Przemierzanie tras górskich przy użyciu specjalistycznego sprzętu (skituring), i to często w warunkach zimowych, wymaga naprawdę dobrej kondycji, wysokich umiejętności narciarskich i dobrej orientacji w terenie.
Bezwzględnie niezbędne są też umiejętności odczytywania zmieniających się warunków pogodowych i śniegowych. Bardziej ekstremalną wersją skituringu, włączającą jeszcze dodatkowo wspinaczkę górską, jest ski-alpinizm.
Wielu praktyków skituringu uważa, że narciarz zamierzający zjeżdżać trudną drogą, często w połączeniu z zeskokami z naturalnych progów lub innych formacji skalnych, powinien najpierw ją poznać podchodząc nią w górę.
Zobacz też: Czy wiesz jak kupować narty?
Zjazd zwykle prowadzony jest wzdłuż wąwozu, rynny lub w żlebie górskim, gdzie możliwości sterowania czy trawersowania stromizny są bardzo ograniczone. Podczas podejścia można ocenić jakość śniegu, poznać układ warstw śnieżnych leżących głębiej i zmodyfikować plany, jeśli warunki okażą się niekorzystne.
Wyprawy skituringowe wymagają specjalnego ekwipunku, a jednym z najważniejszych elementów jest zestaw przeciwlawinowy (min. to przypięty pod kurtką, włączony detektor lawinowy, tzw. pips, łopata i sonda). Pamiętajmy jednak, że ten zestaw nie chroni przed lawiną. Jednak w razie zasypania pomaga ratownikom zlokalizowanie człowieka w rejonie zejścia lawiny.
Narty do skituringu dobiera się do konkretnych planów i wybranych tras.
Z reguły, czym ostrzejsze zjazdy, tym narty powinny być cięższe i mocniej taliowane.
Alternatywą do klasycznych nart zjazdowych (które sprawdzają się zwłaszcza w wąskich żlebach i na twardym podłożu) są narty krótkie (około 120 cm) i szersze (ułatwiają skręty w miękkim śniegu); albo narty typu big foot (o długości ok. 60 cm), które okazują się szczególnie przydatne, gdy warunki śniegowe nie pozwalają na używanie normalnych nart, np. przy zjazdach przez las.
Specjalne wiązania posiadają możliwość zablokowania trybu zjazdu i przejścia do trybu podejścia. Często posiadają podstawki pod piętki, ułatwiające podejście po bardziej stromych stokach i paski obejmujące buty zabezpieczające przed zgubieniem narty po wypięciu wiązania. W skituringu używa się najczęściej standardowych kijków (tylko czasem trochę dłuższych).
Popularne są także kijki teleskopowe, umożliwiające regulację długości i ustawienie jednego kijka dłuższego.
Nieodzowne w ekwipunku narciarza skiturowca są nakładki naklejane na ślizgi nart. To foki, których zadaniem jest zapobieganie cofaniu się nart przy podchodzeniu w górę. Produkowane (z moheru lub nylonu) są w specjalnych odmianach do nart klasycznych lub taliowanych (szersze z przodu i z tyłu). Buty, są nieco niższe i lżejsze niż typowe buty zjazdowe, najczęściej z wibramową podeszwą, ułatwiają chodzenie i wspinaczkę po skałach.
Zobacz też: Czy wiesz jakie miejsca powinieneś odwiedzić wybierając się w Beskid Śląski?
