Jan
Imię pochodzenia semickiego. Wywodzi się od hebrajskiego rdzenia Jehu ("Jahwe") oraz channach ("łaska").
Opis:
imię pochodzenia semickiego. Wywodzi się od hebrajskiego rdzenia Jehu ("Jahwe") oraz channach ("łaska"). Oznacza więc: "ten, który cieszy się łaską Jahwe" albo "Jahwe jest łaskawy". Rozprzestrzeniło się na świecie za pośrednictwem języka greckiego (Ivannos), a następnie łacińskiego (Ioannes, Iohannes). W średniowieczu było najczęstszym imieniem męskim i do dzisiaj zajmuje 1. miejsce pod względem ilości noszących go osób.
Zdrobnienia:
Janek, Janko, Jaś, Jasiek, Jaśko, Jasiu, Jasio, Janosik, Janik
Charakterystyka:
indywidualista o nieco samotniczym usposobieniu. Jest niemal wszechstronnie uzdolniony i świadomość tego sprawia, że czasem przecenia własne siły. Opracowuje śmiałe plany, ale ich realizację woli powierzać innym.
Patroni i święta:
24 VI, 29 VIII (św. Jan Chrzciciel), 27 XII (św. Jan Apostoł) oraz inni (istnieje ok. 60 świętych o tym imieniu)
Szczęśliwa liczba:
7
Szczęśliwy kamień:
opal
Szczęśliwy kolor:
biały
Imieniny obchodzi:
28.03