Kolekcję dzieł sztuki Peggy Guggenheim w Wenecji powinni odwiedzić wszyscy, którzy:
- kochają sztukę,
- interesują się malarstwem,
- fascynuje ich Peggy Guggenheim, która słynęła ze swojego ekstrawaganckiego życia,
- pragną spędzić czas w pięknym miejscu z charakterem,
- nie znoszą zwiedzania dużych muzeów i miejsc sakralnych.
Myślę o Palazzo Vanier dei Leoni, w którym słynna amerykańska kolekcjonerka Peggy Guggenheim zgromadziła imponującą kolekcję ponad dwustu dzieł sztuki. Wśród nich prace najwybitniejszych artystów XX-wiecznej awangardy, przedstawicieli kubizmu, surrealizmu, ekspresjonizmu i abstrakcjonizmu.
Jak dojść do Palazzo Vanier dei Leoni?
Widać go znakomicie, kiedy płynie się vaporetto wzdłuż Canal Grande. Biały, parterowy, z dużymi oknami i tarasem na wodzie. Zdecydowanie wyróżnia się między trzypiętrowymi pałacami stojącymi nad kanałem. Znajduje się w Dorsoduro, niedaleko Academii i monumentalnego kościoła Santa Maria della Salute. Idąc od San Marco trzeba przejść na drugą stronę kanału przez drewniany Ponte dell Academia, i skręcić w lewo. Klucząc wąskimi uliczkami, za wskazującymi drogę tabliczkami, dojdziemy do galerii.
Anioł miasta z fallusem
Na tarasie pałacu od strony kanału Peggy Guggenheim umieściła słynną rzeźbę Marino Mariniego L’angelo della citta – Anioła miasta. Posąg jest ironicznym nawiązaniem do renesansowej statui kondotiera Colleoniego dłuta Andrei del Verrocchia, stojącego na Placu św. Jana i Pawła. Ale jeździec Mariniego jest nagi, ma rozłożone ramiona i sterczącego penisa. 70 lat temu uznano to za skandal, lecz Peggy Guggenheim zawsze lubiła prowokować. Dzisiaj Anioł nadal budzi różne emocje. Zaciekawione dzieci wprowadzają niektórych rodziców w konsternację, którzy z zażenowaniem tłumaczą, co sterczy temu panu na koniu. Inni nie mają z tym problemu. Część zwiedzających chętnie fotografuje się obok nagiego jeźdźca, część zażenowana szybka przemyka na koniec tarasu, gdzie stoją inne rzeźby.
Dawniej fallus Anioła był wykręcany i często stawał się bohaterem różnych sytuacji.
Kiedy zjawiły się zakonnice, pragnące, aby je pobłogosławił patriarcha (...) odłączyłam fallus od jeźdźca i schowałam go do szuflady
– wspomina Peggy. "Podobnie robiłam w dni, kiedy przyjmowałam staroświeckich gości, ale czasami zapominałam o tym i gdy przychodziło do konfrontacji z fallusem, wpadałam w zakłopotanie."
Zachowała się fotografia przedstawiająca francuskiego artystę Jeana Arpa "palącego" fallus niczym cygaro. W 1960 roku ktoś odkręcił penis i ukradł go. Martini odlał nowy, ale tym razem przytwierdził go na stałe i tak jest do dziś.
Anioł miasta pełni straż przed kolekcją Peggy Guggenheim, tak jak niegdyś bronił dostępu na gigantyczny taras, na którym, słynąca z bogatego życia erotycznego właścicielka kolekcji, lubiła opalać się nago, siejąc w Wenecji zgorszenie.
Kim była Peggy Guggenheim?
Miała skłonność do ekstrawagancji, ale i odwagę robić to, czego nikt inny wcześniej nie robił. Urodziła się w Nowym Jorku. Była córką Benjamina Guggenheima, który zginął w katastrofie Titanica. Po śmierci ojca odziedziczyła 34 mln dolarów. W latach międzywojennych obracała się w kręgach artystycznych Paryża, tam w 1922 r. poślubiła Laurence\'a Vaila, dadaistycznego pisarza i rzeźbiarza, z którym miała syna Sindbada i córkę Pegeen. W 1941 r. jej drugim mężem został słynny surrealista Max Ernst, z którym się rozwiodła 5 lat później. Swoje liczne romanse (m.in. z Samuelem Beckettem) opisała w autobiografii "Out of This Century".
