Beatrix Potter była literackim objawieniem początku XX wieku. W czasach, gdy dobrze urodzone panny miały na względzie jedynie bogate zamążpójście, pisarka stała się symbolem dyskretnego, acz stanowczego sprzeciwu wobec konwencji. Jej książki od 100 lat cieszą się niesłabnącym powodzeniem. Potter była również cenioną ilustratorką. Jej prace trafiłyby zapewne do Królewskiego Towarzystwa Ogrodniczego w Kew Gardens, gdyby tylko wyszły spod ręki mężczyzny... Urodzona w 1866 roku w Bolton Gardens w Kensington, pochodziła z rodziny, która w czasie Rewolucji Przemysłowej wzbogaciła się na handlu bawełną i awansowała do nowej klasy „średniej”. Ojciec Beatrix – Rupert – był z wykształcenia prawnikiem, ale całe dnie spędzał w towarzystwie polityków i artystów. Matka zajmowała się prowadzeniem domu, nadzorem nad służbą i organizacją podwieczorków, na które zapraszała swoje bliskie przyjaciółki. Podobnie jak jej młodszy brat Bertram, Beatrix przejawiała zamiłowanie do życia na wsi, zwierząt i sztuki. Rodzice często zabierali ją do galerii, zapewnili jej także lekcje rysunku. W rodzinnym domu Potter trzymała po kryjomu króliki, myszy, jaszczurki, traszki, węża, nietoperza i żabę. Z biegiem lat zwierzęta były przedmiotem jej naukowych badań, a także modelami do prac plastycznych. Dorosła Beatrix Potter nie mogła zainteresować kręgów naukowych swoimi pracami. Udało jej się natomiast sprzedać wiele rysunków zwierząt, które później zdobiły ściany prywatnych domów, pojawiły się na pocztówkach i jako ilustracje książek.
W 1893 roku Beatrix Potter napisała dla chorej córki swojej przyjaciółki opowieść, która stała się kanwą jej debiutu literackiego – „Piotrusia Królika”. Po odrzuceniu książki przez 6 wydawców autorka postanowiła sama zająć się jej publikacją. Jej przyjaciele błyskawicznie wykupili pierwszych 250 egzemplarzy, Potter zmuszona była więc zamówić dodruk. Zachęceni tym sukcesem wydawcy Frederick, Warne & Co., którzy wcześniej odmówili publikacji „Piotrusia Królika”, przekonali pisarkę do powtórnego zilustrowania bajki i wydali ją w 1902 roku. Książka błyskawicznie osiągnęła status bestsellera, sprzedając się w nakładzie 28 000 egzemplarzy.
Kolejnych 7 książek, opatrzonych ilustracjami pisarki, ukazało się w latach 1902-1905, przynosząc wydawnictwu rekordowe zyski. Beatrix zaprzyjaźniła się z rodziną Warne’ów, największą zaś sympatią obdarzyła najmłodszego z braci, Normana, który redagował jej książki. W 1905 roku, pomimo sprzeciwu niechętnych Warne’owi rodziców, przyjęła jego oświadczyny. Kilka tygodni po zaręczynach Norman zmarł na białaczkę. Zdruzgotana Potter poświęciła się pracy w nowo nabytej posiadłości Hill Top w Krainie Jezior, wydając rocznie jeden do dwóch nowych tytułów. W 1913 roku poślubiła prawnika Williama Heelisa. Odtąd coraz więcej czasu poświęcała rolnictwu, hodowli owiec oraz ochronie terenów zielonych.
Z pomocą męża wykupywała zagrożone likwidacją farmy. W chwili śmierci w 1943 roku była właścicielką 4 000 akrów gruntów w Krainie Jezior, które przekazała potem towarzystwu National Trust, zajmującemu się pielęgnacją terenów należących do zabytków kultury narodowej. Jej najsłynniejszym darem dla potomnych pozostaje jednak seria 23 bajek o Piotrusiu Króliku.
„Miss Potter”, reż. Chris Noonan, wyst. Renee Zellweger, Ewan McGregor, Emily Watson, Monolith, Wielka Brytania/USA, premiera 13 kwietnia.
