Od XVIII do XX wieku salon stanowił najbardziej reprezentacyjne miejsce w domu. W nim od zarania kwitło życie kulturalne oraz towarzyskie dworu. Odbywały się tu ważne uroczystości. W związku z tym, że to tu podejmowano ważnych gości nie szczędzono kosztów na umeblowanie i wystrój.
Salon wyposażony był w bardzo efektowne i drogie meble. Znajdowały się w nim drogie kanapy, fotele, sofy, stoły z krzesłami, komody, często i stoliki do gier towarzyskich. W serwantkach lub witrynach prezentowano porcelanę, szkło, rodowe srebra, a nawet okazy motyli, muszli i kamieni.
Salony dekorowały piękne dywany, pozłacane lustra, obrazy znanych artystów, mosiężne świeczniki oraz makaty i kilimy. Przedmioty te często były efektem zdobyczy kolekcjonerskich właścicieli. Fortepianem mogli pochwalić się bardziej zamożni dworzanie. W tych troszkę skromniejszych dworach królowało pianino. Niebagatelne znaczenie miały kominki, które oprócz ciepła i prezentowały zamożność właścicieli. Zegary i lustra dopełniały wystroju salonu.
Przepych i zbytek salonu nadawał prestiż całemu dworowi. Dworzanie nie szczędzili więc pieniędzy na jego wystrój. W mniejszych dworach w salonach rodziny gromadziły się przez cały dzień. Spotykano się tu całą rodziną, by muzykować lub czytać na głos fragmenty powieści i poezji. Salon był miejscem, w którym grywało się w szachy, karty, czy kości. Czasami właśnie tu odbywały się ważne uroczystości. W nim ksiądz udzielał ślubu młodej parze lub celebrował niektóre nabożeństwa.
Funkcje salonów do dziś pozostały podobne. To tu przyjmujemy gości. Nadal w salonie odbywają się ważne uroczystości, a na co dzień rodzina spotyka się wieczorami przy telewizji. Obecne wnętrza różnią się nowoczesnym wystrojem. Nie brakuje jednak wnętrz stylizowanych, wzorowanych na tych osiemnasto- czy dziewiętnastowiecznych salonach. Współczesne wnętrza niejednokrotnie pozostają pod głębokim wpływem pełnego nostalgii ducha powrotu do przeszłości. Warto poznać główne trendy w aranżacjach z tamtej epoki, by umieć odwzorować je w naszych czasach.
Styl Empire
Ukształtował się we Francji w latach dziewięćdziesiątych XVIII wieku. Cechowała go symetria i ogromna dekoracyjność kontrastująca z surową formą architektoniczną. Charakteryzowały go luksusowe draperie z jedwabiu o jaskrawych kolorach. Masywne meble o prostych kształtach były zdobione złoceniami. Dekorowano motywami sfinksa, skrzydlatych lwów, łabędzi oraz cesarskiego orła. Modne kolory na ścianach to: jaskrawożółty, zielony i purpurowy. Tapety imitowały tkaniny oraz widoki wielkich miast Paryża, Londynu, Konstantynopola. Okna dekorowano
wymyślnie upiętymi draperiami z jedwabiu. Meble miały proste geometryczne kształty, przejęte zazwyczaj z wzorów antycznych. Wykonane były z klonu, buku, i orzecha włoskiego. Krzesła posiadały szablaste nogi. Nóżki mebli miały formę łap zwierzęcych. Popularne były szezlongi z oparciem z jednej strony o zróżnicowanych wzorach. Modne stały się olejne lampy. Salony zdobione były wyrobami z porcelany wzorowanymi na rzymskich, greckich i egipskich naczyniach.
