczucia. Starszak może skakać, wrzeszczeć albo grać na flecie, gdy ty usypiasz maleństwo. Może rzucać w ciebie różnymi przedmiotami. Dlaczego tak się dzieje??? Twoim starszym dzieckiem targają straszliwe emocje, może nienawidzić brata, siostry i chcieć się ich pozbyć. Pamiętaj, że te uczucia jednocześnie go przerażają. Pomóż mu się z nimi oswoić.
Jak to zrobić? Jak przetrwać??
Wprowadź jasne zasady- nie daj się bić ani nie pozwól krzywdzić malucha. Pamiętaj, że dziecko, któremu zbyt dużo wolno, traci poczucie bezpieczeństwa.
Nie mów ciągle „nasza dorosła córeczka”, a o młodszej „nasze maleństwo”. Nie zapominaj, ze zaledwie tydzień temu, starsza córeczka była twoim maleństwem. Czyżby już tak dorosła przez tydzień?? Pomyśl o jakiejś wyręce w prowadzeniu domu, żebyś miała więcej czasu dla dzieci.
Jeśli masz ochotę na gości, uprzedź ich, żeby nie poświęcali zbyt wiele uwagi maluszkowi. Starszemu dziecku byłoby bardzo przykro gdyby jego ukochana ciocia nie zauważyłaby go a cały czas siedziałaby przy noworodku.
Jeśli odwiedzający nie pomyśleli o drobiazgu dla starszaka, konfiskuj prezent dla maluszka, zanim pierworodny go zobaczy i poczuje smutek z powodu tego, że o nim zapomniano.
Niech świat nie kręci się wokół noworodka. Twój pierworodny nie jest tylko starszym bratem. To człowiek, który ma własne sprawy, który ma własne sprawy i własne życie. Dlatego to ile kupek zrobił jego braciszek wcale nie jest fascynujące.
Jeśli czujesz, że burza hormonów sprawia, że nie panujesz nad sobą- wyślij starszaka z tatem na spacer. Staraj się chronić dziecko przed swoimi humorami. Postaraj się, aby dziecko nie widziało, że tracisz nad sobą kontrolę.
Nie zdziw się, jeżeli twoje „duże dziecko” zechce znowu być dzidziusiem. Pozwól aby napiło się mleczka z cycusia, pobiegało w pampersie i napiło się herbatki dla niemowlęcia. Jeśli nie będziesz zabraniać „dzidziusiowania” - szybko się ono znudzi.
Jeśli starsze dziecko ma na to ochotę, niech ci pomoże przy codziennej pielęgnacji. Pamiętaj aby zawsze podziękować za pomoc.
Aby starszak nie poczuł się zagrożony na własnym terytorium pytaj go czy możesz pożyczyć jego starą grzechotkę. Dla ciebie to oczywiste, że zabawki i ubranka po starszym będą teraz służyć maluchowi. Zapewniam was mamusie, że dla dziecka to nie jest oczywista sprawa. Może zdarzyć się tak, że starsze dziecko będzie bronić swojej własności jak lew. Ni zmuszaj do dzielenia się zabawkami, nie nalegaj i nie złość się. Raczej wynegocjuj za starszym „pożyczki”.
Spróbuj pokazać dziecku dobre strony starszeństwa- można jeździć na rowerze, pływać na basenie i później chodzić spać.
Nie porównuj dzieci ze sobą. W pierwszych dniach maluszek nie robi niczego takiego, czego starszy by nie potrafił. Ale unikaj nawet pozornie niewinnych uwag „Twój brat nie umiał ssać piersi tak super jak ty maleństwo”.
Zachowaj dystans! Nie wpadaj w euforię, kiedy starsze dziecko da małemu swoją piłkę, i nie pogrążaj się w rozpaczy, kiedy do snu zagra mu na flecie. Spróbuj zostawić sprawy własnemu biegowi (oczywiście wszystko pod kontrolą) – któregoś dnia twój starszak odkryje, że można się z bratem wymieniać zabawkami albo bawić razem z nim.
