Wystraszone zwierzę zostało uwolnione, za to całe zdarzenie uwiecznione przez Clifforda Berrymana na ilustracji opublikowanej przez „The Washington Post”. Morris Mitchom, emigrant z Rosji, mający swój sklep na Brooklynie w Nowym Jorku, wpadł na pomysł, by rozpocząć produkcję pluszowych misiów. Tak narodził się amerykański „teddy bear” (teddy – skrót od imienia prezydenta, Theodore), który dziś śpiewa najmłodszym na dobranoc, tuli ich do snu oraz towarzyszy dzieciom w codziennych troskach i radościach.
Dla przypomnienia, z okazji obchodzonego właśnie święta wszystkich misiów, kilka słodkich i uroczych filmowo-książkowych postaci. Oczywiście, tych najbardziej znanych i lubianych!
„Miś Uszatek”
„Jestem sobie mały miś, gruby miś, znam się z dziećmi nie od dziś” śpiewa Uszatek, i trudno się z tymi słowami nie zgodzić. Najsłynniejszy polski miś narodził się w 1957 roku, dzięki współpracy pisarza Czesława Janczarskiego oraz ilustratora Zbigniewa Rychlickiego.
„Miś Uszatek”
|
„Miś Uszatek” |
„Miś Coralgol”
Postać Coralgola stworzyła Olga Pouchine dla swojego synka, jednak nie we Francji, a w Polsce, powstała słynna seria o jego przygodach. Film kukiełkowy o małym brązowym misiu zdecydował się zrobić, na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wieku, Tadeusz Wilkosz ze studia Se-Ma-For.
„Miś Coralgol”
|
„Miś Coralgol” |
„Miś Yogi”
Yogi zadebiutował w 1958 roku w opowieści o psie Huckleberrym, a trzy lata później miał już swój własny serial (ostatni, „Yo Yogi”, wyprodukowano… w 1991 roku!).
„Miś Yogi”
|
„Miś Yogi” |
„Kubuś Puchatek”
Miś o bardzo małym rozumku ale olbrzymiej miłości do miodu to pomysł angielskiego pisarza, Alana Alexandra Milne’a. 14 października 1926 roku wydany został w Londynie „Kubuś Puchatek”, a dwa lata później kontynuacja, zatytułowana „Chatka Puchatka”.
„Kubuś Puchatek”
|
„Kubuś Puchatek” |
„Miś Paddington”
Postać niedźwiadka z Peru, stworzona przez angielskiego pisarza, Michaela Bonda, podbiła szybko serca najmłodszych także w naszym kraju.
„Miś Paddington”
|
„Miś Paddington” |
zdj. Clifford Berryman dla “Washington Post”/wikipedia.org
(a.)
(a.)