Iwona Pavlovic i Wojciech Oświęcimski

Iwona Pavlovic: „Pamiętam tamten magiczny dzień, kiedy zobaczyłam Wojtka. Jezu, jaki przystojny! Podałam mu rękę i przeszedł mnie dreszcz”.
Wojciech Oświęcimski: „Zobaczyłem w ogrodzie dziewczynę. O rany, czemu ona pali papierosa? Taka piękna kobieta nie może palić!”.

Iwona Pavlovic: „Chodzi o bliskość. Wiadomo wtedy, że ludzie potrafią być ze sobą. Spoceni, śpiący, ja bez makijażu, a on patrzy na mnie jak na miss”.
Wojciech Oświęcimski: „Czułem, że to kobieta na stałe i do końca. Tylko jak to powiedzieć żonie i dzieciom?”.

Wojciech Oświęcimski: „Bałem się zakochać w Iwonie. A jednocześnie pragnąłem... sam nie wiem czego”.
Iwona Pavlovic: „Postawiłam zaporę. Odsunęłam emocje”.

Iwona Pavlovic: „Pytasz, czy rozstanie z mężem bolało? Bolało. I jego, i mnie. Poza tym nie wiedziałam, jak to będzie z Wojtkiem. I co zrobi ze swoimi synami. Bez nich by nie odszedł”.
Wojciech Oświęcimski: Wojciech Oświęcimski: „Siedziałem obok żony i starałem się nie rozkleić”.

Iwona Pavlovic: „Pytasz, czy rozstanie z mężem bolało? Bolało. I jego, i mnie. Poza tym nie wiedziałam, jak to będzie z Wojtkiem. I co zrobi ze swoimi synami. Bez nich by nie odszedł”.
Wojciech Oświęcimski: Wojciech Oświęcimski: „Siedziałem obok żony i starałem się nie rozkleić”.

Wojciech Oświęcimski: „Iwona nie jest wylewna, ale »kocham cię« mówi mi często”.
Iwona Pavlovic: „Kiedy synowie Wojtka zobaczyli pierścionek na moim palcu, ucieszyli się: Oświęcimskich przybywa!”.

Iwona Pavlovic: „Feromony ciągle fruwają. Ostatnio napisał mi w SMS-ie: »Zobacz, jak to fajnie się kochać...« Po prostu”.
Wojciech Oświęcimski: „Chciałbym, żeby tak już zostało na wieki”.