Gołąbek winny Russula xerampelina
Grzyb jadalny, występuje często latem i jesienią w lasach iglastych – sosnowych oraz świerkowych. Lubi gleby kwaśne. Nie jest nadzwyczaj cenny pod względem kulinarnym, nie polecany do suszenia ze względu na brzydki zapach. Ale dobrze smakuje smażony na blasze lub patelni.
Wysokość 5-10 cm. Kapelusz ma charakterystyczną barwę czerwonego wina burgunda. W młodości półkolisty, z wiekiem płaski do wklęsłego. Brzeg pogięty, gładki. Skórka matowa, lepka. Blaszki krótko przyrośnięte do trzonu, kremowe, z wiekiem żółcieją, po naciśnięciu czerwienieją. Trzon wysokości 4-8 cm, grubości 1,5 – 3 cm, biały, gładki, nabiegający czerwono, z wiekiem różowieje. Równogruby, jędrny, za młodu wnętrze watowate, a z wiekiem porowate. Miąższ kremowy, z brązowawymi przebarwieniami, jędrny w kapeluszu. Charakterystyczny rybi zapach, nadpsuty zapach, szczególnie wyraźny, gdy potrzymamy grzyba w ciepłej dłoni oraz podczas suszenia, niektórym przypomina zapach śledzi. Smak łagodny.Nie mylić z trującym gołąbkiem brunatnym (Russula badia), którego można odróżnić po ostrym smaku i silnym zapachu przypominającym olejek cedrowy.
Trujący gołąbek wymiotny (Russula emetica) w starszym wieku także może przypominać gołąbka winnego – różnica polega na tym, że trzon gołąbka winnego jest różowy lub winny a u wymiotnego biały. Blaszki gołąbka winnego po naciśnięciu przebarwiają się na czerwono lub brązowo, u wymiotnego pozostają niezmienne.