Moja siostra upierała się, żebym zakryła twarz woalką. Bo tak wypada. Poza tym ludzie będą myśleli, że płaczę.
– Zgłupiałaś?! Czemu miałabym płakać? – dziwiłam się.
– W końcu to twój mąż! Chowasz najbliższą osobę!
– Co za idiotyzmy opowiadasz?! – zdenerwowałam się jak zawsze, kiedy mowa o moim ślubnym. – Jaka najbliższa osoba? Dziesięć lat go nie widziałam!
– Rozwodu nie mieliście. Więc jesteś wdową i musisz się zachować! Inaczej cię rozwloką na jęzorach! Udawaj, że ci smutno.
– Może stypę mam wyprawić?
– Oczywiście! Taki zwyczaj. Od tradycji nie uciekniesz.
Mówił, że niewierność jest u nich rodzinna
Dwa lata byłam prawdziwą żoną. Kiedy mój ślubny prysnął w świat, miałam zaledwie dwadzieścia pięć lat. Zostałam ni panną, ni wdową, ni rozwódką… Nie rozpaczałam, bo po dziurki w nosie miałam jego zdrad, kłamstw i krętactw. Gorszego łajdusa świat nie znał! Wcale się nie krył, że bzyka każdą, która chce. „Muszę – mówił. – Mój dziadek i ojciec też tacy byli, to rodzinne”.
Zapytałam teściową, czy to prawda, ale i ona kręciła:
– Co za różnica? Byle zarabiał, dawał na dom, nie pił za dużo i nie czepiał się byle czego. Jak ci ma zalegać na otomanie, niech lepiej lata po opłotkach. Chłop w chałupie to wrzód na dupie… Nie wiesz o tym?
Był ode mnie starszy. Kiedy uciekł, miał prawie czterdziestkę.
– Wyszumi się i kiedyś wróci z podkulonym ogonem – prorokowała teściowa. – Spokojnie czekaj i rób swoje. Dobrze ci radzę!
Zostawił zakład fryzjerski i dwa kredyty do spłacenia. Najpierw chciałam wszystko sprzedać, popłacić długi i założyć sprawę rozwodową. Ale zmieniłam plany. „Rozkręcę interes – postanowiłam. – Kiedy stanę na nogi, znajdę dobrego prawnika i podzielę majątek. Zabezpieczę się. Wszędzie zastrzegę, że sama spłacam pożyczki, kwity będą na mnie, każdy grosik udokumentuję!”.
Po pięciu latach oprócz salonu fryzjerskiego miałam sklep z ziołami i parafarmaceutykami, zatrudniałam dwie kosmetyczki i manikiurzystkę. Do mojego fryzjera, Patryka, zapisywały się kolejki z całego powiatu, taki miał talent do strzyżenia i modelowania. A po następnych dwóch latach otworzyłam jeszcze ciuchlandię. Tylko że taką naprawdę fajną; nie było w niej szmat, a superciuszki z krótkich serii, markowe i modne. Klientki waliły drzwiami i oknami. Przed otwarciem ustawiały się kolejki, szczególnie wtedy, gdy był nowy towar.
Moim pracownikom uczciwie płaciłam, więc nie miałam kłopotów z personelem. Rachunki i księgowość prowadziłam sama, w awaryjnych sytuacjach pomagała mi moja siostra. Potrzebowałam jeszcze kogoś do domu. Nie miałam czasu na sprzątanie i gotowanie. Lubię babskie zajęcia, ale musiałam pilnować firmy, więc zaczęłam się rozglądać za kimś, kogo mogłabym spokojnie wpuścić pod mój dach.
„Po co daleko szukać? – pomyślałam. – Przecież jest teściowa. Nie znajdę lepszej gospochy i kucharki. Poza tym jest bogobojna, ciągle lata do spowiedzi, więc mnie nie okradnie. Marudna i zrzędliwa, ale ma poczucie humoru, no i chyba mnie lubi…”.
