Jeśli fotografujemy już jakiś czas i chwalimy się hobby wśród rodziny, wcześniej czy później ktoś poprosi nas o zrobienie zdjęć jego pociechom. Wbrew pozorom fotografowanie dzieci nie jest łatwe, a zrobienie dobrego portretu w przypadku co niektórych łobuzów graniczy z cudem.
Rodzice robiący zdjęcia swoim dzieciom zazwyczaj są bezkrytycznie wobec swoich prac, z racji tego że są na nich ich dzieci uznają każdą fotkę za dobrą. Często zdarza się że młodzi rodzice właśnie ze względu na dzieci kupują lustrzanki cyfrowe by od pierwszych chwil uwieczniać ich życie. Ma to sens, jeśli jesteśmy w stanie poznać możliwości takiego aparatu i właściwie go używać. Jeśli mamy nadzieje że taki aparat sam zrobi lepsze zdjęcia to dajmy sobie spokój ponieważ może być wręcz odwrotnie. Obsługa lustrzanek wymaga pewnej wiedzy i podstawowych umiejętności z dziedziny fotografii, podczas gdy aparaty kompaktowe zaprojektowane są tak aby nawet laik mógł wykonać w każdych warunkach poprawne zdjęcia.
Sprzęt
Aparat do fotografowania dzieci powinien być wygodny, ale przede wszystkich szybki. Chodzi tu oczywiście o szybkość migawki – kto miał do czynienia z dziećmi ten wie że nie są w stanie ustać długo w jednym miejscu, a jeśli zależy nam na ostrym zdjęciu nie mamy innego wyjścia.
Idealny model to w tym wypadku taki, który pozwala fotografować w trybie AF-C a więc ciągłej ostrości. Fotografowany obiekt jest ciągle śledzony przez automatykę aparatu, a zdjęcie zapisuje się jako ostre natychmiast po wciśnięciu spustu migawki.
Sprawdź: Jak wybrać statyw?
Ruchliwość dzieci jest często tak duża, że z pewnością przyda nam się nie raz możliwość seryjnego zapisywania zdjęć. W ten sposób z kilku zdjęć zrobionych w ciągu sekundy wybierzemy to najbardziej udane. Wygodny aparat, a więc ergonomiczny to taki który możemy wszędzie nosić ze sobą bez większego problemu. Dzieci co chwile wpadają na niesamowite pomysły, jeśli więc chcemy zrobić im naprawdę dobre zdjęcia musimy mieć aparat pod ręką.
Kieszonkowy aparat w tym wypadku wygrywa z ciężką lustrzanką. Dobry aparat powinien mieć również czytelne menu i właściwie rozmieszczone przyciski, tak aby nie tracić czasu na zmianę parametrów.Tryb pracy, przysłona, balans bieli, włączenie i wyłączenie lampy błyskowej – to tylko niektóre z parametrów które powinniśmy opanować bez odwracania oczu od wizjera.
Aparat, który zrobimy dziecku zdjęcia nie musi być więc ani drogi ani szczególny, ważne żeby był szybki i lekki, a poza tym warto aby umożliwiał nam rozwój naszego nowego hobby. Robiąc zdjęcia maluchowi może narodzić się w nas nowa pasja, a wtedy będziemy chcieli doskonalić swoje fotograficzne umiejętności i robić tym samym coraz bardziej skomplikowane kadry z udziałem dzieci.
Zasady
Podstawową zasadą oprócz cierpliwości i szybkości reakcji powinna być autentyczność naszych zdjęć. Dobre kadry nie powinny być sztuczne, dziecko stojące prosto do kamery i uśmiechające się jest poprawne ale nudne, nie możemy zrobić 200 takich zdjęć. Nie zmuszajmy naszych pociech do uśmiechu, zdjęcia powinny być naturalne, wyglądają one lepiej, stanowią doskonała pamiątkę i nie sprawiają że ruchliwe dzieci szybko znudzi zabawa w fotografa.
Najlepszą drogą do udanych zdjęć jest obserwacja, ciekawa sytuacja z dzieckiem może się zdarzyć absolutnie w każdej chwili. Spacery z aparatem sprawią że dziecko oswoi się z obecnością obiektywu i przestanie po czasie zwracać na nas uwagę – to właśnie wtedy dostaniemy szanse zrobienia najlepszych ujęć.
Jeśli zależy nam na pozowanym zdjęciu powinniśmy podejść do tematu poważnie. Warto zaplanować takie zdjęcia, są to najczęściej ważne momenty w życiu dzieci – 1 dzień w szkole, komunia św. czy urodziny. Drugą grupą pozowanych zdjęć SA fotografie na określony temat – portrety, lub tematycznie przygotowane sesje. Jeśli fotografujemy ważne wydarzenie w życiu dziecka może przygotujmy się na reportaż, taką pamiątkę będzie się w przyszłości oglądać o wiele lepiej niż standardowe pozowane kadry.
Zobacz: Jak fotografować pod światło?
Trzeba zaznaczyć, że podkreślana wcześniej naturalność, zależy nie tylko od modela ale też od nas samych. Jako fotograficy mamy przecież wpływ na dobór oświetlenia, które powinno być w miarę możliwości zastane. Stosowanie sztucznego światła błyskowego zazwyczaj onieśmiela dzieci, ingeruje też w naturalną kolorystykę sceny jeśli więc już musimy je zastosować postaramy się zachować umiar.
Zamiast używać od razu lampy spróbujmy otworzyć przysłonę, zwiększyć czułość matrycy lub wydłużyć czas otwarcia migawki ( uważając na ostrość ). Jeśli bez lampy nie damy rady poprawnie wykonać zdjęcia – spróbujmy światło z niej odbić od ściany lub sufitu.
Komponując kadry pamiętajmy o ważnej zasadzie, o której wspominam również w artykule dotyczącym perspektywy – najlepsze zdjęcia dzieci zrobimy z poziomu ich wzroku. Fotografowanie z góry zaburza perspektywę a ponadto tworzy dystans pomiędzy nami a modelem i nie pozwala w pełni ukazać środowiska w jakim on żyje oraz jak postrzega świat.
Dzieci w każdym wieku mają swój świat, należy to akceptować i uwzględniać na zdjęciach. Niemowlak nie uśmiechnie się na zawołanie, nastolatek nie będzie zadowolony że ma pozować do naszego zdjęcia jak kołek z ciocią Franią – do każdego wieku należy dopasować kontekst, zwracając szczególną uwagę na najważniejszy element w portrecie – oczy.
Podsumowując – fotografowanie dzieci nie należy do najtrudniejszych dziedzin fotografii, o wiele trudniej za to rodzicom nabrać dystansu do swoich dzieł. Pierwszym krokiem zatem do udanych zdjęć będzie więc odróżnienie zachwytu nad zdjęciem od samej postaci modela.
