"Wyspa"

Rok 1942, II wojna światowa. Niemiecka marynarka wojenna zajmuje radziecki holownik na Morzu Białym. Młody, przerażony marynarz zdradza przyjaciela i zabija go na żądanie wroga. Myśli, że w ten sposób uratował własne życie, ale niespodziewany wybuch zatapia statek.
/ 23.10.2008 23:12
Rok 1942, II wojna światowa. Niemiecka marynarka wojenna zajmuje radziecki holownik na Morzu Białym. Młody, przerażony marynarz zdradza przyjaciela i zabija go na żądanie wroga. Myśli, że w ten sposób uratował własne życie, ale niespodziewany wybuch zatapia statek.

Rok 1976. W małym klasztorze, ukrytym na wyspie na Morzu Białym, zbierają się rozbitkowie ocaleni z katastrofy morskiej. Czekają na pomoc Anatolija - starego mnicha, który znany jest jako uzdrowiciel i prorok. On sam uważa się jednak za wielkiego grzesznika. Jaki jest związek między historią młodego marynarza i tajemniczym mnichem?
Gdzieś na północy Rosji w niewielkim prawosławnym klasztorze mieszka wyjątkowo nietuzinkowy człowiek. Jego dziwaczne zachowanie dezorientuje i wprawia w zakłopotanie jego braci mnichów. Ci, którzy odwiedzają wyspę, wierzą, że posiada on moc uzdrawiania, egzorcyzmowania demonów i przepowiadania przyszłości. On sam jednak uważa się za człowieka niegodnego szacunku z powodu grzechu, który popełnił w młodości. Film jest przypowieścią, która łączy realia życia codziennego w Rosji z rytuałem zakonnym i porządkiem zajęć w klasztorze.

MFF Wenecja 2006
Reżyser Paweł Łungin i operator Andriej Żegałow w migoczącym świetle odmalowali niezwykłe obrazy skalistego obozowiska na krańcu ziemi i galerię zamieszkujących go wynędzniałych dusz. Nakręcili również naprawdę imponujące sceny w wypełnionej bizantyjskim przepychem i ikonami cerkwi.

Dimitri Eipides, MFF Toronto 2006
Ten film może wydać się zbyt radykalny. Hegemonia indywidualizmu i wolności osobistej sprawiła, że we współczesnym świecie zapanował triumf egoizmu. Dlatego zmuszeni jesteśmy, żeby wrócić do dylematów, które, jak sądziliśmy, zostały już rozwiązane.
Paweł Łungin

Prasa

„To jest niewiarygodne, że „Wyspa” Łungina jest tak bliska tematycznie ostatniej powieści Michela Houellebecka „Le possibilite d ‘une isle”. W tym sensie film ten jest bardzo współczesny pod względem swoich dążeń religijnych. Jest to próba odnalezienia zbawienia poprzez wiarę”.
www.polit.ru

„Poszukiwanie przez starszego Anatolija znaczenia jego misji i drogi prowadzącej go od morderstwa do przebaczenia zostało zręcznie przedstawione przy użyciu elementów rozrywkowych
i dydaktycznych. Każdy widz może odnaleźć w „Wyspie” to, co chce zobaczyć: naiwne życie świętych lub nieco inną wersję „Egzorcysty”.
Gazeta „Izwiestia”

„…film Łungina podzielił krytyków filmowych na dwie grupy. Obydwa obozy zgadzają się, że jest to niezwykłe dzieło. Znany ze stosowania intensywnych i jaskrawych kolorów, Łungin tym razem stworzył surowy i prawie jednobarwny świat. Film ten przypomina „Nagą wyspę” według Kaneto Shindo”.

Esencja.pl
Dzieło Łungina jest filmem religijnym. Zdaję sobie sprawę z tego, że podobny epitet
u większości czytelników (widzów) może postawić obraz na z góry przegranej pozycji. Warto więc może dodać od razu, że jego religijność nie polega na indoktrynacji. To nie jest „Pasja” Mela Gibsona, gdzie wszystko zostało wyłożone i pokazane z subtelnością młota pneumatycznego. Dużo bliżej jest „Wyspie” do słynnego „Wniebowstąpienia” (1976) Larisy Szepitko. Z tą różnicą, że w obrazie Ukrainki pod postacią torturowanego przez hitlerowców partyzanta Sotnikowa reżyserka przedstawiła cierpienie Chrystusa, podczas gdy Anatolij Łungina jest inkarnacją Judasza - ale Judasza, który zmógł w sobie pragnienie popełnienia samobójstwa, a swój grzech postanowił odpokutować, niosąc pomoc bliźnim.

Reżyseria: Paweł Łungin
Scenariusz: Dmitrij Sobolew
Obsada:
Piotr Mamonow - Anatolij
Wiktor Suchorukow - Filaret
Dmitrij Diużew - Jow
Jurij Kuzniecow - Tichon
Wiktoria Isakowa - Nastia
Nina Usadowa - Wdowa
Jana Jesipowicz - Dziewczynka
Olga Demidowa - Kobieta z dzieckiem
Aleksiej Zielenskij - Młody Tichon
Timofiej Tribuncew - Młody Anatolij
Grisza Stiepunow - Dziecko
Siergiej Burunow - Adiutant

Główny producent: Siergiej Szumakow
Producent: Paweł Łungin
Zdjęcia: Andriej Żegałow
Muzyka: Władimir Martynow
Dyrektorzy artystyczni: Igor Kocariew, Aleksandr Tolkaczew
Kostiumy: Jekatierina Dyminskaja
Charakteryzacja: Waleria Nikulina
Dźwięk: Stefan Albinie, Władimir Litrownik
Montaż: Albina Antipienko
Drugi reżyser: Natalia Liaszenko
Kierownik obsady: Tatiana Maksakowa
Operator: Jurij Nilokajew
Kierownik produkcji: Wadim Koryuzlow
Szczegóły: Rosja, 2006, 112min
Strona oficjalna: www.ostrov-film.ru
Premiera: kino (Polska) 24.10. 2008
Dystrybutor: 35mm, www.35mm.com.pl
Inne tytuły: USA: The Island, Rosja: Ostrov
Nagrody:
2007 Nominowany do Nagrody Głównej na MFF w Sundance
2007 NIKA Grand Prix w kategoriach:
Rola pierwszoplanowa – Piotr Mamonov
Rola drugoplanowa – Viktor Suchorukow
Najlepszy reżyser – Paweł Łungin
Najlepszy Film
Najlepsza ścieżka dźwiękowa
Najlepsze zdjęcia

źródło: filmros.pl

Redakcja poleca

REKLAMA