Wygląd
Kapelusze łuszczaka mają średnicę 2-7 cm, są dość zmienne w kolorze - od piaskowożółtych do rdzawobrunatnych, higrofaniczne. Mokre mają jaśniejszy środek z ciemniejszym brzegiem. Blaszki cielistobrązowe. Trzonki puste wewnątrz, ze skórkowatym pierścieniem, poniżej którego powierzchnia pokryta jest brunatnymi łuseczkami. Miąższ cienki, biały, wodnisty, nie zmieniający koloru po przekrojeniu, o zapachu świeżego drewna.
Występowanie
Można go spotkać od maja do listopada na martwych pozostałościach po drzewach liściastych, ale także iglastych. Łuszczaki wyrastają gromadnie w wiązkach i dużych kępkach.
Łuszczak zmienny jest uprawiany w profesjonalnych hodowlach. Można nawet uprawiać go w warunkach domowych kupując specjalnie przygotowaną sprasowaną kostkę słomianą, zaszczepioną grzybnią.
Łuszczaki zmienne są dopuszczone do obrotu handlowego w Polsce, ale tylko owocniki pochodzące z uprawy. Sprawdź listę grzybów dopuszczonych do obrotu.
Zastosowanie w kuchni
To pospolity, smaczny grzyb jadalny, nadający się na zupę czy sos albo jako domieszka do innych grzybów. Zbiera się tylko kapelusze ponieważ trzonki są łykowate i niesmaczne.
Polecamy: Mapy występowania grzybów - gdzie szukać?
Łuszczaka można pomylić ze śmiertelnie trującą hełmówką obrzeżoną (Galerina marginata), która wyrasta tylko na pniakach drzew iglastych - hełmówka ma gładki trzon, bez łuseczek i pachnie mąką lub lekko rzodkiewkowo.
