fot. Fotolia
Historia rasy coton de tuléar
Za fakt możemy przyjąć to, że coton jest bardzo blisko spokrewniony z biszonami z obszarów śródziemnomorskich. W niektórych książkach twierdzono, ze coton mógł powstać ze skrzyżowania z wymienionym juz biszonem, dalej z papillonem, maltańczykiem i bedlington terierem Jest to jedynie teoria, ale bedlington terrier mógł być przodkiem cotona ze względu na linie grzbietu, która u cotona jest również lekko wysklepiona. Długa sierść może pochodzić od maltańczyka, a zabarwienia sierści niektórych cotonów mogłyby odpowiadać papillonom.
Niektóre źródła podają, że Coton de Tulear był znany pierwotnie jako Coton de Reunion lub Coton de Tenerife. Z postępem czasu z wolno żyjącego dzikusa coton stał się domowym pieskiem i pieszczochem. W latach 50-tych hodowcy z Madagaskaru zaczęli wyłapywać i krzyżować celowo tylko małe pieski, aby osiągnąć idealnych potomków. Wiele z tych piesków dostało się do Francji, gdzie francuscy hodowcy pracowali nad nimi dalej i uszlachetniali. Kilku francuskich hodowców udało się na Madagaskar w celu przywiezienia jeszcze kilku egzemplarzy, ale byli przerażeni odmiennością madagarskiego cotona i uszlachetnionego juz cotona europejskiego.
fot. Fotolia
Wygląd coton de Tuléar'a
Barwa sierści Cotton de Tulear jest biała lub biała ze znaczeniami, w kolorze płowym lub szarym. U nowonarodzonych szczeniąt znaczenia są zawsze ciemniejsze i z wiekiem rozjaśniają się. Niektóre szczenięta rodzą się kolorowe i nigdy się nie rozjaśniają. W dzisiejszych czasach "trendem" zagranicznych hodowców (Francja, Belgia, Holandia) jest hodowanie cotonów tylko i wyłącznie w białym kolorze. Wiąże się to jednak z poważnym problemem - brakiem pigmentu. Białe cotony nie zawsze posiadają go w nadmiarze i trzeba pamiętać, że cotony śnieżnobiałe i cotony ze znaczeniami powinny być używane w hodowli w tym samym procencie, by nie dochodziło do ubytku pigmentu.
Zobacz także: Urok małych piesków - galeria małych ras
fot. Fotolia
Pielęgnacja coton de Tuléar'a
Sierść cotona potrzebuje oczywiście prawidłowej pielęgnacji - czesania oraz szczotkowania i kąpieli. Głównie po spacerach w lesie czy po łąkach, kiedy do sierści poprzyczepiają się kawałki patyczków, listki, trawa. Kiedy pies zabrudzi się na spacerze wystarczy go wyszczotkować, postępując tak jak przy czesaniu psów długowłosych. Cotona kąpiemy w razie potrzeby nawet raz w tygodniu w szamponie dla białych, długowłosych piesków, potem kładziemy balsam. Na koniec pozostaje nam godzinne lub dwugodzinne suszenie psa, w zależności od ilości włosa. Cotton de Tulear jest rasą, która nie gubi włosa, dlatego trzeba pamiętać o regularnym wyczesywaniu włosa martwego, który przyczynia się do tworzenia kołtunów. W wieku 8-12 miesięcy coton zmienia włos na "dorosły" i w tym czasie trzeba poświęcić czesaniu więcej czasu niż zwykle.
Charakter i zachowanie coton de Tuléar'a
Nie wiadomo i nie jest ważne jak coton dostał się na wyspę, ale ważne jest to jak udało mu się przeżyć w tej dzikiej przyrodzie. Było to możliwe tylko dzięki jego cechom charakteru - wytrwałości, chytrości, przebiegłości, skoczności oraz zdolności do szybkiego biegu. Także kiedy pomyślimy o jego ojczyźnie, stwierdzimy, że z pewnością musiał wiele przejść, aby nauczyć się żyć - z jednej strony w pięknej, a z drugiej w okrutnej madagaskarskiej rzeczywistości. A jaki jest coton dzisiaj? Jest bajecznie rodzinnym psem. Oddany swemu panu, potrafi odpłacić się za miłość. Pies ten kocha całą rodzinę, pomimo że na przewodnika stada wybierze sobie jedną osobę. Akceptuje w domu inne zwierzęta , ale uwaga - jego instynkt łowiecki przetrwał do dzisiaj.
Jest bardzo czujny, czasem hałaśliwy. Przy swojej wielkości jest idealnym psem do miejskich mieszkań. Coton uwielbia zabawy z dziećmi, chociaż prawie zawsze będzie próbował zdominować nam naszą pociechę. Pod jego puszystą sierścią ukrywa się z jednej strony spokojny, umiarkowany, a z drugiej temperamentny, sportowy pies. Coton uwielbia grać z dziećmi w piłkę, uwielbia aportować, doskonały jest do mini-agility i do długich spacerów. Jak już wyżej wspomniano coton doskonały jest do agility i canisterapii. Dzięki swojemu wspaniałemu charakterowi, we Francji, USA i Kanadzie zyskał miano "antydepresyjnego psa". Zasłużył sobie na ten tytuł ze względu na swą wielką miłość do dzieci i starszych ludzi. Dlatego często "pracuje" tam w domach dziecka i domach seniorów.
Zobacz całą Encyklopedię ras psów