W 1937 r. wykorzystując swój spadek, zaczęła gromadzić sztukę współczesnych twórców. Kupowała surrealistyczne prace Yvesa Tanguya i Jeana Arpa, zanim zaczęły osiągać zawrotne ceny. Stworzyła kolekcję sztuki, w której znalazły się dzieła takich artystów, jak: Pablo Picasso, Max Ernst, René Magritte, Salvadore Dali. Otworzyła dwie galerie, w Londynie (1938) i Nowym Jorku (1942). Jej największym osiągnięciem – jak sama przyznała – było odkrycie Jacksona Pollocka i wypromowanie jego sztuki.
Jakie dzieła sztuki możesz zobaczyć w Peggy Guggenheim Collection?
Peggy Guggenheim Collection znajduje się w XVIII-wiecznej rezydencji. W założeniu pałac miał mieć cztery piętra, ale wybudowano tylko parter – dlatego bywa nazywana Palazzo Nonfinito. Miał niezbyt duże pokoje, ale piękny ogród. W 1949 r. kupiła go Peggy, która osiadła na stałe w Wenecji, i umieściła w nim swoją kolekcję dzieł sztuki. Od 1951 r. niektóre pokoje oraz park zostały otwarte dla zwiedzających.
Początkowo zwiedzający mogli spacerować swobodnie po domu, ale zdarzało się, że obcy ludzie budzili gości śpiących po hulankach, gapiąc się na nich.
Póżniej Peggy "przestała wpuszczać publiczność do salonu. Natomiast nie mogła nic poradzić na to, że od czasu do czasu któryś ze skacowanych gości kręcił się w dezabilu po ogólnie dostępnych miejscach." Po śmierci Peggy Guggenheim pałac odrestaurowano i przekształcono w muzeum.
Stała ekspozycja galerii obejmuje dzieła najważniejszych przedstawicieli kubizmu, futuryzmu, abstrakcjonizmu, surrealizmu i ekspresjonizmu, m.in.:
- Maxa Ernsta (Antypapież, Ubieranie panny młodej),
- Joana Miró (Wnętrze holenderskie, Siedząca kobieta II),
- René Magritte\'a (Imperium światła),
- Giorgia de Chirico (Czerwona wieża),
- Pabla Picassa (La Baiguada, Poeta, Na plaży),
- Pieta Mondriana (Kompozycja owalna i Morze),
- Paula Klee (Magiczny ogród i Portet Pani P.),
- Marcela Duchampa (Smutny młodzieniec w pociągu),
- Salvadora Dali (Narodziny płynnych pragnień),
- Jacksona Pollocka (Kobieta-księżyc, Zaczarowany las),
- Alexandra Caldera (mobile)
- i Brâncuşiego z moim ulubionym Ptakiem w przestrzeni.
Oprócz wystawy zajrzyj też do ogrodu z rzeźbami!
Wewnątrz Palazzo Venier mieści się ciekawy ogród z kolekcją rzeźb (Giardino Sculture Nasher). Zgromadzone tutaj dzieła rzeźbiarskie takich twórców, jak: Arp, Ernst, Moore, Duchamp-Villon, Flanagan, Giacometti, Gilardi, Goldsworthy, Holzer, Marini. W rogu ogrodu, przy ścianie obrośniętej bujnym bluszczem spoczęły umieszczono prochy kolekcjonerki, jak również szczątki jej 14 psów tybetańskiej rasy Ihasa, które pod koniec życia największą stały się jej wielką miłością. Na kamiennej płycie wyryto imiona pupili.
Atrakcje Dorsoduro
Niedaleko galerii Peggy Guggenheim na skraju Dorsoduro znajduje się monumentalny barokowy kościół Santa Maria della Salute, który stoi na ponad milionie pali drewnianych pali. Zbudowano go w dowód wdzięczności za uwolnienie miasta od zarazy w 1630 roku. Rozciaga się stąd fantastyczny widok na lagunę. Przyciaga to turystów i fotografów, którzy na nabrzeżu rozstawiają statywy i czekają na zachód słońca. W Dorsoduro znajduje się również Gallerie dell’Accademia z największą kolekcją sztuki weneckiej.
Kolekcja Peggy Guggenheim - godziny otwarcia i cennik biletów
Godziny otwarcia i cennik
- codziennie od 10.00 do 18.00
- zamknięte we wtorki i 25 grudnia
Bilety
- dorośli 15 euro
- student do 26 lat 9 euro
- dzieci do 10 lat bezpłatnie
Tutaj znajdziesz więcej artykułów o ciekawych miejscach, które warto zobaczyć!
