Mateusz siedział przy kuchennym stole, popijając herbatę.
– Przecież wiesz, w jakiej jestem sytuacji. Obiecałem mamie – zmierzył mnie błagalnym spojrzeniem, pod wpływem którego zazwyczaj miękłam.
Zazwyczaj, ale nie dzisiaj…
– Nie ma mowy – upierałam się.
– Tylko na trochę. Tata odszedł tak nagle, ona jest teraz w szoku. Pomyśl: sama, w olbrzymim domu, załamana i…
– Nie! – w oczach stanęły mi łzy.
Teściowa zaproponowała, byśmy zamieszkali u niej
Wyszłam z kuchni. Kłóciliśmy się już od ponad tygodnia. Matka mojego męża nagle została wdową i zaproponowała nam wspólne mieszkanie.
Willa na krakowskiej Woli Justowskiej owszem, kusiła, ale obecność jej gospodyni już nie. Wiedziałam, że matka Mateusza mnie nie lubi i nie zamierzałam się do niej wprowadzać.
Co z tego, że obiecywała nam wygodną górę z tarasem, skoro ona byłaby na dole? Czujna, gotowa komentować każdy nasz krok.
Nie po to własnymi rękoma remontowałam mieszkanie po dziadku, żebym teraz wprowadzała się do teściowej – myślałam, ale z drugiej strony rozumiałam rozterkę męża.
Wiedziałam, że nagła śmierć ojca była dla niego traumą, a teraz jeszcze ta sytuacja z moją teściową…
Mateusz był jedynakiem. Jego matka urodziła go, mając prawie czterdzieści lat i teraz, zbliżając się do siedemdziesiątki, potrzebowała opieki. Mateusz miał wyrzuty, że jest złym synem, a ja wcale mu nie pomagałam.
Tymczasem ona czekała na decyzję. Kiedy minęły kolejne dwa dni, najwyraźniej postanowiła negocjować. Po ósmej rano dzwonek do drzwi wyrwał mnie ze snu. Mateusz już wyszedł do pracy, ale ja, jako przedstawicielka wolnego zawodu, wstawałam nieco później.
– No, no. Nie spodziewałam się, że jeszcze śpisz, moja droga – wycedziła teściowa, ładując się do mieszkania.
– Przepraszam, nie spodziewałam się pani – powiedziałam.
Moje stosunki z teściową nigdy nie były dobre
Jestem żoną Mateusza już półtora roku, ale jeszcze nie mogę się zmusić, żeby nazywać tę chłodną kobietę, mamą. Teraz też czułam się nieswojo.
Spowita w czernie, niczym sycylijska wdowa, zasiadła na sofie w dużym pokoju i zaczęła przemowę.
Dowiedziałam się, że obowiązkiem dobrej żony jest podążanie za mężem wszędzie tam, gdzie rzuci go los, nawet jeśli chodzi o wspólne zamieszkanie z jego schorowaną matką.
Z tego, co wiedziałam, matka Mateusza była zdrowa jak rydz, ale wolałam już tego nie komentować.
– To podłość, żebyś na starość odmawiała mi możliwości zamieszkania z synem. Mam wielki dom, mogę wam zapewnić wszystko, co najlepsze, a ty mi to odbierasz.
Kiedy wyszła, nie mogłam sobie znaleźć miejsca. Co robić?
Wiedziałam, że Mateusz chciał się do niej przenieść przynajmniej na trochę.
– Pół roku, ani dnia dłużej. Akurat na tyle przyjeżdża z Bostonu mój kuzyn. Wynajmę mu nasze mieszkanie, potem wracamy tutaj – powiedziałam mężowi wieczorem.
Zgodziłam się przeprowadzić do teściowej na pół roku
Tydzień później mieszkaliśmy już u teściowej. Starałam się być dla niej miła. Ale z dnia na dzień było coraz gorzej. Chodziło o drobiazgi, ale właśnie takie sprawy doprowadzały mnie do szału.
Choćby dwa dni temu – zaprosiłam do nas moją szefową. Miała wpaść z mężem, którego jeszcze nie znałam.
Chcieliśmy usiąść na tarasie, pogadać. Teściowa pojawiła się na górze jakąś godzinę przed planowym przyjściem gości.
– Okropnie boli mnie serce, a skończyły mi się pastylki – sapnęła, moszcząc się na fotelu w salonie. – Mam receptę, musiałabyś tylko skoczyć do apteki – jęknęła.
Poszłam, czemu nie? Zostawiłam ją w kuchni, prosząc, żeby czasem pomieszała stojącą na gazie mięsno-warzywną potrawkę. Kiedy wróciłam, właśnie dosypywała do garnka jakiegoś zielska.
– Już wszystko przyprawiłam! – przeraziłam się nie na żarty.
– Było mdłe – stwierdziła i zabrała swoje lekarstwa, nawet nie mówiąc „dziękuję”. Poszła do siebie, na dół, a ja zostałam ze zbyt, moim zdaniem, pikantnym daniem i łzami wściekłości w oczach.
Kiedy opowiedziałam o wszystkim mężowi, powiedział, że histeryzuję.– Jest sama, czuje się niepotrzebna, chciała ci pomóc…
Nie potrzebuję pomocy, tylko świętego spokoju – pomyślałam, przebierając się w sukienkę. Goście odrobinę się spóźnili, za to od razu zaczęliśmy się świetnie bawić. Zrobiłam wszystkim po drinku i zabrałam się za nakładanie mięsa na talerze, kiedy usłyszałam głos teściowej:
– Tak mi tam smutno było na dole, że pozwoliłam się wprosić do was – dotarło do mnie i dosłownie zaniemówiłam.
