Pod koniec lat 40. ta najbardziej oryginalna rasa kotów w Wielkiej Brytanii była prawie na wymarciu. Zaczęto ją odbudowywać po koniec lat 50. i obecnie jest bardzo popularna. Trudno się dziwić, bo Brytyjczyk przypomina miłą przytulankę. Ale to tylko pozory!
Co za charakter!
Kot tej rasy ma przyjazny charakter. To mało wymagający podopieczny. Łagodny, cierpliwy, spokojny. Lubi chodzić własnymi drogami. Ma niekonfliktowe usposobienie. Jego wielką zaletą jest, że nie naprzykrza się opiekunowi, nie bywa natrętny i nadmiernie absorbujący. Daje się głaskać i przytulać, ale - bez przesady - tylko wtedy, gdy ma na to ochotę. Nie przepada być noszony na rękach i nadmiernie "międlony". Raczej nie nadaje się dla małych dzieci. Choć bardzo rodzinny, kot brytyjski woli w spokoju spędzać czas. Rzadko miauczy, nigdy nie robi tego bez potrzeby.
Ten kot ma krzepę
Brytyjczyk ma mocną budowę, jest dość duży (waży ok. 4-9 kg), krzepki i rzadko choruje. Nie ma też szczególnych potrzeb co do pokarmu. Również z tego powodu bywa chętnie kupowany. Okrągła masywna głowa osadzona jest na krótkiej, dobrze umięśnionej szyi. Duże oczy w zależności od odmiany mogą przybierać odcień pomarańczowy, niebieski lub zielony, bywa też, że różnią się kolorem. Ma bardzo miłą i gęstą sierść, która przypomina plusz lub aksamit. Gęste, krótkie futro nie przylega ściśle do ciała, jak u innych ras lecz odstaje z powodu obfitego podszycia. Łatwo je pielęgnować. Wystarczy raz w tygodniu starannie wyczesać, by usunąć zbędny podszerstek. Kota nie kąpiemy, chyba, że takie jest wskazanie lekarza z powodu infekcji czy grzybic.
Od czasu do czasu, jeśli jest taka potrzeba, możemy wyczyścić kotu uszy. Robimy to bardzo delikatnie i ostrożnie, tylko zewnętrzną część małżowiny. Można też przycinać mu pazurki, jeśli to konieczne.
Czasami, u kotów tej rasy występuje skłonność do dysplazji stawu biodrowego.
