„A jak postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd” List do Hebrajczyków 9;27
Obecnie w naszej pielgrzymce przeżywamy chwile wielkiego smutku z powodu śmierci wielu zacnych osób. W tym smutku jedynym prawdziwym pocieszeniem dla nas i cierpiących rodzin jest Bóg. Ludzkie pocieszenia mogą wiele ulgi nieść lecz na tak głębokie rany tylko boskie pocieszenie może być balsamem. Fragment ewangelii Mateusza „ Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni” w pierwszym momencie zaskakuje nas. Czy w smutku może być błogosławieństwo? Każdy człowiek jest istotą uczuciową, potrafi się cieszyć, radować, płakać, popaść w apatię, a nawet rozpacz. Każdy pragnie dla siebie, a w szczególnych okolicznościach życzy innym, aby ciągle się cieszyć i radować, dopiero wtedy uważa, że Bóg go błogosławi. Większość z nas uważa, że smutek nigdy nie przynosi nic dobrego. Czy tak jest?
Czasami smutek sprawia upamiętanie ku dobremu. Wiele ludzi na skutek smutku naprawia swoje błędy, przeprasza innych za swoje czyny oraz dąży do zmiany swego życia. Oby tragedia, którą przeżywamy zachęciła nas do życia w gotowości na spotkanie z Bogiem. Niech nasze sumienie będzie czyste, ze z nikim nie żyliśmy w niezgodzie i nikogo nie skrzywdziliśmy. Niech nigdy słońce nie zachodzi nad gniewem naszym, bo gdy śmierć zbierze żniwo, nie będzie już możliwości odwołania przykrych słów. Bądźmy jedni dla drugich serdeczni, uprzejmi, znosząc jedni drugich w cierpliwości. Chciejmy zauważać zasługi ludzi, kiedy są wśród nas, a nie kiedy już odeszli. W przyszłości wypełnijmy Boże nakazy:
„Bądźcie poddani wszelkiemu ludzkiemu porządkowi ze względu na Pana, czy to królowi jako najwyższemu władcy, Czy to namiestnikom, jako przezeń wysyłanym dla karania złoczyńców, a udzielania pochwały tym, którzy dobrze czynią.” I List Piotra 2; 13-14
„Przede wszystkim więc napominam, aby zanosić błagania, modlitwy, prośby, dziękczynienia za wszystkich ludzi, Za królów i za wszystkich przełożonych, abyśmy ciche i spokojne życie wiedli we wszelkiej pobożności i uczciwości. Jest to rzecz dobra i miła przed Bogiem”. I List do Tymoteusza 2;1-3
„Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy...” Ks. Jan Twardowski
Celina Fręczko
