Dla rodziców przedszkole to wyzwanie równie duże, jak dla dziecka. Być może pierwszy raz w życiu muszą obdarzyć zaufaniem instytucję społeczną - przekonanie dziecka do przedszkola będzie miało sens, jeśli rodzice sami się do niego przekonają. Ważne, by robić to w poczuciu, że smyk poradzi sobie w grupie, i że nawet jeśli doświadczy w przedszkolu pewnych trudności, posłuży to jego rozwojowi, a nie będzie dla niego krzywdą.
Moment, w którym dziecko zaczyna chodzić do przedszkola, to ważny etap i dla niego, i dla jego rodziców. Smyk ma szansę nauczyć się życia w grupie rówieśników, samodzielnego jedzenia i załatwiania potrzeb fizjologicznych, opanować nawyki higieniczne, dowiedzieć się, jak samodzielnie organizować zabawę, co znaczą zakazy, nakazy i normy.
Najważniejsze jest poczucie bezpieczeństwa, które jest wypracowywane tygodniami lub miesiącami. Jeśli malec chce i może, niech zabiera do przedszkola swoją ulubioną zabawkę. Kontakt z nią da dziecku poczucie bezpieczeństwa, a także ty poczujesz się lepiej, że dziecko nie czuje się samotne.
Pamiętaj: jeśli będziesz bać się o dziecko, ono to wyczuje i w chwili rozstania wpadnie w rozpacz, a każdy poranek będzie obfitował w emocjonalne rollercoastery. Co robić, by do tego nie doszło i aby dziecko chętnie chodziło do przedszkola?
Pokaż, że przedszkole to normalna sprawa
Chodzenie do przedszkola traktuj jak zupełnie naturalną sprawę, a nawet pewien atrybut dojrzałości. Tłumacz malcowi, że podobnie jak tata chodzi codziennie do pracy, a siostra do szkoły, on jest na tyle duży, by mógł wreszcie chodzić do przedszkola. Bądź cierpliwa, ale nie narzucaj dziecku swojego toku myślenia.
Nie od razu dziecko będzie zostawać na cały dzień w przedszkolu - jeśli możesz, przychodź po nie wcześniej, a na pewno nie jako ostatni rodzic. Po każdym osiągnięciu - np. zjedzeniu pełnego obiadu czy udanej drzemce (niektóre dzieci nie chcą zasypiać w przedszkolu - jest to bardzo intymna sfera) gratuluj mu tego osiągnięcia.
Konsekwentnie zaprowadzaj dziecko do przedszkola
Wielu rodziców z lęku o dziecko lub oszczędności traktuje przedszkole jako jeden ze sposobów opieki nad dzieckiem w trakcie ich pracy. Aby dziecko przekonało się do przedszkola, nie powinnaś zaburzać jego rytmu tygodnia: przerywanie rytmu chodzenia do przedszkola kilkoma dniami „odpoczynku” u babci lub cioci, przedłuża okres adaptacji i utrudnia przyzwyczajanie się do tej placówki.
Opowiedz o swoich o miłych wspomnieniach
Chodziłaś do przedszkola i masz miłe wspomnienia związane z tym okresem? Opowiedz o tym dziecku! Maluch zarazi się pozytywną energią i dla niego będzie to informacja, że w ten sposób będzie bliżej ciebie i będziecie mogli wymieniać się doświadczeniami. To sprawi, że będzie chętnie chodziło do przedszkola.
Ważnym aspektem jest też przygotowanie dziecka do przedszkola: zaopatrz się w książki czy zabawy o tej tematyce, mimochodem przejeżdżaj koło przedszkola, mówiąc że mijacie właśnie jego przedszkole i że już niedługo będzie chodził „do dzieci”.