Regencja
Styl ten obejmuje okres od końca XVIII wieku do lat trzydziestych XIX wieku. Ściany malowane jasnymi kolorami były bardzo skromnie zdobione. Górą biegł wąski fryz. Prosty sufit był zdobiony pośrodku niewielką girlandą, z której zwisał żyrandol. Ściany upiększano dyskretnym wzorem. Typowe dla okresu regencji były imitacje marmuru i słoi drewna. Okna zdobiono bogatymi draperiami z dużą ilością frędzli. Pod spodem znajdowały się haftowane firanki. Stosowano taki sam rodzaj podłóg jak w okresie georgiańskim. Dywany stały się jeszcze modniejsze niż dawniej. Powodzeniem cieszył się motyw ośmioboku oraz wzory kwiatowe. W meblach najbardziej typowy mahoń jest palisander. Forniry wykonywano też z klonu i bardzo egzotycznego zebrawood. Oparte na starożytnych wzorach meble były dość ciężkie i masywne. Szczytem mody były motywy egipskie, zainspirowane egipską kampanią Napoleona. Stoły z tej epoki wspierały się na nogach w kształcie uskrzydlonych lwów i sfinksów. Popularne stały się stoliki nocne. Nadal spotykało się kredensy. Nowością była szyfoniera używana czasem zamiast kredensu. Istotny wpływ na życie codzienne wywarły nowe modele lamp olejnych. Nastała moda na zdobienie wnętrz kwitnącymi roślinami. Nad kominkami umieszczano lustra.
Biedermeier
Trend ten pojawił się w 1820 roku i trwał do 1860 roku. Biedermeierowskie mieszkania nie mają w sobie nic z pompatyczności empire. Funkcjonalność i prostota charakteryzowały ten styl. Nacisk kładziono na prostotę, funkcjonalność i wygodę. Wysokość mebli często nie przekraczała linii wzroku. Jaskrawe kolory ścian stanowiły dobry kontrast dla białych sufitów. Obowiązywała również tapeta w paski lub drobne kwiatki. Parkiet, deski i zwykły chodnik podkreślały prostotę wnętrz. Zasłony i draperie były najczęściej białe lub w innym jasnym kolorze. Prostota i czyste linie nadawały meblom urok dyskretnej elegancji. Powodzeniem oprócz mahoniu cieszyło się jasne drewno. Ozdoby były skromne i dyskretne. Krzesła miały nogi proste lub szablaste. Kanapy cechowała geometria, choć spotykało się egzemplarze o wygiętej linii. Tkaniny obiciowe zdobiono motywami pasków, kratki albo kwiatków. Bardzo popularne stały się witryny, w których prezentowano szkło lub porcelanę. Na ścianach wieszano akwarele i obrazy olejne.
Epoka Wiktoriańska
Okres ten przypada na lata 1836-1901. Główną cechą stylu wiktoriańskiego był eklektyzm. Trend ten polegał na mieszaniu różnych styli. Obowiązywały motywy gotyckie i elżbietańskie, powodzeniem cieszył się także styl rokoko. Wszystkie wzory w swobodny sposób i łączono ze sobą. Salony z okresu wiktoriańskiego były najczęściej wypełnione barwnymi wzorami dywanów, ścian i zasłon. Wszędzie pełno było draperii. Nawet półkę nad kominkiem zdobiono festonami z tkaniny. Typowe dla tego stylu mieszkanie było zatłoczone meblami. Zupełnie nie zwracano uwagi na to czy przedmioty do siebie pasują. Oprócz kanap, foteli i sof we wnętrzach znajdowało się wiele różnych mebli. Każde wolne miejsce zastawione było stolikami, krzesłami i etażerkami. Wszędzie pojawiały się elementy dekoracyjne: figurki ceramiczne, szkatułki, wazy , hafty. Nadal panowała moda rośliny doniczkowe. Wieczorami klimat tworzyły lampy gazowe. Ściany zawieszone były prawie całkowicie. Wisiały na nich zarówno obrazy jak i trofea. Początkowo panowała moda na lekkie zestawienia barw o ciepłych, słonecznych odcieniach, później pojawiły się mocne, ostre kolory. Okna dekorowano bogatymi draperiami. Pomieszczenia przez to były ciemnie nawet za dnia.
Projektant wnętrz Lublin Urszula Tomaszewska
Studio Aranżacji Wnętrz Vena Lublin
http://www.kuchnie-vena.pl