Teściowa wtrącała się we wszystko
Kiedy wyszłam na taras, matka Mateusza siedziała przy mojej szefowej, gadając coś o przepisach na śliwkowe konfitury i niezaradności dzisiejszych młodych gospodyń.
Myślałam, że zaraz pójdzie, ale gdzie tam – prawie półtorej godziny opowiadała o dzieciństwie w powojennym Krakowie, swojej byłej pracy w bibliotece uniwersyteckiej i cholernych babeczkach na cieście francuskim.
– Dobra, wiem… Pogadam z mamą, bo trochę przesadziła – powiedział Mateusz, kiedy w końcu za naszymi gośćmi zamknęły się drzwi.
– Trochę przesadziła?! – wydarłam się na męża. – Wyszłam na idiotkę! Zaprosiłam na zakrapianą kolację towarzystwo z firmy, a zaserwowałam im spotkanie kółka gospodyń.
– Przestań, mama usłyszy – wtrącił się Mateusz, ale tylko mnie rozsierdził.
– To już teraz nie możemy się nawet pokłócić, żeby twoja mamunia nie usłyszała? – syknęłam, a potem z płaczem pobiegłam do sypialni. Mąż zszedł na dół, rzekomo, żeby przemówić matce do rozsądku, ale skutki tej rozmowy były raczej mierne, o czym przekonałam się już następnego poranka.
Było kilka minut po ósmej, sobota. Leżeliśmy wtuleni w siebie, kiedy nagle drzwi naszej sypialni otworzyły się i pojawiła się w nich upiorna mamunia z tacą w rękach.
– Zrobiłam naleśniki z serem i czekoladą, na zgodę. Zjedźcie, a potem musicie mnie zawieźć do Ikei. Upatrzyłam sobie komodę, ale…
– Mamo, czy mama nie przesadza? Jest rano, chcielibyśmy pobyć sami, nie może mama wchodzić tutaj bez pukania, w dodatku o tej porze – zaprotestował Mateusz i rozpętało się piekło. Teściowej puściły nerwy, rzuciła tacę na posadzkę i ze szlochem wybiegła na korytarz.
– Żebym ja musiała pukać do pokoju własnego syna, Boże, Boże… – lamentowała, schodząc po schodach. Potem dodała jeszcze, że najwyraźniej ja go buntuję.
– Na co czekasz? Ubieraj się i jedź z mamunią do Ikei – warknęłam.
Cały nastrój diabli wzięli, a my zaczęliśmy kolejny ranek od awantury…
Następne dni przyniosły ochłodzenie frontu. Teraz teściowa nie wchodziła już do nas, na górę, a kiedy czegoś chciała, telefonowała.
Przynajmniej nie musiałam się obawiać, że wlezie nam w sam środek jakiejś miłosnej sceny. Po dwóch miesiącach zaczęłam się przyzwyczajać do mieszkania z matką Mateusza, chociaż stosunki między nami wciąż były chłodne.
Teściowa nie pozwoliła nawet pomalować ścian
Pod koniec lata zdecydowałam, że trzeba by wyremontować górę. Sypialnię chciałam urządzić we fioletowo-srebrnych odcieniach, a salon na pistacjowo. Niestety, napotkałam spory opór.
– Kupiłem beż. Mama nie zgodziła się ani na fiolet, ani na pistację – powiedział Mateusz po powrocie z marketu.
– Słucham?! – myślałam, że myli mnie słuch. – Żartujesz, prawda?
Kupiłam już zasłony pod te kolory, dobrałam ozdobne poduchy. Tyle było gadania, że jesteśmy na swoim, a teraz mam malować sypialnię na jakiś urzędowy beż?! – wybuchłam.
Malowanie przelało czarę goryczy. Dzień później byłam z powrotem w moim mieszkaniu, dziękując Bogu, że kuzyn jednak go nie wynajął.
Mateusz dzwonił parę razy dziennie, prosząc, żebym wróciła, ale byłam nieugięta.
Zła, wróciłam do swojego mieszkania, mąż został z mamą
Po samotnym tygodniu zaczęłam powoli przyjmować do wiadomości, że mąż zamiast małżeństwa ze mną woli mieszkanie u mamuni. Zwierzając się siostrze przez telefon, płakałam, kiedy usłyszałam chrobot klucza w zamku.
– Przepraszam, miałaś rację. Mama będzie musiała zrozumieć, że chcemy być na swoim. Wybaczysz mi? – zapytał, stawiając na podłodze swoje walizy.
Przebaczyłam. Przecież żadne z nas, nawet jego matka, nie chciało źle. Po prostu każdemu najlepiej jest na swoim i tyle. A teściowa? Raz w tygodniu jeździmy do niej na obiad, staramy się, żeby nie czuła się opuszczona. A jej przepis na babeczki już wypróbowałam. Pycha!
Więcej prawdziwych historii:
„Miał na mnie czekać, gdy ja wyjechałam, by zająć się chorą matką. Zamiast tego zniknął bez słowa i złamał mi serce”
„Prawie spóźniłem się na własny ślub, bo zdradziłem przyszłą żonę na kawalerskim. Oby niczego się nie dowiedziała…”
„Miesiącami mamił mnie, że weźmie rozwód z żoną. Gdy zaszłam w ciążę, uznał, że jednak ją kocha i do niej wrócił”