Zwróć uwagę, w jaki sposób mówisz o przedszkolu
„Już możemy wracać do domu” ma inny wydźwięk niż „Teraz idziemy do domu”. Niby różnica niewielka, a jednak pierwsze zdanie sugeruje, że przedszkole jest dla dziecka sytuacją przymusową, a drugie nie. W rozmowach, nawet toczonych między dorosłymi, ale w obecności dziecka, staraj się podkreślać dobre strony przedszkola. Uważaj na słownictwo, bo jeśli dziecko wyczuje, że przedszkole jest obowiązkiem, a nie przyjemnością, zacznie je tak postrzegać.
Nie odbieraj maluchowi prawa do własnej oceny przedszkola
Nie ma sensu przekonywać dziecka do przedszkola, czy że niemiłe sytuacje należy obracać w żart. Nie warto też udawać, że ktoś uderzył go „przez przypadek” lub że „krupnik zawsze jest pyszny”. Nie musi tak być. Zawsze bądź po stronie swojego dziecka i nie tłumacz zachowań rówieśników. Dziecko przekona się do przedszkola, jeśli będzie czuło, że ma w tobie oparcie i może się zwierzyć. Podtrzymuj je na duchu w trudnych chwilach.
Nie wypytuj o dzień w przedszkolu
Trudny okres adaptacji w przedszkolu często przeplatany jest rozmowami „a jak było dziś w przedszkolu?”, „i czy warto było tak rozpaczać rano?”. Dziecko jest zmęczone przeżywaniem emocji, a później omawianiem ich kilkakrotnie jeszcze w ciągu dnia - to zniechęca go do chodzenia do przedszkola i do rozmawiania o problemach, które prędzej czy później się pojawią. Jeśli rodzice dodatkowo wypominają mu słabsze momenty, możesz być pewna, że zniechęci się nie tylko do przedszkola, lecz także do was.
Ubierz dziecko wygodnie do przedszkola
Ubranie przedszkolaka powinno być komfortowe i nie sprawiać kłopotów. Sprawdzą się spodnie sportowe, legginsy lub dresy z rękawami łatwymi do podciągania. Pod sweter lub bluzę najlepiej założyć koszulkę z krótkim rękawem. Do zabawy na terenie budynku dziecko powinno mieć kapcie. Zarówno one, jak i buty zakładane na spacer, powinny być zapinane na rzepy.
Jeśli twoje dziecko ma swoje ulubione ubrania, pozwalaj mu je założyć - nie od dziś wiadomo, że strój dodaje pewności siebie lub że komplementy poprawiają humor.
Nie przedłużaj rozstania i zawsze powtarzaj, że wrócisz
To bardzo ważna zasada: pożegnanie powinno odbywać się bez pośpiechu, ale też bez zbędnego przedłużania momentu rozstania. Twój pobyt w sali z dzieckiem przedłuża jego niepokój związany z rozstaniem, które i tak przecież nastąpi, a także utrudnia nawiązanie pełnego kontaktu z innymi dziećmi.
Dlatego najlepiej pozostawić dziecko pod opieką nauczycielki, która zorganizuje mu czas. Dzięki temu nawet bardzo rozpaczający przy rozstaniu maluch szybko się uspokoi, oswoi i nawiąże kontakt z rówieśnikami. Zawsze mów mu, że wrócisz, a gdy się już spotykacie po kilku godzinach przypomnij, że spełniłaś obietnicę.
Odprowadzanie powierz tacie
Jeśli dziecko przy pożegnaniu z mamą płacze, lepiej będzie kiedy odprowadzi je tata. Rozstania z tatą są z reguły mniej bolesne. Dobrze jednak by było, aby to mama odbierała dziecko z przedszkola - będzie szczęśliwe i uradowane twoim widokiem.
Nie wycofuj się, gdy pojawia się problem
Nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu. Jeśli zrobisz to raz, będzie wiedziało, że łzami może wymusić wszystko i nie przekona się do przedszkola, jeśli poczuje, że sama nie chcesz go tam zostawiać.
Artykuł na podstawie tekstu autorstwa Magdaleny Sych, który ukazał się w „Poradniku domowym”. Pierwotnie opublikowany 22.08.2014.
Poszła Ola do przedszkola: historia 3-latki
Pogadajmy o przedszkolu
