Czy wiesz, że polski husarz wolał połamać palce niż puścić szablę?

Polska husaria obok unikalnej taktyki walki wykształciła również specyficzne typy uzbrojenia takie jak drążona, drewniano-skórzana kopia, półzbroja czy szabla husarska. Tej ostatniej husarz używał po skruszeniu kopii gdy chciał "przelecieć" przez pole walki bez niepotrzebnych potyczek lub w walce bezpośredniej po złamaniu koncerza. Szabla husarska, zwana również czarną szablą, charakteryzowała się nieco mniejszą krzywizną ostrza w stosunku do karabeli - ulubionej szabli polskiej szlachty oraz znakomitym wyważeniem. Była to broń stworzona w Polsce, specjalnie na potrzeby ciężkozbrojnej husarii i tylko u nas była w masowym użyciu. Przez wielu specjalistów uznawana jest ona za najlepszą szablę wszech czasów czy wręcz najlepszą broń białą. Szabel husarskich używano zarówno w boju jak i do celów paradnych z uwagi na bogatą ornamentykę i srebrne lub złote zdobienia. Na głowniach często znajdowały się napisy o wymowie patriotycznej, np.: Vivat Hussaria!, Vivat Rex!, Vivat Res Publica Serenissima! Konstetucia 3 maja Ruka 1791, czy Amor patriare nostra lex (Miłość do ojczyzny naszym prawem).

Interesującym elementem szabli husarskiej była umieszczona przy rękojeści obrączka (tzw. "paluch") w którą wkładano kciuk. Dzięki tej obrączce, wytrącona przez przeciwnika szabla zostawała w dłoni, łamiąc niestety palec walczącego. Obrażenie choć bolesne, w zamian oferowało szansę osłonięcia się przed kolejnym ciosem, co nie byłoby możliwe w przypadku innej broni. Ponadto w czasach husarii, szlachta Rzeczypospolitej należała do najlepszych w Europie szermierzy, a husarze stanowili elitę naszych wojsk i z reguły to oni wytrącali broń dużo gorzej wyszkolonemu przeciwnikowi.

Autor: ~Hawker