Serafin Andrzejak - 5 Fashion Designer Awards

Owszem, rok temu brałem udział w warsztatach w ramach Art. & Fashion Festival, ale nigdy nie startowałem w typowym konkursie dla młodych projektantów. Dlaczego?  Hmm… nałożyło się na to kilka argumentów.. Przede wszystkim nigdy nie miałem ciśnienia by pokazywać się publicznie, projektowałem głównie do szafy lub dla znajomych a co męskie nosiłem ja. Mając kilka wolnych wieczorów stwierdziłem, że już dawno nic nie bazgrałem (bo mistrzem w rysowaniu nie jestem) a, że na Facebooku widziałem notkę o kolejnej edycji FDA,  chwyciłem za ołówek i tak się potoczyło. O prestiżu FDA słyszałem, już wcześniej .  Uznałem, ze skoro jestem na etapie zmian w życiu to podejmę kolejne wyzwanie i zobaczymy co dalej.  Wykorzystywałem wolne wieczory i chwile w pracy w tym czasie na kartki przelewałem pomysły, które miałem w głowie. Tak powstała teczka, którą wysłałem na konkurs.

Jeśli chodzi o przygotowanie samych projektów, inspirację to zagłębiłem się do muzyki, przeszukując Internet w celu znalezienia jakiś charakterystycznych francuskich utworów, początkowo też przyglądałem się planom Paryża szukając jakiś ciekawych układów geometrycznych, które mógłbym wykorzystać przy konstrukcji resztą była moja głowa i to co przez lata w niej się ukształtowało na temat Paryża. Jeżeli chodzi o fizyczne powstawanie projektów, były to mozolne godziny spędzone przed manekinem.

Myślę, że cały proces konkursu był obfitujący w emocje. Pierwszy przypływ adrenaliny był kiedy dostałem wiadomość, że zakwalifikowałem się do konkursu. Pierwsza moja myśl wtedy  „o mój boże muszę się wziąć do pracy a nie mam ani maszyny, ani manekina, ani kąta, w którym mógłbym spokojnie pracować”, ale człowiek działając pod presją czasu potrafi sobie radzić- jak się okazało nawet całkiem nieźle. Kolejna adrenalina to spotkanie z jury, pierwszy, rzeczywisty kontakt ze swoimi „oprawcami”. Prawdę mówiąc byłem tak zestresowany, że jedyne co pamiętam to moment, w którym wszedłem na sale i zobaczyłem ilu ludziom muszę stawić czoła, reszta była jak w amoku, dopiero pod koniec rozmowy zacząłem swobodnie myśleć i budować zdania  (bardzo nie lubię wystąpień). Koniec końców okazało się, że oprawcy są bardzo ok.:), To był też pierwszy moment gdzie poznałem swoich „rywali”, gdzie zamiast wrogo na siebie patrzeć, budowaliśmy jakieś towarzyskie relacje przeradzając to w znajomości. Dlatego zawsze uważałem, że to ludzi budują atmosferę wydarzeń a nie samo wydarzenie. Później emocje związane z półfinałem. Wtedy zobaczyłem moje looki po raz pierwszy na wybiegu,  No i gala finałowa, która była bardzo dużym profesjonalnym pokazem, cała oprawa godna najlepszych  , a tak szczerze to był to najbardziej męczący dzień w trakcie trwania konkursu, większość siły straciłem na całą tą otoczkę związana z wygraną Ale tego po prostu nie sposób będzie zapomnieć

W Fashion Designer Awards pula nagród jest tak wymyślona, że Organizator stwarza możliwości, przygotowuje nagrody – staże, stypendia, praktyki w Polsce i zagranicą, ale to jak młodzi projektanci je wykorzystają zależy tylko od nich.  Jako  zwycięzca  dostałem od Partnera strategicznego Cisowianki Perlage wyjazd na targi tkanin do Lille, dla mnie to były intensywne 2 dni, starałem się chłonąć wszystko, główną nagrodę finansową 15 tysięcy od MSKPU,  zamierzam w części  spożytkować na sprzęt do pracy. 1-szego sierpnia lecę do Kopenhagi do atlelier Anne Sofie Madsen, będziemy pracować nad kolekcją do jej pokazu w ramach Copenhagen Fashion Week, . A po powrocie z Kopenhagi, muszę usiąść spokojnie i pomyśleć o wykorzystaniu stypendium w MSKU.

Dostałem propozycję od Organizatorki FDA – Joanny Pronobis pokazania kolekcji w ramach dużego projektu premium, także to co zrobiłem na FDA będzie rozbudowane i powstanie kolekcja 12 looków, którą pokażę pod koniec sierpnia, także mam dużo pracy i głowa mi pęka od pomysłów

Przede wszystkim teraz chce realizować to co mam w głowie , po za tym jestem tak niedookreślony, że potrzeba mi jeszcze ogromnej wiedzy i doświadczenia bym mógł z pełną świadomością powiedzieć sobie samemu, w którą stronę idę. Jedno jest pewne nigdy nie będę robił przesłodzonych tiulowych sukienek.  A aktualnie, opinia publiczna składająca się z ludzi mniej lub bardziej znający się na rzeczy będzie wydawać osądy, krytykować czy opiniować. Pozwólmy innym roztrząsać się nad moimi pracami.

Pokory, tak bym nigdy nie zmienił swojego zawodu z projektanta na celebrytę,
Cierpliwości, bo mam świadomość, iż nic nie spada samo z nieba, a często bywam nerwusem
Oklepane, ale i zdrowia bym mógł do 80-tki spokojnie klękać przed manekinem