Wyglądają jak chłopaki z Kajagoogoo, czy Duran Duran. Serwują łatwą, lekką i przyjemną muzykę rodem z lat 80-tych. Są numerem jeden w Norwegii. Czy zawojują także Polskę?
Są na to spore szanse, ponieważ mało kto tworzy dziś naprawdę dobry pop. Poza Mariną and the Diamonds nie słyszałam ostatnio nic równie porywającego od Donkeyboy. Ich debiutancki album „Caught in a life” zawiera bardzo chwytliwe utwory. Syntetyczne brzmienie klawiszy w połączeniu ze świetnym wokalem Cato Sundberga tworzy swego rodzaju harmonię. Słychać tu inspiracje starymi przebojami Madonny, Michaela Jacksona i oczywiście A-ha (chłopaki nie kryją się z tym, że są wielkimi fanami tej norweskiej grupy). Ich muzyka to taki prosty, bardzo przyjemny dla ucha power indie pop ożeniony z electro popem w wydaniu Moby’ego.
Donkeyboy zyskali rozgłos piosenką Ambitions. Chórki oparte na linii melodycznej Billie Jean Michaela Jacksona, łatwo wpadająca w ucho melodia oraz cudowny głos zwyciężczyni norweskiego Idola Linney Dale wywindowały ten utwór na sam szczyt list przebojów (spędził na nim aż 12 tygodni!). Oglądając teledysk do Ambitions buzia sama się uśmiecha. Linnea wraz z chłopakami wydają się być tak sympatycznymi ludźmi, że nie sposób oderwać od nich oczu. Ich optymizm przekłada się na muzykę. Z Ambitions bije takie ciepło, taka siła, że można by tej piosenki słuchać do znudzenia. Poza tym utworem Linneę słychać także w Sometimes oraz Awake. I są to zdecydowanie najlepsze piosenki na tej płycie. Pozostałe też są jednak niczego sobie. Uwagę zwracają tytułowy Caught in a life, otwierający płytę Stereolife oraz Broke My Eyes.
Donkeyboy "Ambitions"
Debiutancki album Norwegów to taki popowy cukierek. Miejscami może trochę za słodki, lecz z pewnością nie wywołujący niestrawności. Chłopaki dają porządnego kopa w starym, dobrym stylu!
Fot. Donkeyboymusic.no
