Barbary Apolonia Chałupiec, znana jako Pola Negri (pseudonim od nazwiska ulubionej poetki Ady Negri), była pierwszą Polką i jak na razie jedyną, której udało się zrobić prawdziwą karierę w Hollywood. Do USA wyjechała w 1923 r., występowała w niemych filmach, m.in "Hiszpańska tancerka", "Zakazany raj" (wysoko oceniana przez krytykę za rolę carycy Katarzyny), "Hotel Imperial", "Miłość aktorki" i wielu innych. Była ogromną konkurencją dla ówczesnej gwiazdy kina niemego Glorii Swanson.
Szybko stała się symbolem seksu, do czego przyczyniły się głośne romanse z Charlie Chaplinem i Rudolphem Valentino. Sławę zawdzięczała także osobistym skandalom, m.in. uczuciu do długoletniej przyjaciółki, Margaret West.
Jej kariera skończyła się wraz z nadejściem kina dźwiękowego. Reżyserów drażnił jej niski i chropowaty głos, wyraźny polski akcent oraz zła dykcja. Nie mając zbyt wielu propozycji filmowych, wróciła do Niemiec.
Początkowo odnosiła tam sukcesy, ale po dojściu do władzy nazistów minister propagandy, Goebbels, zakazał angażowania jej do filmów z powodu rzekomo żydowskiego pochodzenia. Od podejrzeń uwolnił aktorkę wielbiciel jej urody i talentu - Adolf Hitler.
Przed wybuchem wojny Pola Negri powróciła do Ameryki. Wystąpiła jeszcze w kilku filmach, jak He Diddle Diddle i The Moonspinners. Ostatni raz pojawiła się na ekranie 1965 r.
