„Wspaniała” rozgrywa się w szalonym i kolorowym świecie lat 50., kiedy kobiety swoje wyzwolenie ogłaszały modą i obyczajową odwagą. Nie inaczej postępuje główna bohaterka filmu, Rose Pamphyle, która nie tylko dostaje wymarzoną pracę dla kobiet w latach 50., ale także z wdziękiem prezentuje swoje zalety w najpiękniejszych strojach tamtych lat.
Lata 50. to epoka tempa. Doskonali się komunikacja, szybko pracują fabryki, także i konfekcyjne, szybko zmieniają się trendy w modzie. Szybsze stają się tańce i szybciej musi wirować spódnica na współczesnej dziewczynie, która nie chce zostawać w tyle. W 1947 roku Dior otwiera swój dom mody. Jego projekty ochrzczono mianem New Look, nowego wyglądu na nowe czasy. Kobiety rezygnują ze strojów które przypominają mundury. Tęskniły za delikatnymi materiałami, frywolnością, beztroską. Kobieta chce być zalotna, ale ma mniej czasu, żeby zajmować się swoim wyglądem – pochłaniają ją zainteresowania zawodowe. Nie chce po prostu szukać męża. Jest energiczna i przedsiębiorcza, czym często szokuje pokolenie swoich rodziców. Dziewczyny nie chciały zamykać się w elastycznych gorsetach. Grają w tenisa, biegają, tańczą. W dzień zakładają wygodne spodnie na rower, żeby wieczorem przebrać się w sukienkę wieczorową.
Lat 50. to wybuch kobiecości w modzie – wybuch glamour – czyli przepychu, luksusu, przesady. Ale haute couture nie jest już zarezerwowane dla wąskiej elity. W ciągu zaledwie roku sukienka jaka pojawiała się na wybiegach Paryża, stawała się powszechnym wzorem do naśladowania, dzięki magazynom takim tak Vogue czy Elle, które w 1945 roku rozpoczęły swoją działalność. Magazyn kobiecy stał się czymś w rodzaju uniwersalnego abecadła dla kobiet wszystkich klas. Każda chciała mieć dostęp do mody, każda chciała być tak wyjątkowa jak gwiazdy filmowe. Bohaterki masowej wyobraźni tamtych lat takie jak Marylin Monroe, Audey Hepburn czy Elizabeth Taylor nie podążają za modą, ale ją tworzą.
Zawodem, który w tamtych czasach obiecywał stałe zatrudnienie i niezależność – chociaż wciąż pod kuratelą mężczyzn, była praca sekretarki. Pisanie na maszynie to symbol nowych czasów – czasów prędkich i ekscytujących. Rose startuje w konkursach szybkiego pisania, żeby stać się „najszybszą dziewczyną na świecie” – najszybszą – to znaczy także najbardziej nowoczesną. Współczesna dziewczyna musi bowiem być szybka i sprawna, w ripoście i w zachowaniu.
„Wspaniała” to czarująca i radosna komedia romantyczna, która stała się we Francji wielkim przebojem - to „Amelia” w świecie „Mad Men”. Główna bohaterka jest młoda, piękna i pełna wdzięku. 21-letnia Rose marzy, by uciec z małego miasteczka i znaleźć najlepszą pracę na świecie.
W 1958 roku zajęcie dające możliwość podróży i przygód, o którym śnią wszystkie nowoczesne dziewczyny, to... praca sekretarki. Już wkrótce Rose nie tylko dostanie pracę w firmie ambitnego i przystojnego Louisa, ale też odkryje swój wyjątkowy talent. To będzie dla niej szansa na zdobycie tysięcy wielbicieli i – być może – miłości mężczyzny, na którym jej najbardziej zależy... Żeby to wszystko osiągnąć Rose musi nauczyć się pisać na maszynie - i to bardzo szybko, najszybciej na świecie!
W szalonym i kolorowym świecie lat 50. mistrzostwa świata w szybkim pisaniu na maszynie budzą większe emocje niż ceremonia rozdania Oscarów i wybory Miss Universe razem wzięte.
W rolach głównych zobaczymy we „Wspaniałej” wielką gwiazdę francuskiego kina Romaina Duris („W rytmie serca”, „Smak życia”), któremu partnerują Bérénice Bejo znana z oscarowego „Artysty” i Déborah François, laureatka Cezara dla najbardziej obiecującej młodej aktorki oraz odtwórczyni głównej roli żeńskiej w nagrodzonym Złotą Palmą „Dziecku” braci Dardenne.
Według Le Parisien „Wspaniała” ma urok starych komedii romantycznych, a emocje jak w najlepszych sportowych widowiskach.
Wspaniała w kinach od 22 marca
Wspaniała
