Bliźnięta są ze sobą od chwili poczęcia, więc bliski kontakt i wzajemny dotyk jest dla nich naturalny. Po narodzinach leżą blisko siebie, jeżdżą razem w wózku. Spędzają ze sobą więcej czasu niż z mamą czy tatą. I bardzo lubią swoje towarzystwo. Są wrażliwe na to, co dotyczy brata lub siostry, płaczą, gdy temu drugiemu dzieje się krzywda. Z tych powodów wychowuje się je inaczej niż solistę. A różnice zaczynają się już na etapie ciąży.
Mdłości do kwadratu
Ciąża bliźniacza różni się od pojedynczej. Na początku mocniej (można by powiedzieć, że podwójnie) dokuczają nudności, pod koniec zaś problemem stają się duży brzuch i spora waga dwójki dzieci. Z tego powodu trudniej jeść obfite posiłki. Dzieci zajmują miejsce, w którym normalnie znajduje się żołądek, lepiej więc jeść mniej, ale częściej. Trudniej się poruszać, trudniej znaleźć dobrą pozycję do snu. Pojawiają się bóle pleców i większe zmęczenie.
Pod czujnym okiem od samego początku
Na pierwszym USG, które rutynowo wykonuje się w 12–14. tygodniu ciąży lekarz sprawdza, ile dzieci znajduje się w brzuchu przyszłej mamy. Jeśli stwierdzi ciążę bliźniaczą, od tego momentu powinnaś pojawiać się u ginekologa w pierwszym i drugim trymestrze co dwa, trzy tygodnie, a w trzecim – nawet co tydzień. Tak częste kontrole są konieczne, aby w porę wykryć ewentualne oznaki zatrucia ciążowego. Aby dokładne kontrolować rozwój bliźniąt, wykonuje się więcej badań USG. W przypadku bliźniąt dwujajowych mniej więcej raz w miesiącu. Przy jednojajowych – co dwa tygodnie, bo częściej dochodzi do powikłań, np. zespołu podkradania (ze względu na nieprawidłowe połączenia naczyń w łożysku jedno z dzieci czerpie więcej składników odżywczych niż drugie).
Mniej lub bardziej podobne
Bliźnięta rodzą się raz na 80 ciąż. Jednak nie wszystkie są w jednakowym stopniu do siebie podobne. Te, które można uznać za wierną kopię brata lub siostry, czyli bliźnięta jednojajowe, przychodzą na świat zdecydowanie najrzadziej. O tym, czy nosisz je w swoim brzuchu, możesz dowiedzieć się już podczas pierwszego USG.
Jednojajowe – mają identyczny zestaw genów, a więc taki sam kolor włosów, oczu, grupę krwi. I tę samą płeć. Rodzą się rzadziej, stanowią około jedną trzecią wszystkich bliźniąt. Rozwijają się, gdy jajo zapłodni jeden plemnik, a potem podzieli się ono na dwa. Dzieci mają oddzielne pępowiny, ale korzystają z jednego łożyska. Mogą mieć wspólny lub dwa oddzielne worki owodniowe.
Dwujajowe – mogą bardziej lub mniej różnić się od siebie wyglądem (mają inny zestaw genów) i mogą mieć inną płeć. Rozwijają się, gdy podczas owulacji zostaną uwolnione dwa jajeczka i każde z nich zostanie zapłodnione innym plemnikiem. W życiu płodowym mają oddzielne łożyska, dzięki czemu rzadziej dochodzi do komplikacji podczas ciąży.
Nam się spieszy na świat
Niektórzy lekarze uważają, że bliźnięta osiągają dojrzałość około dwa tygodnie wcześniej niż dzieci z ciąży pojedynczej i w ten sposób tłumaczą fakt, że połowa z nich przychodzi na świat około 37. tygodnia ciąży. Za poród przedwczesny w przypadku bliźniąt uważa się narodziny przed 34. tygodniem. Jeśli wystąpią komplikacje, lekarze mogą podjąć decyzję o wcześniejszym zakończeniu ciąży lub wprost przeciwnie – o jej podtrzymaniu. Urodzone przed czasem lub z małą masą urodzeniową bliźnięta potrzebują więcej czasu, aby dogonić rówieśników. Ich rozwój powinien być uważnie obserwowany przez pediatrę i odpowiednio wspierany.
Poród naturalny, to jest możliwe
Jeśli ciąża przebiega prawidłowo, dzieci dobrze się rozwijają i są ułożone w macicy główką w dół, możliwy jest poród siłami natury. Nie wyklucza go nawet miednicowe położenie drugiego dziecka. Przychodzi ono na świat zwykle po 10–20 minutach po bracie lub siostrze. Jeśli jednak poród postępuje powoli, lekarz może podać środek, który go przyspieszy lub użyć np. kleszczy. W przypadku ciąż bliźniaczych do częstych należą sytuacje, kiedy bliźnięta znajdują się w położeniu, które uniemożliwia poród fizjologiczny (np. jedno z nich poprzecznie). Wtedy konieczne jest wykonanie cesarskiego cięcia.
