“Bare Bones” to trzeci Madeleine Peyroux album w ciągu ostatnich czterech lat i piąty w całej twórczości. W roku 2004 do sklepów trafił „Careless Love”, w 2006 dostaliśmy „Half Of The Perfect World”, teraz czas na coś całkowicie nowego.
Madeleine wkracza na zupełnie niezbadane do tej pory rejony. W pracy nad albumem towarzyszył jej sprawdzony przyjaciel, producent dwóch poprzednich albumów Larry King. Razem stworzyli najbardziej osobistą płytę wokalistki, szczególnie biorąc pod uwagę, ze Madeleine brała udział w komponowaniu całego materiału.
Madeleine porównuje proces nagrywania „Bare Bones” do wchłaniania promieni porannego słońca. „Jestem naprawdę szczęśliwa z tego, co udało mi się stworzyć. I także zaskoczona, bo to naprawdę mi się podoba. Byłam otoczona przez piękne dźwięki, prawdziwych muzyków i konkretne granie. To brzmi dla mnie jak muzyka…”
Każda z tych jedenastu piosenek to prawdziwy klejnot. „Instead”, piosenka napisana razem z Julianem Coryellem zaczyna się od bardzo ważnego przesłania: „Zamiast czuć się źle, ciesz się, że masz dokąd pójść. Zamiast być smutnym, ciesz się, że nie jesteś sam. Zamiast się dołować, nakręcaj się wszystkim co kochasz. Zamiast tracić czas, rozkoszuj się swoimi marzeniami.” Zachwycające się też takie kompozycje jak „River Of Tears” (napisana wspólnie z Kleinem), czy „Love And Treachery” (z Kleinem i Joe Henrym), przywołują na myśl krystaliczną precyzję i napięcie charakterystyczne dla Leonarda Cohena. W „You Can’t Do Me” napisanym z Walterem Beckerem, słychać echo starego klimatu Steely Dan. Niezwykłe, bardzo głębokie historie opowiadają też „Our Lady of Pigalle” czy „I Must Be Saved”.
Biografia
Peyroux urodziła się w stanie Georgia, a dorastała w Kalifornii, Nowym Jorku i Paryżu. Zaczęła śpiewać w wieku piętnastu lat, po "odkryciu" muzyków ulicznych w Dzielnicy Łacińskiej w Paryżu. Przyłączyła się do grupy zwanej Riverboat Shufflers, najpierw chodząc wśród publiczności z kapeluszem na datki, a następnie śpiewając. W wieku szesnastu lat dołączyła do grupy Lost Wandering Blues and Jazz Band, wraz z którą jeździła po Europie wykonując utwory Fatsa Wallera, Billie Holiday, Elli Fitzgerald i innych, co stanowiło później bazę dla jej debiutanckiego albumu Dreamland.
Dreamland wydany został w 1996 i zyskał szeroką popularność. Tygodnik "Time" określił go jako "najbardziej ekscytujące i przykuwające uwagę wykonanie wokalne artysty-debiutanta w tym roku". W nagraniach do albumu wzięła udział cała plejada doborowych muzyków, m.in. Cyrus Chestnut, Leon Parker, Vernon Reid, Marc Ribot i James Carter. Peyroux wkrótce zaczęła dawać występy poprzedzające koncerty Sarah McLachlan i Cesarii Evory, pojawiała się również na festiwalach jazzowych i podczas serii koncertów wokalistek pod nazwą Lilith Fair firmowanej przez Sarę McLachlan.
Kolejne sześć lat Peyroux spędziła muzykując na ulicach paryskich i niekiedy występując w Stanach Zjednoczonych w klubach, pędząc dość spokojne życie z dala od centrum uwagi. Nadal brała udział w nagraniach innych artystów, lecz w klubach pojawiała się rzadko pod własnym nazwiskiem. W maju 2002 roku przyłączyła się do multiinstrumentalisty Williama Galisona i wspólnie zaczęli koncertować.
W 2003 nagrali wspólnie EPkę zatytułowaną Got You on My Mind, którą sprzedawali podczas koncertów oraz w internecie.
Następny firmowany własnym nazwiskiem album, Careless Love (zawierający z jednym wyjątkiem covery m.in. Cohena, Williamsa, Dylana), Peyroux nagrała dopiero w 2004 roku we wrześniu. Zyskał on również bardzo przychylne recenzje i sprzedał się w milionie egzemplarzy (do marca 2006). Pojawiła się również na wydanej w tym samym miesiącu, a wzbogaconej o cztery nagrania Galisona, wersji EP Got You on My Mind. Na wrzesień 2006 planowane jest wydanie kolejnego albumu Peyroux pt. Half the Perfect World.
Madeleine Peyroux jest już fenomenem, jednak ignoruje splendor jakim się ją obdarza i jednocześnie szturmem, od niechcenia osiąga status gwiazdy sceny jazzowej.
Madeleine Peyroux - 26.11.2009, Warszawa, Palladium, Złota 7/9, godz. 20.00