Pierwszego rozdającego wybiera drogą losowania. Później po kolei rozdają pozostali gracze. Przed rozdaniem rozdający podaje karty do przełożenia któremuś z graczy. Jeśli dolną kartą jest dziewiątka, karty przekłada się powtórnie. Jeśli również za drugim razem dolna karta – to dziewiątka, karty przekłada się po raz trzeci. W przypadku, gdy i za trzecim razem dolną kartą okaże się dziewiątka – rozdająca para odsłania jeden punkt na swojej przykrytej ósemce. Kolejnym rozdającym zostaje gracz siedzący po lewej stronie poprzedniego. Karty ponownie się przekłada.
Jeśli po przełożeniu dolną kartą będzie inna niż dziewiątka – rozdaje się początkowo po 3 karty. Gracz siedzący po lewej stronie rozdającego po sprawdzeniu otrzymanych kart wyznacza atu. Następnie rozdaje się kolejne trzy karty każdemu graczowi. W ten sposób każdy gracz otrzymuje 6 kart. Gracz ma prawo zrezygnować z wyznaczania atu. W tym wypadku kolor atutowy określa się według jego ostatniej karty.
Gracze mają prawo (lecz nie muszą) żądać ponownego rozdania w następujących przypadkach:
- jeśli któryś z graczy otrzymał karty, wartość których jest mniejsza niż 13 oczek;
- jeśli któryś z graczy otrzymał 4 dziewiątki;
- jeśli któraś para nie otrzymała żadnego atu, bądź otrzymała jedną kartę atutową bądź też 9 i W – po jednej z tych kart u każdego z partnerów.
Rozgrywkę przeprowadza się na zasadach rozgrywki poprzedniej gry – „Klin”.
Celem każdej pary jest uzbieranie 66 oczek. Jeśli któraś para uzbierała tę liczbę oczek – rozgrywkę przerywa się i podlicza się oczka drugiej pary. Jeśli druga para nie pobrała żadnej wziątki – pierwsza odsłania 3 punkty na swojej ósemce. Jeśli druga para ma mniej niż 33 oczka – pierwsza odsłania tylko 1 punkt. Jeśli żadna para nie uzbiera 66 oczek – 1 punkt na swojej ósemce odsłania ta para, która pobrała ostatnią wziątkę.
Jeśli gracz przewiduje, że będzie miał 66 oczek na wziątkach i zgłoszeniu włącznie – ma prawo ogłaszając mariaż powiedzieć 20 (lub 40), nie wychodząc żadną z kart mariażu i pozbawiając tym samym przeciwników możliwości pobrania tej wziątki. Podczas trwania gry zabrania się sprawdzać uzbierane oczka.
Pomimo wielu podobieństw tej gry do poprzedniej, zasadniczą jednak różnicą „Kominka” jest możliwość wybrania przez parę swojej metody gry przez jej zgłoszenie. Zgłaszać można następujące gry.
Gra „na trzy 9”. Jeśli któryś z graczy posiada trzy dziewiątki może zgłosić tę grę. Również z czwórką 9 można zgłosić tę grę zamiast żądania ponownego rozdania. Zgłaszając tę grę, gracz wykłada na stół trzy odkryte dziewiątki. Każdy z przeciwników wybiera spośród swoich kart jedną kartę w kolorze jednej z dziewiątek i kładzie ją na górę lub na dół swojego pliku sześciu kart, informując: „górna” bądź „dolna”. Następnie grający zabiera z powrotem 2 dziewiątki, zostawiając na stole jedną. W tym momencie przeciwnicy sprawdzają swoje zgłoszone karty. Jeśli karta któregoś jest w kolorze pozostawionej 9 – para odsłania na swojej ósemce 3 punkty, jeśli nie – odsłania 3 punkty para, gracz której zgłosił grę.
Po rozgrywce tej gry drugi partner lub przeciwnicy mogą zgłosić jeszcze inne gry. W innym przypadku przeprowadza się zwykłą rozgrywkę.
Gra „na pięć”. Tę grę może zgłosić każdy z graczy, uprzedzając: „Idę na pięć”. Partner grającego „na pięć” nie bierze udziału w grze. Pierwsze wyjście należy do grającego, który powinien pobrać wszystkie pięć wziątek. Na zagraną kartę dokłada się kartę w danym kolorze. Atu w tej grze są bez znaczenia. Celem przeciwników jest pobranie przynajmniej jednej wziątki. Jeśli to się uda – odsłaniają na swojej ósemce 5 punktów, jeśli nie – odsłania 5 punktów na swojej ósemce grający. Później następuje kolejne rozdanie.
Gra „na sześć”. Grający jest zobowiązany do pobrania 6 wziątek. Zasady tej gry są identyczne jak w grze „na pięć”. Jeśli przeciwnicy pobierają co najmniej jedną wziątkę – odsłaniają 6 punktów, jeśli nie – odsłania 6 punktów na swojej ósemce grający. Jeśli po rozegranej grze „na pięć” lub „na sześć” na ósemce zostało mniej zakrytych punktów niż w wyniku gry trzeba było odsłonić – pozostałe przenosi się na następną grę.
Gra na „futro”. Grający powinien pobrać wszystkie wziątki. W przypadku, gdy przeciwnicy nie pobierają żadnej wziątki, grający nakłada na ich ósemkę „futro” – dokłada jeszcze jedną kartę.
Gra na „garnitur” jest identyczna z grą na „futro” z tą tylko różnicą, że w przypadku wygranej grającego na przeciwników nakłada się garnitur: na i pod ósemkę dokłada się po jednej karcie.
Jeśli jedna para zgłasza grę „na pięć”, a druga „na sześć” – przewagę ma druga para. W przypadku zaś, gdy nie została zgłoszona żadna z gier, to gra toczy się zwykłym trybem. Pierwszy ruch należy do gracza siedzącego po lewej stronie rozdającego. Na zagraną kartę dokłada się kartę w tym samym kolorze, bądź atutową.
Każdy z graczy posiadający wziątkę na swoim ruchu może zgłosić mariaż (K i D w jednym kolorze). Za zgłoszenie atutowego mariażu – 40 oczek, zwykłego – 20. Po zgłoszeniu ruch powinien być wykonany jedną z kart mariażu. Oczka za mariaż wlicza się do sumy oczek na wziątkach danej pary. Jeśli jedna para odsłoni całą ósemkę – na przeciwników nakłada się „futro”, po czym obie ósemki ponownie przykrywa się i rozpoczyna się nową rozgrywkę.
Źródło: Wydawnictwo KARUZELA
