Formy taneczne walca wiedeńskiego kształtowały się długo, ulegały przeobrażeniom ze względu na stosowanie różnych temp muzycznych i ze względu na konieczność dostosowywania się do warunków, w jakich się tańczyło (ubita ziemia, szorstkie deski, gładka i śliska posadzka). Podział rytmiczny kroków walca nie był zawsze równy. Obecnie na turniejach tanecznych tańczy się walca wiedeńskiego w równym podziale czasowym w takcie 3 i tempie 60 taktów na minutę.
Walc wiedeński jest tańcem wirowym, przestrzenno-ruchowym. W zależności od tempa i warunków w jakich tańczymy możemy go tańczyć systemem trzykrokowym - na trzy, lub dwukrokowym - na dwa. Walc wiedeński ma charakter liryczny, romantyczny, może być tańczony "na trzy" tylko do muzyki wykonywanej w odpowiednim tempie, inaczej traci swój właściwy charakter. Praktycznie rzecz biorąc w tempie szybszym niż 60 taktów na minute (tempo oberkowe) i w warunkach nie pozwalających na wirowanie dookoła sali powinniśmy tańczyć walca "na dwa", tzw. Linksfleckerl i Rechtsfleckerl.
Weselny walc wiedeński
Weselny walc wiedeński
Weselny walc wiedeński
Dawne odmiany walca: na sześć, na pięć rozpoczynano krokiem w bok, a nie jak obecnie krokiem w przód lub w tył.
Rytm kroków walca wiedeńskiego jest miarowy. W walcu na trzy krok trzeci jest dosuwany, zakończonym złączeniem obu stóp, w walcu na dwa kroki nie dosuwamy nogi do nogi, lecz skręcamy jedynie pięte nogi postawnej. Walc na trzy kroki jest tańcem progresywnym, gdzie wirujemy dookoła sali, zaś w walcu na dwa wirujemy przeważnie w miejscu. Jego główna cechą jest rotacyjny ruch obrotowy w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.
W postawie tanecznej tancerz i tancerka ustawiają się naprzeciw siebie w pozycji naturalnie wyprostowanej, blisko siebie. Tancerz obejmuje tancerkę prawym ramieniem i umieszcza swoja prawa dłoń po jej lewą łopatką. Tancerka natomiast opiera swoja lewą dłoń na prawym ramieniu tancerza. Pozostałe ręce łączymy i wznosimy na wysokość głowy tancerki.
Unoszenie w walcu wiedeńskim jest stopniowo wzrastające, dlatego w pracy nóg krok do przodu stawiamy na pięte, do boku na podeszwie, łącząc stopy stajemy na palcach.
Król epoki romantyzmu - walc wiedeński jest dwa razy szybszy niż walc angielski, nie posiadający wielu figur: obrót w prawo, obrót w lewo, krok zmienny, natural fleckerl i reverse fleckerl.
Do dziś chętnie tańczony, walc wiedeński posiada wielu wielbicieli. Wystarczy zobaczyć filmy czy programy telewizyjne, reportaże z balów i tradycyjnych zabaw, chociaż na turniejach w Anglii jest często pomijany.
Rytm kroków walca wiedeńskiego jest miarowy. W walcu na trzy krok trzeci jest dosuwany, zakończonym złączeniem obu stóp, w walcu na dwa kroki nie dosuwamy nogi do nogi, lecz skręcamy jedynie pięte nogi postawnej. Walc na trzy kroki jest tańcem progresywnym, gdzie wirujemy dookoła sali, zaś w walcu na dwa wirujemy przeważnie w miejscu. Jego główna cechą jest rotacyjny ruch obrotowy w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.
W postawie tanecznej tancerz i tancerka ustawiają się naprzeciw siebie w pozycji naturalnie wyprostowanej, blisko siebie. Tancerz obejmuje tancerkę prawym ramieniem i umieszcza swoja prawa dłoń po jej lewą łopatką. Tancerka natomiast opiera swoja lewą dłoń na prawym ramieniu tancerza. Pozostałe ręce łączymy i wznosimy na wysokość głowy tancerki.
Unoszenie w walcu wiedeńskim jest stopniowo wzrastające, dlatego w pracy nóg krok do przodu stawiamy na pięte, do boku na podeszwie, łącząc stopy stajemy na palcach.
Król epoki romantyzmu - walc wiedeński jest dwa razy szybszy niż walc angielski, nie posiadający wielu figur: obrót w prawo, obrót w lewo, krok zmienny, natural fleckerl i reverse fleckerl.
Do dziś chętnie tańczony, walc wiedeński posiada wielu wielbicieli. Wystarczy zobaczyć filmy czy programy telewizyjne, reportaże z balów i tradycyjnych zabaw, chociaż na turniejach w Anglii jest często pomijany.
Beata Nowak
www.visionclub.pl
www.visionclub.pl
