Pierwszy parasol, o którym wiadomo,powstał w Akadzie, za czasów rządów króla Sargona (ok. 2334-2279 r. p.n.e.). Płaskorzeźba na pomniku upamiętniającym zwycięstwo Sargona przedstawia go prowadzącego swoje wojsko do walki ,podczas gdy sługa trzyma nad nim duży parasol. Parasole można zobaczyć także na malowidłach greckich i egipskich. Wszystkie one służyły do ochrony przed słońcem.
Pierwszy parasol ochraniający przed deszczem skonstruowano w Chinach między 386 i 535 r. n.e. Chińskie parasole wykonywano z ciężkiego papieru morwowego nasączonego olejem. Cesarz chronił się pod parasolem czerwono-żółtym, poddani parasole niebieskie.
W Europie pierwszy parasol przeciwdeszczowy został wprowadzony przez franciszkańskiego mnicha z Florencji, Giovanniego de Marignolli (ok. 1290-1360), który był emisariuszem papieskim w Chinach. Przywiózł parasol do Włoch, jednak wynalazek nie przyjął się na szerszą skalę.
W 1715 r. wymyślono we Francji składany parasol. Człowiekiem, który spopularyzował parasole w Europie, był angielski podróżnik i pisarz Jonas Hanway (1712-1786). Kupił parasole podczas wizyty w Persji i używał ich w Londynie przez 30 lat.
Pierwszy sklep z parasolami, James Smith&Sons, został otwarty w Londynie w 1830 r. Stelaż robiono wtedy z drewna lub fiszbinu, naciągano na niego nasączony olejem materiał lub alpakę, a rączki robiono z hebanu lub innego twardego drewna.
Do końca XVIII w. parasole noszono odwrotnie niż dzisiaj, tzn. stojąc opierano się o czubek a nie o rączkę parasola.
