Czym jest przystosowanie?
Istotą pojęcia „przystosowanie” jest interakcja między jednostką a jej otoczeniem społecznym. Przystosowanie polega na integrowaniu się ze społeczeństwem, na przyswajaniu celów życiowych niezbędnych dla funkcjonowania społeczeństwa, na wchodzeniu w nie jednostek poprzez ciąg podejmowanych ról i formowanie się społecznej osobowości (Ostrihańska, 1997).
Przystosowanie społeczne dzieci chorych - badanie
O przystosowaniu społecznym dzieci przewlekle chorych oraz ich społecznej integracji świadczy poczucie więzi z rówieśnikami i przynależności do grup, które tworzą, a także akceptacja dzieci przez rówieśników mimo ograniczonej ich sprawności, dopuszczanie do pełnienia funkcji społecznych w grupie (Nowicka, 2001).
Przeczytaj: Nowotwór u dziecka - jak leczyć ból?
Poziom przystosowania społecznego dzieci chorych na nowotwory oraz przejawy jego zaburzeń są istotne z punktu widzenia pracy wychowawczej.
Oceny poziomu przystosowania społecznego dokonano na podstawie Arkusza Zachowania się Ucznia autorstwa B. Markowskiej. Większość dzieci uzyskała wynik przeciętny. Sytuacja taka miała miejsce w odniesieniu do czynników, takich jak: motywacja do nauki, zachowanie antyspołeczne, przyhamowanie, uspołecznienie. Pozostałe wyniki nie rozkładały się równomiernie po obu stronach kategorii najliczniejszej: w dwu czynnikach dominowały wyniki wysokie reprezentowane kolejno w zakresie motywacji do nauki (33,3%) i uspołecznienia (39,1%), w pozostałych wyniki niskie.
Przeczytaj: Opieka długoterminowa osób przewlekle chorych
Dzieci chore są dobrze przystosowane
Powyższe wyniki pozwalają zatem stwierdzić, że dzieci chore na nowotwory częściej ujawniają dobre przystosowanie społeczne. Pomimo choroby nowotworowej i wyczerpującego leczenia (na przykład chemioterapii) chcą dalej normalnie funkcjonować, uczyć się, jak również współdziałać z rówieśnikami. Wyniki badań wskazują, że choroba nie wybija dzieci do końca z ich powszedniego rytmu. Owszem, jest ona dla nich utrudnieniem, które bardzo ciężko pokonać, zwłaszcza samemu.
Fragment pochodzi z książki „Dziecko z chorobą nowotworową – problemy psychopedagogiczne” autorstwa Beaty Antoszewskiej, Oficyna Wydawnicza „Impuls”. Tytuł, lead i śródtytuły są dziełem redakcji.
