Krótka historia świętej Jadwigi
Urodziła się w 1174 roku na zamku rodowym w Bawarii. Otrzymała staranne wychowanie i gruntowne wykształcenie – najpierw w domu rodzinnym, później u sióstr benedyktynek. Już jako dziecko odznaczała się wyjątkową dojrzałością i rozwagą. Jako 13-letnia dziewczyna została wydana za mąż za Henryka Brodatego, księcia Wrocławia. Miała z nim siedmioro dzieci. Około 1190 roku przyjechała z mężem i z całą rodziną na Śląsk. Jadwiga nie miała radosnego życia.
Przeżyła śmierć męża i prawie wszystkich swoich dzieci. Jej ukochany syn – Henryk Pobożny – zginął w bitwie pod Legnicą. Ostatnie lata życia Jadwiga spędziła w ufundowanym przez siebie klasztorze klarysek w Trzebnicy, gdzie jej córka Gertruda była przełożoną. Jadwiga zasłynęła pobożnością i czynami miłosierdzia. Jej opieka nad biednymi i chorymi miała bardzo konkretny, materialny wymiar, ponieważ swój majątek przeznaczała na budowanie przytułków i szpitali. Chociaż nigdy nie złożyła ślubów zakonnych, prowadziła surowe, pełne wyrzeczeń życie mniszki. Zmarła w 1243 roku.
Co oznacza imię Jadwiga?
Jadwiga to imię pochodzenia germańskiego złożone z dwóch członów o tym samym znaczeniu: hadu i wig – walka.
Czyją patronką jest święta Jadwiga?
Święta Jadwiga Śląska jest patronką Polski i Śląska, wielu miast w Polsce i Europie, a także uchodźców oraz pojednania i pokoju.
Dzień św. Jadwigi – 16 października.
Źródło: Słownik patronów chrześcijańskich, Janina Kryńska, Wyd. Printex
