Krótka historia świętego Jacka
Urodził się w Kamieniu Śląskim na Opolszczyźnie krótko przed 1200 rokiem. Pochodził ze szlachetnego rodu Odrowążów. Jednym z jego krewnych był biskup krakowski Iwo Odrowąż. Ustanowił on Jacka kanonikiem katedralnym, wysłał go również na studia do Paryża i Bolonii, gdzie Jacek pobierał nauki z zakresu teologii i prawa kanonicznego. Podczas jednej ze swoich podróży do Rzymu biskup Iwo zabrał ze sobą Jacka. Tam doszło do spotkania Jacka ze św. Dominikiem – założycielem zakonu dominikanów. Jacek po odbyciu rocznego nowicjatu został przyjęty do zakonu. Miał wówczas około 20 lat. W 1222 roku dominikanie przybyli do Krakowa i osiedlili się przy kościele Świętej Trójcy. Miejsce to stało się ośrodkiem, z którego dominikanie wyruszali na bliższe i dalsze wyprawy misyjne. Na czele jednej z grup, która wyruszyła na północ Polski, stał Jacek. Założył wtedy klasztor dominikanów w Gdańsku. Później przez wiele lat uczestniczył w misjach na Rusi i w Prusach.
Brat Jacek nie przyjmował żadnych godności zakonnych, zajmując się misyjną „pracą u podstaw”. Zmarł w 1257 roku, w dzień Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, którą przez całe życie otaczał szczególną czcią.
Skąd pochodzi imię Jacek?
Imię Jacek pochodzi prawdopodobnie od łacińskiego imienia Hiacynt.
Komu patronuje św. Jacek?
Święty Jacek jest patronem dominikanów, Krakowa, Kijowa i Wrocławia. Chroni przed utonięciem i bezpłodnością, pomaga przy porodach.
Dzień św. Jacka – 17 sierpnia.
