Bycie pracowitym i ambitnym jest bardzo pożądaną cechą u każdego pracownika. Niestety, bywa mylone z całkowitym oddaniem się pracy i poświęceniem dla niej bez reszty. Takie podejście to prosta droga do pracoholizmu. Zastanów się, czy tobie to nie grozi lub... czy już nie jesteś przypadkiem pracoholiczką.
Dlaczego problem pracoholizmu jest tak powszechny?
Obecne czasy niestety skłaniają nas w stronę pracoholizmu. O dobrą pracę nie jest zbyt łatwo, a kiedy już taką mamy, chcemy ją zachować jak najdłużej. Jesteśmy więc gotowi do poświęceń, do bardzo dużych poświęceń. Pracujemy coraz ciężej, coraz dłużej, po to tylko, żeby szef był z nas zadowolony.Problem pracoholizmu polega na tym, że źle rozumiemy pojęcia pracowitości i ambicji. Wydaje się nam, że nasz szef wymaga od nas pracoholizmu i że na pewno doceni nasz wysiłek. Z czasem jednak orientujemy się, że nie potrafimy już pracować tak wytrwale, brakuje nam pomysłów, koncentracja jest coraz słabsza, aż w końcu dopada nas wypalenie zawodowe. Pracoholizm niszczy nam życie. Jeśli każdy dzień spędzamy wyłącznie na wykonywaniu pracy, po pewnym czasie czujemy się wyciśnięci jak cytryna i nie jesteśmy w stanie wykrzesać z siebie już ani odrobiny zapału. Czy jesteśmy wówczas pracownikami idealnymi? No właśnie...
Objawy pracoholizmu
Jeśli zastanawiasz się na tym, czy przypadkiem nie poświęcasz zbyt wiele czasu i sił dla codziennych obowiązków pracowniczych, sprawdź, jakie są objawy pracoholizmu. Być może też sama nie zauważasz tego, że popadasz w pracoholizm, więc poproś o diagnozę twoich najbliższych, przyjaciół lub znajomych. Najczęściej to właśnie osoby z otoczenia pracoholika widzą jako pierwsze, że coś zaczyna być nie tak i że za bardzo angażuje się on w pracę.W pracy:
- spędzamy na dobę dużo więcej godzin niż wymaga tego nasz etat;
- brakuje nam motywacji do pracy przy jednoczesnym wydłużaniu jej godzin;
- spada zadowolenie z wykonywanych obowiązków i rezultatów pracy;
- mamy poczucie, że nikt nie będzie umiał nas zastąpić i że wszystko musimy zrobić sami;
- czujemy się nerwowo i nieswojo, gdy nie jesteśmy w pracy;
- czujemy się dobrze tylko wtedy, gdy ciągle gdzieś spieszymy i gdy robimy wszystko perfekcyjnie.
- czujemy się coraz gorzej i mamy coraz mniej energii;
- zaczynamy chorować, osłabia się nasza odporność;
- niewiele rzeczy nas cieszy, trudno nas zadowolić;
- chodzimy zwykle przygnębieni, zestresowani, brak nam optymizmu;
- nie mamy siły na aktywny wypoczynek, przez co zaniedbujemy też czas z rodziną.