Zarejestrowałam ją jako pomoc, płaciłam podatki, więc skarbówka nie miała się do czego przyczepić. Bardzo uważałam, żeby od tej strony wszystko było w porządku, bo jednak wciąż się liczyłam z powrotem mojego męża i chciałam się zabezpieczyć przed jego roszczeniami.
Naprawdę ciężko pracowałam! Postawiłam sobie jeden cel: najpierw się ustawić finansowo, a potem pożyć na full! Przez te samotne i pracowite lata miałam parę szybkich romansów bez zobowiązań, zawsze na wyjazdach i z żonatymi, żeby także im zależało na dyskrecji i żeby nie byli szybcy w zakochiwaniu się do grobowej deski.
Nie mam zjawiskowej urody; jestem zwykła babka, takich jak ja pełno na świecie, więc adoratorów nie było wielu. Poza tym mam swoje zdanie o mężczyznach. Oni są jak szerszenie. Potrafią uciąć tak, że bardzo zaboli, ale jak się mocno pacnie ścierką albo kapciem, padają na grzbiet i bezradne majtają odnóżami… Tylko trzeba mieć pewną rękę i celnie mierzyć!
Rany boskie, ile ten Zdzisiek miał bab!
Od czasu do czasu teściowa donosiła mi, co się dzieje z jej syneczkiem, a moim mężem.
– Ma już trzecią albo czwartą kochankę w tym roku – wzdychała. – Całe szczęście, że dzieci się nie rodzą! Podobno coś sobie zrobił, żeby alimentów nie płacić. To ma swoją nazwę nawet…
– Wazektomia – podpowiadałam, a ona, że może i tak, ale nie nazwa ważna, tylko skutek.
– Babcią już nie będę, ale to może i lepiej, bo wychowałam egoistę i babiarza. Jeszcze by się wnuki w niego powradzały i dopiero byłoby nieszczęście!
Mój mąż umarł tak, jak żył: podczas stosunku płciowego… Lekarze stwierdzili ostrą niewydolność serca i obrzęk płuc spowodowany nagłym wzrostem ciśnienia w obu komorach. Podobno cierpiał na nadciśnienie, ale się nie leczył. Jego ostatnia narzeczona doznała szoku. Nie przyjechała na pogrzeb, za to były wszystkie pozostałe… Pojęcia nie miałam, ile ich jest!
Kiedy stanęły przy trumnie, wyglądały jak orszak czarnych aniołów. Każda w kapeluszu z woalką, niektóre owinęły się czarnymi szalami powiewającymi jak skrzydła. Wysokie, malutkie, szczupłe i korpulentne, blondynki, farbowane na rudo, brunetki, w pasemka… Widać, nie miał określonych preferencji ani gustów. Kochał wszystkie kobiety!
Po paru minutach skupienia usiadły po jednej stronie kaplicy, zajmując wszystkie krzesła. Ja – jedyna ślubna, porzucona i nierozwiedziona siedziałam samotnie pod kutym kandelabrem, próbując zachować powagę. Może by mi się udało, gdyby nie ta mucha. Zaczęła krążyć nad trumną z głośnym bzzzyy, powodując poruszenie wśród kochanek i narzeczonych.
Wreszcie jedna nie wytrzymała i zerwała się z miejsca, machając rękami. Wydawało się już, ze wygrała, lecz owad był uparty. Na powtórne bzzzyy zerwała się druga pani i… rozpoczęła sztafetę! Każda czuła się w obowiązku okazać, że nie pozwoli się wyprzedzić w walce ze skrzydlatym napastnikiem.
Dostałam ataku śmiechu. Całe szczęście, że mogłam się zasłonić wysokim kołnierzem płaszcza. Ramiona mi skakały od tłumionego chichotu. Wreszcie nie wytrzymałam i prawie biegiem uciekłam z kaplicy. Tuż za mną wyskoczyła jedna z przyszywanych żon, potem jeszcze jedna…W trójkę ukryłyśmy się za olbrzymią lipą.
