Wymienione powyżej prawne sposoby ochrony nie mają zastosowania do umowy zawartej na okres próbny nie przekraczający miesiąca. Natomiast umowa o pracę zawarta na czas określony albo na czas wykonywania określonej pracy lub też na okres próbny przekraczający miesiąc, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży, ulega przedłużeniu do dnia porodu.
Zasadniczym sposobem ochrony zdrowia pracownic w ciąży są ograniczenia pracodawcy co do swobody w dysponowaniu ich czasem. Najważniejszym z tych ograniczeń jest ustalenie maksymalnej dobowej normy czasu pracy w odniesieniu do systemów i rozkładów czasu pracy, w których dopuszczalne jest wydłużenie dobowego wymiaru czasu pracy. Dotyczy to w szczególności pracy kobiet w ciąży w ramach systemu równoważnego czasu pracy, pracy weekendowej, skróconego tygodnia pracy oraz pracy w ruchu ciągłym. Zasadą jest, że ciężarnej kobiecie nie wolno pracować powyżej 8 godzin bez względu na rozkład czasu pracy, który ją dotychczas obowiązywał. Pracownica nie może również ponosić z tego tytułu jakichkolwiek ujemnych skutków finansowych.
Innym zakazem, który pracodawca jest obowiązany respektować jest bezwzględna niedopuszczalność zatrudniania kobiet w ciąży w godzinach nadliczbowych. Zgoda pracownicy w tym względzie nie będzie skuteczna, a odmowa pracy w takich godzinach nie może rodzić ujemnych konsekwencji wobec niej. Naruszenie tego zakazu przez pracodawcę stanowi wykroczenie przeciwko prawom pracownika.
Zobacz także: Praca w godzinach nadliczbowych kobiet opiekujących się dziećmi
Pracownica w ciąży nie może również być zatrudniana w porze nocnej. Na czas ciąży pracodawca jest obowiązany zmienić jej rozkład czasu pracy, tak aby mogła ją wykonywać poza porą nocną a jeśli jest to niecelowe albo niemożliwe przenieść ją do innej pracy niewymagającej obecności w porze nocnej. Jeśli i takie rozwiązanie jest niemożliwe pracownica powinna zostać zwolniona na czas niezbędny z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem dotychczasowego wynagrodzenia. W przypadku, gdy któreś z wymienionych powyżej rozwiązań powoduje obniżenie wynagrodzenia pracownicy w ciąży, wówczas przysługuje jej dodatek wyrównawczy.
Zobacz także: Praca w porze nocnej kobiet opiekujących się dziećmi
Kobieta w ciąży nie może również pracować przy obsłudze monitorów ekranowych dłużej niż 4 godziny na dobę. Pracodawca zobowiązany jest zatem ograniczyć ilość godzin jej pracy przy komputerze do wymaganej granicy, a gdyby okazałoby się to niemożliwe albo niecelowe przenieść ją do innej pracy. Takie rozwiązanie podobnie jak przytoczone wyżej nie może powodować niekorzystnych zamian w strukturze wynagrodzenia ciężarnej kobiety.
Oprócz ograniczeń w zakresie organizowania czasu pracy przyszłych matek, na pracodawcy ciąży obowiązek udzielania zwolnień od pracy na badania lekarskie związane z ciążą, jeśli nie mogą być wykonane poza godzinami pracy.