– Ale cyrk! – podsumowała uroczystość szczupła blondynka w czarnym berecie na loczkach.
Brunetka w grafitowym zawoju pokazywała śnieżne zęby.
– Szkoda, że nie mam kamery – wzdychała. – Na YouTube zrobiłabym karierę!
Blondynka wyciągnęła rękę.
– Dianka jestem – przedstawiła się. – Czternaście miesięcy z nieboszczykiem.
– Ola – rzuciła czarnula – Rok, ale jeszcze z żywym!
Znowu ryknęłyśmy śmiechem.
– Chcecie szluga?– zapytała Diana, wyciągając fajki.
Ochoczo przytaknęłyśmy, ale ponieważ na cmentarzu był zakaz palenia, wymiksowałyśmy się za bramę. Nie zdziwiłam się, kiedy Czarna wydobyła z eleganckiej torebeczki piersiówkę.
– Po łyczku?
Miałam się z czego cieszyć
Po dwóch papieroskach i miłej pogawędce ledwo zdążyłyśmy na eksportację. Złapałam tylko zdumione i przerażone spojrzenie siostry, która zajęła moje miejsce na czele konduktu. „A może i ona należy do haremu Zdzicha? – przemknęło mi wtedy przez myśl. – Lubiła go, nigdy nie pozwalała powiedzieć złego słowa o szwagrze rozpustniku… Teraz ma mi za złe, że się nie zanoszę od płaczu. Nawet teściowej to nie obchodzi!”.
Tyle że czemu miałam rozpaczać? Mój małżonek przez lata nie dawał znaku życia. Było mu wszystko jedno, jak sobie radzę, co myślę i czuję. Żył kolorowo, wesoło – jak chciał i lubił. Umarł też przyjemnie, właściwie powinno mu się zazdrościć! Tak naprawdę było mi wesoło, bo odpadał koszmar rozwodu. Poza tym bawiłam się doskonale na tej czarnej komedii, no i poznałam dwie fajne dziewczyny, które nadawały na tej samej fali. Po dwunastu latach od zamążpójścia zaczynałam nowe życie; wolna, niezależna, ustawiona finansowo i zawdzięczająca wszystko – tylko sobie. Miałam się z czego cieszyć!
To moja siostra była organizatorką stypy. Pozwoliłam jej na ten wieczór wspomnień, niech ma. Sama z Dianą i Olą wylądowałam w supermodnym klubie i spędziłam tam ekscytujący czas na tańcach, świetnym jedzeniu i piciu szampana oraz innych trunków. Jeszcze nigdy nie czułam się tak wspaniale, swobodnie, luzacko i młodo!
Kiedy Dianka wzniosła toast za nasze nowe, lepsze i piękniejsze życie, powiedziałam:
– Miała być stypa, a jest wesele!
– Bo życie jest pełne niespodzianek! – roześmiała się czarna Ola, a Diana dodała: – Ciekawe, czy nasz casanova już uwodzi anioły…
– Czemu anioły? Może wcale nie trafił do raju?
– Wszystko jedno! Nawet w raju będzie mu łyso, bo tam tylko miłość duchowa może być, a jemu nigdy na tym nie zależało. Lubił tylko cieleśnie. Więc ma swoją karę za nas! Ta myśl sprawia mi dużą przyjemność.
– Nam też! – zawołałyśmy obie z Olą. – Nam też!
Czytaj także:
„Chciałem udowodnić ojcu, że nie jestem mięczakiem i wpędziłem się w kozi róg. Straciłem żonę, a syn miał mnie za głupca”
„Mój szef uważał, że to kobieta powinna zajmować się dzieckiem. Gdy znów wziąłem zwolnienie na opiekę, zwolnił mnie”
„Szwagier był koszmarnym ojcem. Od swoich dzieci wolał imprezy, aż w końcu zniknął bez słowa. Zrobił dziecko innej”
